The strange, unattainable aftertaste of hazy dreams...

-

What if I missed those first drops of rain
Before the noisy patter roused me?
My little red rose has saved those rainy beads!

-

കുട്ടിക്കാലം തന്നെയാണ് ഓർമ വരാറ്; അന്നൊക്കെയല്ലേ അതൊക്കെ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നുള്ളൂ? മാനത്തെ പഞ്ഞിക്കെട്ടുകളായും അലസമങ്ങനെ പാറി നടന്നിടും അപ്പൂപ്പൻ താടികളായും അല്ലേൽ പിന്നെ ആനയോ കുതിരയോ അങ്ങനെ എന്തേലും രൂപമെടുത്തെന്ന പോലെയും അതുമല്ലേൽ കനം തൂങ്ങുന്ന, ദൂരത്തെ പള്ളിമിനാരങ്ങളെ കൂടുതൽ വെളുപ്പിക്കുന്ന, അപ്പുറത്തെ തൊടിയിലെ പുളിമരത്തിലെ തളിരിലകളെ കൂടുതൽ തത്തമ്മപ്പച്ചയാക്കുന്ന, കട്ടിയുള്ള കാർമേഘങ്ങളായും പിന്നെ സൂര്യന്റെ വരവും പോക്കും കെങ്കേമമാക്കുന്ന ചക്രവാളത്തെ ചെമ്മാനക്കൂട്ടങ്ങളായും ഒക്കെ പണ്ടല്ലേ നോക്കിയിരുന്നുള്ളൂ?!

-

Colours... As hazy as the spring lake where swans meet...

-

The waves lashed onto the shore oysters and shells;
And I thought they formed words, ideas and poems,
Yes, poems, almost,
And yet, in an instant, the waves took them all back...

-

Today all of a sudden
I remembered "apparent depth".
I had poured sufficient glasses of water
To make the four o' clock tea
For those in my extended family minus the children.
Seeing the water level
(It had not begun to boil yet)
I doubted for a moment if it would suffice.
Just then "apparent depth"
From plus two Physics-
Oops! I forgot all the formula and equations-
Cleared my doubt:
There's enough water, in the right amount;
I needn't pour more.
It's just the apparent depth, that's all.
Then before it had started boiling,
I had already wondered
About love and its "apparent depth".

-

Sometimes it seems
We love our children
For the way they care about us,
In a way no one else can.
And for the way they depend,
Yes, depend's the word, on us;
Though we grumble at their pestering,
It's the dependence that we relish
In our heart of hearts-
That we are fully in need of
Gives ultimate satisfaction.

-

ഓരോ ഇലയുമൊരു ചെറു പുഴയാണ്-
അവസാനത്തെ മഴത്തുള്ളിയെയുമോമനിച്ച്,
തന്റെ സിരകളിലൂടൊഴുക്കി ഒടുക്കം
മണ്ണാകും ആഴിയിലേക്ക് യാത്രയാക്കുന്നവൾ.

ഓരോ ഇലയുമൊരു മനസ്സാണ്-
ദുഃഖങ്ങളെ പുതുമഴയിലലിയിക്കുന്നവൾ.
ഓരോ ഇലയുമൊരു കഥയാണ്- കാറ്റിനോട്
കിന്നരിച്ചൊടുവിലൊരിളങ്കാറ്റിൽ നിശ്ശബ്ദം
മണ്ണിൻമാറിനെ പുൽകുന്നവൾ.

-

I shall gently dance with the wind,
despite my shrivelled, wrinkled skin.
I shall taste a wisp of freedom,
severed as I am from those pulling roots,
severed too from the pretense of beauty.
Quickly turning, I shall waltz in the air-
weightless and unbound, reeling in my old age-
until I gently rest upon the lap of earth,
becoming one with it, in unconditional love.

-

Oh dearest earth!
Just wanted to ask you
How come you of all became our earth
And not any other of the millions and millions
Of planets in this biig, huuuge, magnaaaanimous universe?
Can you tell just how?!

-