মাটিত সৰি পৰিব নিদি আলফুলে গুলপীয়া গোলাপ পাহি ধৰি লৈ মই তোমাৰ আবেগৰ ঢৌ খেলা দীঘল চুলিটাৰীত গুজি দিছো।🌹

আৰু এতিয়া তুমিয়েই কোৱা
মোক এবাৰ ভাল পাই চালে তোমাৰ হৃদয়ত মই আৰু এনে কিমান ভালপোৱা গুজি দিব পাৰো!

-

এই যাত্ৰাৰ শেষ ক'ত মই নাজানো!

তোমাৰ হাতৰ পৰশত স্বাধীন হ'ম নে
তোমাৰ পৰশ ল'বলৈ গৈ হাতত
প্ৰেম প্ৰতাৰকৰ পৰাধীনতাৰ দেশদ্ৰোহীৰ শিকলি বান্ধি ল'ম মই নাজানো।

মই জানো মাথো, গভীৰভাৱে ভাল পাব।
মই জানো মাথো, পৰাধীনতাৰ ক'লা সূতাৰে তোমাৰ হৃদয় আনে বান্ধি ৰাখিলেও তাক নিজৰ কৰি তিনিবৰনীয়া সূতাৰে বান্ধি ৰাখি
স্বাধীন কৰি তুলিব।

-

নিমখৰ সোৱাদ ল'ব নজনা মোৰ জিভাই
তোমাৰ প্ৰেম স্পন্দিত জিভাৰ স্পৰ্শ লাগি
প্ৰেমৰ মৌ বৰষা গভীৰতাৰ সোৱাদ কিন্তু বাৰুকৈয়ে বুজি উঠিছিল-

যিদিনা মোৰ ওঁঠ জুৰি
তোমাৰ সিক্ত ওঁঠ দুটিয়ে সাৱটি লৈছিল,
আৰু দুয়োয়ে বহু সময় জুৰি কথা পাতিছিল
চুম্বন নামৰ শব্দটোৰ অৰ্থ বিচাৰি।

-

চম্পাৱতীৰ খোপাত কপৌ ফুলিলে
মাধৈ মালটিয়ে হেনো লাজ পাই।

চম্পাৱতীৰ জেতুকী বুলিয়া দুহাতৰ পৰশত
বুটা বচা বিহুৱান খনি
চেনাইধনক যাঁচিলে,
কাজললতা চকু জুৰিৰে চাওঁ নো নেচাওকৈ
মিচিককৈ ওলাই অহা হাঁহিটি
বৰহমথুৰী ঘঁহা ওঁঠ দুটিৰ ফাঁকেৰে হেনো বৰষি যায়।

-

বিজুলী চমকা
তোমাৰ কজলা চকুজুৰিত
মই নতুন আশা দেখিছোঁ।
আবেগৰ ঢৌ খেলা
তোমাৰ দীঘল চুলিটাৰিত
মই নতুন সপোন দেখিছোঁ।।

সেই আশা আৰু সপোনৰ দোমোজাত
জোনাকীয়ে গান গাব,
জোন গলা মায়াবী নিশা
সেই সপোনৰ ফুলবোৰ ফুলি উঠিব।

জোনটি কপালত উঠিলে
তোমাৰ ৰ'দালি সজল দেহটিয়ে
নৱ ৰূপত প্ৰাণ পাই উঠিব।

নিশা হোমৰ অগ্নিৰ সাক্ষী কৰি অহা
নতুন জীৱনৰ মধুৰ হেঁপাহবোৰে
জোনাকী নিশা
সুৰৰ বাঁহী বজাব।
আৰু আমাৰ মৰমবোৰ উথলি উঠিব।

মায়াবিনি ৰাতিৰ বুকুত
তোমাৰ মোৰ নতুন কাহিনী আৰম্ভ হ'ব।

ব্যস্ত মহানগৰী নিশা শুই পৰিলে
আমাৰ নতুন সপোনে গজালি মেলিব
কবিতা লিখিব মনৰ, হেঁপাহৰ ,সপোনৰ আৰু ব্যস্ত জীৱনৰ।

উম হয়। ৰাতি গভীৰ হৈ আহিলে
মনৰ দেহৰ মিলনৰ সাক্ষীত দুয়োৰে জীৱনে এক উপন্যাসৰ পাতনি মেলিব

-

নিষিদ্ধ হিয়াত কেতিয়াবা কোনোবা অচিনাকীক
ভুমুকি মাৰিব দিবাচোন,
যদি ৰংবোৰ উভতি আহেই।
শব্দৰ মালা কেতিয়াবা অচিনাকি জনলৈও গাঁঠিবাচোন,
যদি কবিতাটোৱে নতুনকৈ প্ৰাণ পায় উঠেই।
এটি সুৰ অচিনাকী জনৰ বাবেও গুণগুনাবা ,
যদিহে আবেগবোৰে হিয়াৰ মাজত আদৰি লয়েই
মনৰ গোপন হাবিয়াসবোৰ অচিনাকী জনৰ ওচৰত বৰ্ণাবাচোন ,
যদি মৰমবোৰ গুপুতে বুকুৰ মাজত তুলি দিয়েই।
আমাৰ অচিনাকী কবিতাই প্ৰাণ খুলি হাঁহক
যদিহে হিয়াভৰা মৰমৰ উত্তাল তৰঙ্গই
দুটি ওঠৰ উমাল স্পৰ্শক মৰমৰ বোৱতী সুঁতিতো
যেনিবা বান্ধি ৰাখেই।।।

-

পৰম্পৰাৰ সাজেৰে, বিশ্বাসৰ মাজেৰে , ৰীতি-নীতিৰ বৰপথাৰত , কৃষ্টি- সংস্কৃতিয়ে লৈ আহে নৱ-নৱ বৰ্ষৰ বহা'গৰ বতৰা....।
জামুগুৰিৰ নাচনী , গড়গাঁওৰ ডেকাটি
মহঘুলি চাপৰিৰ ফাট বিহুৰ ৰহেদৈ পেঁপাটি।
ৰংঘৰৰ বাকৰিলৈ লুইতৰ বুকুৰে ভটিয়াই যায়
লতাশিলৰ গাভৰু বিহু কুঁৱৰী.....।।

-

সঁচাকৈ কুইজ মোৰ অন্যতম প্রিয় নিচা
ই মোক ভাল পাবলৈ শিকাইছে।
ই আত্মবিশ্বাস বঢ়াবলৈ শিকাইছে
ইতিবাচক চিন্তাধাৰাৰে আগুৱাই যাবলৈ শিকাইছে
হাৰি হাৰি জিকি যোৱাৰ আনন্দ যে অধিক তাক শিকাইছে।
পাঠ্যপুথি দুখনমানৰ মাজতেই যে পৃথিৱীখন নহয় তাক বুজাইছে।
ই মোক দিছে প্ৰেৰনা, ই মোক বুজাইছে প্ৰেমৰ গভীৰতা,
ই মোক দিছে হেজাৰ বন্ধুত্ব
এখনি জাতি ধৰ্ম নিৰ্বিশেষ মঞ্চ।
ইয়াৰ দ্বাৰা চিনাকি হ'ব পাৰিছোঁ অৰঙে-দৰঙে
ঘূৰিব পাৰিছো অকলে দিহিঙে-দিপাঙে,
বান্ধি দিছে এখনি ঘৰ আটোমটোকাৰীকে।।

-

🌺প্ৰেম সিক্ত বিষাক্ত ধোঁৱা🌺
প্ৰেম সিক্ত দিৱসত
বিষাক্ত ক'লা ধোঁৱাই ছানি ধৰা
মুক্ত নীল আকাশৰ গভীৰ সীমনাত
অনুতপ্ত হৃদয়ে আজিও উঁচুপি উঠে।।
উঁচুপি উঠে মৰম বাসনাই।

প্ৰেম ৰঞ্জিত দিনত হেৰাই যোৱা স্বামী, পিতৃ, ভাতৃ, পুত্ৰৰ বেদনা আৰু
শব্দৰ মাজত হেৰাই যোৱা নতুন জীৱনৰ তেজৰ লুকাভাকু,
আৰু কান্দোনৰ হেজাৰ ৰোলত
স্বৰ্গীয় সুখানুভূতিত দেশপ্ৰেমৰ মাজত বিলীন হৈ
আঁতৰি যোৱা অনন্ত নিদৰ্শনৰ
ৰঙীন সাক্ষী তোমালোক হোৱা।

জগাই তোলা তেজ মাতৃপ্ৰেমৰ।
উজ্বলাই উঠোৱা ত্ৰিৰংগাৰ তলত জীৱন চাকি
নিজ দেশৰ মৰমৰ।।

প্ৰেমৰ দিনৰ সোঁৱৰণীৰ স্মৰণিকা হৈ ৰওক তোমালোকৰ।
গীতিমালিতাই গীত গাওঁক
মৰমৰ, চেনেহৰ, মাতৃপ্ৰেমৰ আৰু দেশপ্ৰেমৰ।
ৰঙীন পৃথিৱী হৈ ৰওক নতুন শুভ্ৰ মলয়া এছাটি বতাহৰ।।

-

অভিমানী তাইজনীৰ
আবেগ ভৰা বুকুখনিৰ মৰমবোৰ
সপোন বৰণীয়া সাগৰৰ ধূলিয়ৰী
নিলাভ তীৰত লুকা- ভাকু খেলে।
জুমি চাই তাই গোপনে।
মাতে ঠুনুকা মাতেৰে।
মৰমৰ সেউজী মনটো সাৱটি লৈ
মন বৃন্দাৱনী মথুৰাত
তাই নাচি-বাগি ,হালি -জালি ফুৰে।
ৰুগ্নতাৰে আৱৰি থকা
দেহ মনেৰেও কিন্তু তাই
কৰ্তব্যৰ কথা নাপাহৰে।
কবিতা লিখি যায় হৃদয়ৰ ভাষাৰে
ভলপোৱাবোৰ দি যায় গোপনে।
বৰণীয়া ৰংবোৰ বোলাই যায় মৰমেৰে,
হাঁহিৰে সম্ভাষণ জনায় কৈ যায়
তায়েই যে "আনে যোৱা বাটে নোযোৱা ছোৱালী জনীৰ" নায়িকা।।

-