पुन्हा फेकते मी..पुन्हा फाडते मी..
तरी तीच पत्रे कपाटात माझ्या..

जुन्या स्टेशनांना वगळले तरीही..
तुझा गाव येतो प्रवासात माझ्या..

_दिप्ती..

-

किनारा शीळ आहे घालतो दिलखेच लाटांना...
अरेरे.. लागते आहे कितीदा ठेच लाटांना...

"कुणीही नाव त्याचे खोडले तर खैर नाही हा..."
मला सांगायचे होते पुन्हा इतकेच लाटांना...

@दिप्ती जाधव.

-

आठवण तुझी केव्हाची.. टकटक करते दारावर..
सोडून कुठेही यावे.. येतेच पुन्हा मागावर..

-दिप्ती..

-

ऋतूंनी बंड केले अन फ़ुलांनी मौन पांघरले..
कळीने फेकली बहुधा दवावर ओळ एखादी..

-दिप्ती...

-

तो ऐलतीरावर असतो..
ती पैलतीरावर असते..
राधेच्या डोळ्यांमधूनी..
बघ मीरा अवखळ हसते..

पाव्याच्या मंद स्वराने..
हिरवेपण हरखून जाते..
कृष्णाची नितळ निळाई..
मीरेच्या नशिबी नसते..

----दिप्ती जाधव..

-

हृदयामधले किल्मीष खरे सरणावरती जळते..
माणुस होता तो ही माणुस गेल्यावरती कळते..

दिप्ती

-

तू ऐकावे माझे सक्ती नाही..
आता कसलीही आसक्ती नाही..

तू दिलेस अन तुलाच काही द्यावे..
अशी विकाऊ माझी भक्ती नाही..
*दिप्ती..

-

राबणारे रूक्ष हात..
डोईवर हजार व्याप..
काळीज कातळागत ठेवून..
सतत वावरत असतो बाप..

वाट पहाणा-या डोळ्यांत
जेव्हा काळजी दिसते..

तेव्हा जाणवतं..

कातळातुन पाझरतं पाणी..
कातळावरसुद्धा बी रुजतं..

-

स्वतःला काही न घेता
एक नोट बाजूला ठेवून..
पोराना एक्स्ट्रा फुलबाजे
घेतानाची डोळ्यातली
चमक पाहिली..

की जाणवतं..
कातळातुन पाझरतं पाणी..
कातळावरसुद्धा बी रुजतं..

-

प्रत्येक हुंदक्याचे घोट
सहज रिचवणारा बाप..
लेकीच्या पाठवणीला मात्र
ओक्साबोक्शी रडतो..
तेव्हा प्रकर्षाने जाणवतं..

कातळातून पाझरतं पाणी..
कातळावरसुद्धा बी रुजतं..

-