કયાં પહોંચીએ?

આખરે તો ક્યાં પહોંચીએ, જયાં પહોંચીએ ત્યાં પહોંચીએ,
આમ તમે છૂટા થઈ જાઓ, પછી એકલા ક્યાં પહોંચીએ?
બેઠા પછી બે ઘડીક સાથે, જ્યાંથી આવ્યા ત્યાં પહોંચીએ,
આવું કહ્યા પછી તમારા, કહો કે હવે આમ ક્યાં પહોંચીએ?
કરીએ કંઈક એવું કે, મોકલનારની એક ભૂલ થઈ જાય,
કે ચાલ્યા હતા જયાંથી, આપણે ફરી બસ ત્યાં પહોંચીએ.
મુસાફરીને આખરે ગુમ થઈને, શી ખબર પછી ક્યાં પહોંચીએ
ચાલો એટલું ચાલીએ કે, જ્યાં સુધી પહોંચાય ત્યાં પહોંચીએ
સાથે ચાલ્યાં ચાર કદમ, હવે જુગતી કંઈક એવી કરીએ,
રસ્તા ભલે બદલાયા પણ, મંજિલ એક હોય ત્યાં પહોંચીએ.

-

જીવનનું ગણિત પણ ગજબ કહી જાય છે,
એક સાથે એક મળીને "એક" થઈ જાય છે.
ને પછી ક્યારેક, એવું પણ થાય છે,
બે માથી એક જાય ને "શૂન્ય" રહી જાય છે.

-

પ્રથમ વેળાએ જોતાજ તને, મનના વા વંટોળ થયાં,
શરમાતા મુખને જોઈને તારા, ઘેરા આ વાદળ થયાં,
આંખો આંખોને મળતાંજ જાણે, વિજળીના ચમકાર થયાં,
હસતી આંખોએ હામી ભરી ને, મોરલાના ટહુકાર થયાં,
ધીમેથી બોલી તું ત્રણ શબ્દો ને, ઝરમર ઝરમર ઝાર થયાં,
ઝૂક્યા'તા જ્યારે નયનો તારાં, મારે મન વરસાદ થયાં,
શ્વાસો શ્વાસો ને ભેટી જ્યારે, ત્યારે મુશળધાર થયાં.

-

ચકલી

નાની પાંખોનું મોટું આકાશ એટલે ચકલી
મારા શૈશવનો શ્વાસ એટલે ચકલી
બાળકને મન કંઈક ખાસ એટલે ચકલી
રમકડાં કેરો અવકાશ એટલે ચકલી.
જેનz(ઝી)ની વાર્તામાં હોય ભલે રહેલી,
મારેતો એક વાસ્તવિકતા છે ચકલી.
ઘરનો ખૂણો કે ગોખલો કે છાજલી,
એ જગ્યાઓનો સાદ એટલે ચકલી.
વિલુપ્તતાને આરે જે નથી માત્ર એકલી,
અખિલ જગત નો આધાર એટલે ચકલી.

-

લાંબુ જીવન શું કરવુ જો,
એ પાંપણની જોટી હોય,
જ્યાં પલકારે પ્રીત સમેટી હોય.

શોધ-ખોળય મૂકી દઉં જો,
એક દિશા કોઈ એવી હોય,
જ્યાં દશે દિશાઓ ખોટી હોય.

શબ્દો, સાદ, સુરોને શું?
જ્યાં સમયના લયની હેઠી હોય,
આંખો આંખોથી ભેટી હોય.

ખોલી દઉં આંખો અક્ષણે,
જો સત્યતા કોઈ એવી હોય,
જે પરમસત્યથી મોટી હોય.

હાર મંજૂર કરી લઊં પણ,
એવી કોઈ કસોટી હોય,
જ્યાં હાર જીતથી મોટી હોય.

-

ઘરમાં હતાં અંધાર પણ આતમથી એ ઉજળાં હતાં,
અંતર થયાં કાળા હવે ઘર ચમકે ચક ચક શામળા.

ચોખ્ખાં-ચકળ મનડાં હતાં, કાદવ-કીચડ ડિલે હતાં,
હવ સઘળું અવળું કીધું, શું કૃત કીધું હે શામળા.

જીભેથી કડવા વેણ પણ ખોટું કરે નવ કોઇનું,
પાંડવ ગણ્યાં ગાંઠ્યાં રહ્યાં કૌરવ કીધા સૌ શામળા.

એ જુગ જુના મોટા હૃદયનાં માનવી તે ક્યાં કીધા?
હવ છાશ રઈ વાગોળવા, માખાણ કીધા ક્યાં શામળા?
                               

-

રંગો ભવના ભિન્ન કર્યા શામળા, પણ એકને તે ભુલાયો; પ્રકૃતિ સૌ માનવોની આગવી, કેમ એક સરીખો પડછાયો?

-

ના પહોંચે મનને મીરાં, ના પહોંચે નરસી-કબીરાં,
ચંચળતા મનની ના ઘટે, ઘટે સાગરના નીરાં.

-

देख कर आप की तस्वीर लगता है ऐसा,
चांद से आप नहीं, चांद है आप के जैसा ।

-

જો મળો તમે ક્યારેક પોતે પોતાનેજ,
ભૂલશો જગત ની નિંદા એ ટાણેજ.

-