Paid Content

-

ଯଦି ତୁମେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଆଡ଼େଇ
ଚାଲିଆସ ମୋ ପାଖକୁ
ମୁଁ ମୃତ୍ୟୁ ଠୁ ମୃତ୍ୟୁକୁ ଛଡ଼େଇ
ଅର୍ପଣ କରିଦେବି ଜୀବନକୁ ତୁମ ହାତେ,
ତୁମ ପାପୁଲିରେ ସ୍ବପ୍ନକୁ ରଖି
ଦେଖିବି ତୁମକୁ ତୁମେ ହୋଇ
ମୁଁ ଯେବେ ଅନ୍ଧାରକୁ ଡରିଯିବି
ସାଇତି ନବ ମତେ ତୁମ ଆଖିର ପଲକେ।
- ଦେବାଶିଷ ଦିକ୍ଷୀତ

-

ଦିନକୁ ଦିନ ଯୋଡି ଯୋଡି ରାତି
ସଜାଡ଼ୁଛି ନିଜ କାଳ କାଳ ପ୍ରୀତି,
ଖଞ୍ଜି ଖଞ୍ଜି ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଇ ଉତ୍ସାହ
ଗଢିବି କଳ୍ପନା ରାଇଜ ପୀରତି,
ତୁମେ ମୋର କେବେ ଅପହଞ୍ଚେ ଥାଅ
ପାଖରେ ଥାଇକି ଦୂରେ ଦୂରେ ଲାଗ,
ଲେଖିଛି ମୁଁ ଚିଠି ଶେଷ ତାନ୍ତ୍ରିକକୁ
ଜୀବନ ଦେବାକୁ ମୃତ ପ୍ରେମକୁ,
କିଛି କ୍ଷଣର ସେ ମିଳନକୁ ଆଜି
ବଳି ଦେଇଛି ମୁଁ ତନ୍ତ୍ର ସାଧିବାକୁ,
କାଳେ ମତେ ସିଏ ଛାଡି ଯିବ ଜାଣି
ଗୁପ୍ତ ପରିଚୟେ ରଖିଛି ନିଜକୁ।
- ଦେବାଶିଷ ଦିକ୍ଷୀତ

-

ସହର ଜଳୁଛି ମାୟାର ରାତିରେ
ଗୋପନ ଠିକଣା ନେଇ
ଅମାନିଆ ମନ ଠିକଣା ଖୋଜୁଛି
ପୁରୁଣା ଚିଠିକୁ ପାଇ,
ଘାରି ବସିଛି କି ଚାତକି ରହିଛି
ଆଡମ୍ବରେ ପ୍ରେମ ତା'ର
ତା ପ୍ରେମ କାହିଁକି ଭାରି କରେ ମନ
ଛାଡିଯିବ ମୋର ଡର।
      - ଦେବାଶିଷ ଦିକ୍ଷୀତ

-

ଲେଖକର ଭୋକ ମିଟେନି ସହଜେ
କଅଁଳ ପତ୍ରଟି ବୃକ୍ଷେ
ମଲାପରେ ଜୁଇ ପାଉଁଶ ହେଲେ ହେଁ
ପଦେ ପାଦେ ପଦ୍ୟେ ବଞ୍ଚେ।
- ଦେବାଶିଷ ଦିକ୍ଷୀତ

-

ମୁଁ ମୋହ ଭରା କଳ୍ପ କଳ୍ପର ଯାତନା
ସେ ସ୍ଵପ୍ନଭରା ମୃଦୁ ମଳୟ ଛଳନା,
ମୁଁ ଶେଷ ଚିଠି ତା ପ୍ରାରବ୍ଧର
ସେ ମୃତ୍ୟୁ କୋଳେ ବସି ପାଏ ନବ କଳେବର।

-

ଜୀବନ,
ଏକ ଭଙ୍ଗା କୁଡିଆ ଭିତରେ ଜଳୁଥିବା ସୁଖ
ଅଜଣା ଲମ୍ବା ନିର୍ଭୁଲ ରାସ୍ତା
ମରୁଭୂମିର ସେ ତାତି
ରାତିର କୋହ ଯାହା ଝରିଯାଏ ବର୍ଷା ହେଇ
ଅଙ୍କୁରିତ ଆତ୍ମା ଖୋଜୁଥିବା ସଠିକ ପରିଚୟ
ଅଗ୍ନିରେ ଝାସ ଦେଉଥିବା ପତଙ୍ଗର ଲୁହ
ବାଟୋଇକୁ ଖାଲ ଢିପ ତ କେବେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ଘାଟି
ମୃତ୍ୟୁର ସାଧକକୁ କ୍ଷଣେ ଆୟୁଷ
ଏକ ଅଲିଅଳି କଅଁଳ କନ୍ୟାର ଅବଶୋଷ
ବୃଦ୍ଧତ୍ବ ଡରାଉଥିବା ଏକ କଅଁଳ ପତ୍ର
ପୁଣ୍ୟଆତ୍ମାର ଭାଗ୍ୟ, ପାପରୁ ବୋଝ।
ଯୌବନ,
ଗର୍ବିର ଏକ ପରିଚୟ, ସମୟର ଦାସ
ଋତର ପରିବର୍ତ୍ତନରେ ରଙ୍ଗ ବଦଳୁଥିବା ପତ୍ର
ପ୍ରେମିକା ଠୁ ମାଗିଆଣିଥିବା ସମୟ
ଜିତିବାର ଇଚ୍ଛା ରଖୁଥିବା ଶକ୍ତି
ଶୀତୁଆ ସକାଳର କଅଁଳ ଖରା, ରାତି ଅଧର ଜହ୍ନ
ପ୍ରତ୍ୟେକ କାହାଣୀର ଆରମ୍ଭ।
ମୃତ୍ୟୁ,
କଅଁଳ ବର୍ଷାର ତାଣ୍ଡବ
ଝଡିପଡୁଥିବା ଶୁଖିଲା ପତ୍ର
ଆଶାର ଏକ ଅଭିନ୍ନ ରୂପ
ଶୁଖିଲା ଶିଉଳୀର ବୟସ
ଲାଭ କ୍ଷତିର ହିସାବରୁ ଓହରିଥିବା ଜୀବନ
ଆପଣାପରର ପାର୍ଥକ୍ୟରୁ ମୁକ୍ତ
ଜୀବନ ସଙ୍ଗେ ଲୁଚକାଳି ଖେଳୁଥିବା ଆୟୁଷ।

-

ଏ ରାତିର ଦୋଷ ନା ଏ ସମୟର
କାହିଁକି କେଜାଣି ବହୁତ୍ ଏକା ହେଇଯାଇଛି
ଭାବନାର ଚରମସୀମାରେ
କାହିଁକି କେଜାଣି ଆତ୍ମାକୁ ଖୋଜିବାରେ ଲାଗିଛି,
ଥୁଣ୍ଟା ବରଗଛଟା
ବସନ୍ତର ଅପେକ୍ଷା କରି କରି ପତ୍ର ଝଡା ହେଇଯାଇଛି,
ମନର କୋଳାହଳ ଠିକ୍ ମଥା ତଳ ଦେଇ ଖସି ଚାଲିଛି
ଏ ଏକାକିପଣ
ଶବ୍ଦ ତରଙ୍ଗରେ ସତେ ଯେମିତି ଭଟ୍ଟା ପକାଇଦେଇଛି,
ହେ ସାଥୀ....
ଦୋଷ ଯଦି ରାତିର ତେବେ ତୁମେ ଅବୁଝା କାହିଁକି,
ଯଦି ଦୋଷ ସମୟର କୁହ ତୁମେ ଅବୁଝା କାହିଁକି?

-

ତୁମେ ନିଶ୍ଚଳ ନୀରବ ସ୍ଵପ୍ନଭଙ୍ଗା ବଉଦ
ମୁଁ ସେ କଳଙ୍କଭରା ନିଦ,
ତୁମେ ସାଇତା ଅଙ୍ଗାରର ଅବଶୋଷ
ମୁଁ ନିଷ୍ପେସିତ ଅତୀତର ଶବ୍ଦ।

-

जीवितुं इच्छा म्रियमाणस्य पुरुषस्य पथहीनः करोति।

-