सजते रहे तुम्हारा खुशियों का मेहफिल
दुख कवि छू ना पाए,
खुस रहो इतना ज़िंदगीभर की
हर खुसी तुम्हारी दीवानी बने,
जन्म दिन की यही दुआ है रब से
खुशियों की महाराजा बनके रखे तुम्हे।
Happy birthday 🎂🎂🎂

-Mausumi

-

ନାରୀ ରୂପୀ ନାରାୟଣୀ
ପୁଣି କେବେ ଦୁର୍ଗତିନାଶିନୀ,
ରାଗିଗଲେ ପୁଣି ମହାକାଳୀ
ଧନର ଦେବୀ ମହଲଷ୍ମୀ।୬।
ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର ରକ୍ଷା ପାଇଁ ସାବିତ୍ରୀ
ଜମା ଆଗେ ହାତ ପୋତିଲା ଯାଇ,
ଫେରାଇ ଆଣିଲା ନିଜ ଶକ୍ତିମାନକୁ
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ପାଇଁ ରହିଲା ସ୍ମୃତି।୭।
କଳିଯୁଗ ମାନବ ବୁଝିକି ପାରିବ
ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର ର ମୂଲ୍ୟ,
ଯିଏ ବୁଝିଛି ସିଏ ଜାଣିଚି
ସିନ୍ଦୁର ଅର୍ଧଙ୍ଗିନୀ ର ଦ୍ଵିତୀୟ ନାମ।୮।
ନାରୀ ଜୀବନେ "ସ୍ତ୍ରୀ"ଗୋଟି ଶବଦ
ଯାହାକୁ ପଇ ମଣେ ନିଜକୁ ସୌଭାଗ୍ୟବତିଭବ,
ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୁରେ ନାରୀର ଅସ୍ତିତ୍ବ,
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ବିବେଚିତ
ଯୁଗେ ଯୁଗେ ବିବେଚିତ।୯।

-lucky

-

ବାଃ! ବାଃ! ରେ ଦୁନିଆଁ
ଏ କି ତୋର ନୀତି ନିୟମ,
ଶବଦ ପୁଞ୍ଜିରେ ଗୁନ୍ଥି ସମ୍ପର୍କକୁ
ଦେଇଛି ନିଆରା ନାମକରଣ।୧।
ପିନ୍ଧେ ଶଙ୍ଖା ତା ପ୍ରେମେ
ଲଗାଏ ମଥାରେ କୁଂକୁମ ତା ନାମେ,
ରକ୍ତ ରଞ୍ଜିତ ଅଳତା ପାଦେ
ପୁଣି ତା ଗୁଣ ଗାଏ।୨।
ଶଙ୍ଖା, ସିନ୍ଦୁରକୁ ରଖି
ସାତ ଜନମର ସାଖୀ ,
ଜୀବନ ପାଦରେ ପାଦ ମିଳାଇ
ପଡ଼ିଯାଏ ହାତ ଗଣ୍ଠି।୩।
ଶଙ୍ଖା ସିନ୍ଦୁର ମହତ୍ଵ ଗୁଣକୁ
ବଖାଣି ନ ପାରେ ଶବଦେ,
ଯାହା ହାତରୁ ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର
ତା'ରି ହାତରେ ଜୀବନ ମରଣ।୪।
ନାରୀ ମଥାରେ ବିରାଜିଲେ ସିନ୍ଦୁର
ଲାଗେ ସେ ସାଧବ ବୋହୂ,
କବଚ ମଣି ଅତି ଜତନେ
ଲୁଚାଏ ନିଜ ସିନ୍ଥି।୫।

-

ସିନ୍ଦୁର
ସିନ୍ଦୁର,ମୋର,ପ୍ରେମ କାହାଣୀ
ଅର୍ଦ୍ହାଙ୍ଗିନୀ ହେ ଗୋଚର,
ତା କପାଳେ ସଜ୍ଜିତ ନାଲି ମଥାବିନ୍ଦୁ
ମୋ ଜୀବନ ରେଖା।୧।
ଜୀବିତ ହୃଦୟେ ଲୁକ୍କାୟିତ ପ୍ରେମ
ତା ମଥାରେ ଝାଳସେ,
ମୁ ନଥିଲେ ଏ ସୁନା ସଂସାରେ
ତା ସଂସାର ନରକ ପଲଟେ।୨।
ଉଲ୍ଲାସ ମନେ ସଜାଇ ଦିଏ
ନିଜ ମନ୍ଦାର ସିଂଥି କୁ,
ଲିଭିଯିବ ଭ୍ରମି ମରମେ ମରମେ
ଲୁଚାଏ ପନତେ କୁଂକୁମକୁ।୩।
ମାନମନ୍ଦିରେ ଉଜାଗର ହୋଇ
ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ଲଗାଏ,
ତା ମଥାରେ ସିନ୍ଦୁର ଦେଖି
ଆଇନା ବି ଲାଜେଇ ଯାଏ।୪।
ଯିଏ ବୁଝିଛି ସିଏ ଜାଣିଚି
ଏ ନାଲି ଟୋପା ର ସର୍କସ
କୋଟି ଅଳଙ୍କାରୁ ଅଧିକ ମହତ୍ତ୍ଵ
ଏ ସିଂଥି ର ରକ୍ତ ସିନ୍ଦୁର।୫।
ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୁର କହିଯାଏ ଆଜି
ପତି ପତ୍ନୀ ର ନିବିଡ ସମ୍ପର୍କ,
ସତେ ଅବା ଶୋଭାପାଏ ଯେମିତି
ସାଗର ସରିତା ମଥା ବିନ୍ଦୁ ର ତରଙ୍ଗ।୬।

-

Calender का date बदलेगा
लेकिन
ज़िन्दगी का हालात नही 😊

-

ଅଭିମାନ
ଅଭିମାନ ଭଉଁରୀରେ ଅଭିମାନ କୁ ଖୋଜେ,
ସ୍ୱାଭିମାନକୁ ଭୁଲି ଅଭିମାନେ କାଳକାଟେ।
କେ ରୂପେ ଅଭିମାନ କେ ଧନେ ଅଭିମାନ,
ତନ୍ମଧ୍ଯେ ଉର୍ଦ୍ଧେ ବିରାଜିତ ମମ ଅଭିମାନ।
କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ। କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ କୃଷ୍ଣ,
ନିରାନ୍ତେ ଏକାନ୍ତେ ଜପେ ଏ ନାମ।
ପାଗଳାମି କୁହ ବା ସମର୍ପଣ ଭାବ,
କୃଷ୍ଣପ୍ରେମେ ଲୁକ୍କାୟିତ ମମ ଅଭିମାନ।
କଳି ଯୁଗେ କୃଷ୍ଣପ୍ରେମ ନିରାଟ କୁଚିତ କୁଚିତ,
କୁଚିତ୍ତେ ବିଛୁରିତ ରାଧା,ମୀରା ସମକକ୍ଷ ପ୍ରେମ।
କୁଞ୍ଜବନେ ରାଧେ କୃଷ୍ଣଦର୍ଶନେ କରେ ଯଦି ଅଭିମାନ,
ସଂକୀର୍ଣ୍ଣ ହୃଦୟେ ତାଙ୍କ ବିରାଜିତେ କରେ ଅଭିମାନ।
ମୀରା ପରି ମୋ ହୃଦୟ ନିର୍ମଳ ହୋଇଣ ପରେ,
କିନ୍ତୁ ତା ପ୍ରେମ ଦର୍ଶନେ ଅଭିମାନ ମୋର ବଢିଯାଏ।
ରାଧା,ମୀରା କଳିଯୁଗେ କୃଷ୍ଣପ୍ରେମ ଦେଖି,
ସାଗର ସରିତାପରି ଅଭିମାନେ ଯାଇଥାନ୍ତେ ବହି।

-

ଭାବନା ରାଇଜେ ଖୋଜିବୁଲେ ଯେବେ
ସାଇ ଆବୁରୀ ପରିବାରେ,
ପ୍ରସାଦ ରୂପୀ ସାରଦା ଆଜ୍ଞା ଙ୍କ
କଥା ମନେ ଉଙ୍କି ମାରେ।
ସକାଳ ଖରପରି କଅଁଳ ଭାବରେ
ଆଳାପ କରନ୍ତି ଯେବେ,
ସତେଅବା ମୁକ୍ତବିନ୍ଦୁ
ନିର୍ମଳ ହୃଦୟୁ ଝରିପଡ଼େ।
ମଣିଷପରି ମଣିଷପାଣିଆ
ଲୁଛିଅଛି ହୃଦୟେ,
ସରଳ ବାର୍ତାଲାପ କରି
ଘର କରିଛନ୍ତି ଆମ ମନେ।
ଭୁଲ ଥିଲା ଆମର
କ୍ଷମା ସେ କରନ୍ତି,
କ୍ରୋଧ,ଅହଂଭାବଠୁ
ସେ ଦୂରରେ ରୁହନ୍ତି।
ନିଃଧ୍ୱନି ଏ ମଣିଷ ଜୀବନେ
ଧ୍ୱନିକର ଆପଣା ପ୍ରତୀକ,
ମନ ମଙ୍ଗୁଲୁ ପଦପଦ୍ମେ ତୁମ
କରୁଅଛି କୋଟି ପ୍ରଣାମ।

-

ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ମାନବ ମନେ ମାନବାପାଣିଆକୁ ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ନିର୍ଜନ ହୃଦୟେ ଭଗବାନଙ୍କ ବସନକୁ ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ସିନ୍ଧୁ ଲହଡିରେ ହଜିଯାଇଥିବା ପଦଚିହ୍ନକୁ ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ମା ହୃଦୟେ ପୁତ୍ର ର ଅସରନ୍ତି ସମତାକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଶରତରେ କାଶତଣ୍ଡି ଓ ଶୀତରେ କକରବିନ୍ଦୁକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଜାତି ଭେଦଭାବରେ ଏକତାର ବାଳକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଅଭାବୀ ମଣିଷକୁ ସହାୟତାର ହାତକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁ ଗାନ୍ଧିଜୀଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନର ରମରାଜ୍ୟକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ସାଧା କାଗଜରେ ଜୀବନର ଗାରକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ପାପମନେ ପୁଣ୍ୟର ଜଗ୍ରତାକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଚିଲିକା କାବ୍ୟରେ ସାୟାନ୍ତନ ଦୃଶ୍ୟକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଜୀବନର ଗାନ୍ତବ୍ୟସ୍ଥଳେ ଶାନ୍ତିର ଆସରାକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ଧନୀକ ହୃଦୟେ ଆତ୍ମତୃପ୍ତିକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ସପନ ଆରପରିରେ ପ୍ରିୟତମାର ଲୁକାଛୁପା କୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ ସାଗର ହୃଦୟେ ସରିତା ର ସ୍ପର୍ଶକୁ।
ଖୋଜିବୁଲେ ମୁଁ କବିତା ମୁହାଣରେ କବିତ୍ଵର ପରିଚୟକୁ।

-

ବର୍ଷା

କଳଙ୍କିତ ଜୀବନପରି ଗ୍ରୀଷ୍ମପ୍ରବାହେ ଯେବେ ଧରିତ୍ରୀ ଫାଟେ,
ମେଘାଚ୍ଛନ୍ନ ଗଗନୁ କୋଟି ଜଳବିନ୍ଦୁ ଧରିତୃପୃଷ୍ଠେ ଚୁମ୍ବନ ଦିଏ।

ଓହୋ ..!ତୁମେ କି ସେଇ ବରଷା ରାଣୀ,
ଯାହାରି ଅଗମାନେ ଚଷାଭାଇ ଆନନ୍ଦେ ଲଙ୍ଗଳ ଚଳାଏ।

ବରଷା ପ୍ରକୋପେ ସାଗରେ ଗଭୀରତା ବଢେ,
ତା ଦୟାରେ ପୁଣି ସରିତା ତା ବଇଁଶୀ ସୁରେ ସୁରେ ବହେ ।

ସଙ୍ଗୀତର ସାତସୁରେ ଯେବେ ବରଷା ଟିପ୍ ଟାପ୍ କରେ,
ଶଷ୍ୟ ଶ୍ୟାମଳେ ଖିଲି ଖିଲି ହୋଇ ପ୍ରକୃତି ରାଣୀ ହସେ ।

ମେଘନାଦେ ଯେବେ ବିଜୁଳି ଚିକ୍ ଚିକ୍ ଦାନ୍ତ ଦେଖାଇ ହସେ,
ପହିଲି ବରଷାରେ ପହିଲି ଛୁଆରେ ଗାଁ ଦାଣ୍ଡ ମହାକେ ।

ଧାରା ଶ୍ରାବଣେ ଯେବେ ଗଗନୁ ବାରିଧାରା ବର୍ଷଣ କରେ,
ସତେ ଅବା ବିଜୁଳି କନ୍ୟା ନିଜ କରୁଣ କାହାଣୀ ଶୁଣାଏ ।

ବରଷା ଅଗମନେ ସୁରୁଜ ଦେବ ଯେବେ ପଛଘୁଞ୍ଚା ଦିଏ,
ବରଷା ବିହୁନେ ପୁନଃ ମେଘ ପରଦା ଟେକି ଉଙ୍କି ମାରେ ।

ଜଳକଣାପୂର୍ଣ୍ଣ ଧୂସର ସୂର୍ୟ୍ଯାଲୋକେ ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ ବିରାଜେ,
ଲୋହିତ ସାଧବବୋହୂ ମନ୍ଥରେ ମନ୍ଥରେ ବିଚରଣ କରେ ।

ବର୍ଷା ର ଗାନ ଅବା କି କରିବି ଆନନ,
ତା କୋଳି ଵିସର୍ଜିତ ସମଗ୍ର ଜୀବନ ।

-

ବାରମ୍ବାର ଅସଫଳ ହେଲେ
ଭାଙ୍ଗିପଡିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ,
ବେଳେବେଳେ ପେନ୍ଥା ର ଶେଷ ଚାବି ରେ
ତାଲା ଖୋଲିଯାଇ

-