एक मुलगी म्हणून मला असं वाटतं,
आई बाबा ची काळजी या गोष्टीला प्राधान्य दिलं पाहिजे..
मोठं होत पर्यंत ते आपल्याला सगळं पुरवतात, आजारपणातही डॉक्टर असल्या सारखी काळजी घेतात, एखाद्या दिवस टिफीन नाही खाल्ला तर बघा आई कशी चिडते, आई जवळ असली की कोणत च मुल उपाशी राहत नाही , एक भाजी आवडली नाही तर दुसरी करून देते ती पण उपाशी नाही झोपू देत, त्यांचे हे ऋण फेडता न येण्यासारखे.
जसं जसं वय वाढत जात त्यांचं दुखणं ही सुरू होऊन जातं, लहानपणी त्यांनी आपली काळजी घेतली आता आपण आपली भूमिका बजवायला हवी.
त्यांच्या जेवणात प्रोटीन्स, फायबर चा समावेश करावा, रोज एक फळ द्यावं, जेवल्यावर लगेच पडू नये, आणखी बऱ्याच अशा छोट्या छोट्या गोष्टींचा त्यांच्या दैंनदिन जीवनात समावेश करावा. कामामध्ये कधी ते नाष्टा ही करत नसतात, कधी घाईगडबडीत जेवतात, तर गोळ्या औषधी व्यवस्थित घेत नाही ते त्यांच्या स्वस्थ्याबद्दल असं निष्काळजी वागतात पण आपण काळजी घ्यायला हवी माझ्या बहिणींना आणि मैत्रिणींना माझं एवढंच सांगणं..-
शब्द माझ्या मनातले लिहून व्यक्त करते,
जग जिंकण्याची नाही पण मन जिंकण्याची इच्छा ठेवते..