કલગી તારી રાહ પણ તહેવાર જેવી જ છે,
દર વર્ષે આવે તો છે પણ હવે પહેલાં જેવો મોહ નથી રહ્યો.-
તહેવાર તો અમારા પણ બધાં સારા જ હતાં,
પણ હવે કલગી ની રાહમાં રહી ને કોઈ તહેવાર સાથે વહેવાર રહ્યો નહીં.-
તને યાદ કરું ને તારો મેસેજ આવી જાય,
મારું મન તો અલગ દુનિયામાં ખોવાઈ જાય...
મને તો બસ એક તારાં જ મેસેજનો ઈન્તજાર,
જોઈ તારો મેસેજ આ દિલ ખુશ થઈ જાય...
વાત કરવામાં સમયની જરા ખબર ન પડે,
મોડો રિપ્લાય આવે તો ગુસ્સો આવી જાય...
ખબર નહીં કેવી રીતે થઈ ગઈ આવી આદત,
વાત નહીં થાય તો આ મન બેચેન થઈ જાય....
ગમે એવી તકરાર હોય પણ તારા પ્રત્યે લાગણી છે અપાર,
બોલતા બોલાય જાય પછી આંખમાં આંસું આવી જાય...
પ્રેમ છે કે દોસ્તી છે આપણા વચ્ચે એ મને ખબર નથી,
બસ તને ખોવાના ડરથી આ મન ગભરાઈ જાય...-
તને તો મારાથી ઘણી બધી ફરિયાદો હશે,
હું તને બરાબર સમય નથી આપી શકતો...
મારી જવાબદારી તો અચાનક ખૂબ જ વધી ગઈ છે,
હું મારી જાતે પોતાનું બરાબર ધ્યાન નથી રાખી શકતો...
હું જીવું છું પણ જીવવામાં પહેલાં જેવો રસ નથી રહ્યો,
મારા પર બધાંએ વિશ્વાસ રાખ્યો છે માટે નથી ભાગી શકતો...
મારે મરવું છે પણ મોત પણ મને આવતું નથી ,
કામ પણ એટલાં બાકી છે શાંતિથી હું નથી સૂઈ શકતો...
મારા ઘણાં બધાં સપનાંઓ તુટ્યા છે પણ પુરા થયાં નથી,
બનતી તો બધી જ કોશિશ કરું છું પણ હું નથી ખુશ થઈ શકતો..
મારી જવાબદારી એટલી બધી છે કે હું શું છું એ મને ખુદને ખબર નથી,
જવાબદારીને લીધે બીજાની જેમ હું ક્યારેય પણ નથી ફરી શકતો....-
એનાં લાંબા કાળા કેશ જોઈને મારું મન એની તરફ આકર્ષિત થઈ ગયું,
એ કેશગુંફનની કલાકારી જોઈને મારું આ દિલ એકદમ પ્રફુલ્લિત થઈ ગયું....
ક્યારેક પફ વાળે ને ક્યારેક વાળને હવામાં છુટા લહેરાવી દે છે એ તો,
અલગ અલગ હેર સ્ટાઈલમાં જોઈને મારું મન તો લલચાઈ ગયું....
મસ્ત મજાના ગુલાબના ફૂલથી સુંદર કેશગુંફન કરીને મારી સામે આવી એ તો,
કપાળે બિંદી ને હોંઠો પર લિપસ્ટિક માં આ મન તારા ખ્યાલોમાં ખોવાઈ ગયું.....
લગ્ન પ્રસંગ હોય,સગાઈ હોય કે પછી કોઈ પાર્ટીમાં જવાનું હોય કેશગુંફન તો હોય,
કેશગુંફનમા ક્યારેક ગજરો ને વેણીની સજાવટમાં આ દિલ મંત્રમુગ્ધ થઈ ગયું....
કોઈને ટૂંકા વાળ હોય તો કોઈ ને લાંબા વાળ હોય પણ હેર સ્ટાઇલ હોય જ,
કેશગુંફન હોય તો ત્યારે એની સુંદરતા જોઈને આ ચંચળ મન ભરમાઈ ગયું.....
અલગ અલગ કેશગુંફન કરવાનો ઘણી સ્ત્રીઓને ગજબનો શોખ હોય છે,
શણગાર વડે તૈયાર થયેલી એને જોઈને આ દિલ તો એક ધબકારો ચૂકી ગયું....-
મને તો તારા ખભા પર માથું રાખીને વાત કરવાની ચાહત હતી,
મને તો તારા સૌંદર્ય ને મન મુકીને નિહાળવાની ચાહત હતી...
મને તો તારી સાથે બેસીને કવિતા લખવાની ચાહત હતી,
મને તો તારી સાથે બધી વાતો શેર કરવાની આદત હતી....
મને તો તારી ખુશીમાં ખુશ થવાની ને ખુશ રાખવાની ચાહત હતી,
મને તો તારી બધી જ જિદ પૂરી કરીને હસતાં જોવાની ચાહત હતી...
મને તો તારા સાથ સંગાથે રહેવાની આદત પડી ગઈ હતી,
મને તો તારી રાહ જોવાની અવાજ સાંભળવાની ચાહત હતી...
મને ક્યાં ખબર હતી હજારો પારખાંઓ પછી પણ એ ચાહત અધુરી જ રહેશેે,
મને ક્યાં ખબર હતી કે આમ મારી ચાહત મારાથી આટલી દૂર થઈ જશે...
હવે તો હું અને આ મારું એકાંત ન કોઈ ઈચ્છા, ન કોઈ અફ્સોસ બસ તારો જ આવવાનો ઈંતજાર અને તારી જ ચાહત....-
ચટણીના ચટપટા સ્વાદ જેવી આપણી આ જિંદગી થઈ ગઈ છે,
ચટણીના વિવિધ પ્રકાર જેવી જિંદગીની રીત બદલાઈ ગઈ છે...
ક્યારેક આંબલી જેવી ખાટી ને ક્યારેક ખજૂર જેવી મીઠી લાગે આ જિંદગી,
જીવનરૂપી મરીમસાલા માપસર પડ્યા ને જિંદગી રંગીન બની ગઈ છે....
ચટણીના સ્વાદની જેમ કોઈકને આપણે પસંદ ને કોઈક નાપસંદ આવીએ,
ચટણીના વિવિધ સ્વાદ જેવા વિચારોમાં આ જિંદગી ખોવાઈ ગઈ છે....
ચટણી હોય કે જિંદગી થોડી કડવાશ વધી જાય તો અણગમતું થઈ જાય,
તીખાશ ભરેલા શબ્દો ને કડવી વાણીથી ચટણી કે જિંદગી રડાવી ગઈ છે....
ક્યારેક એકરસ થવા માટે ધાણા જેમ પીસાઈને પણ હસતું રહેવું પડે,
ચટણીની જેમ મિક્ષ્ચરમાં બધા સાથે મળીને બધાં દર્દ ભૂલાવી ગઈ છે...
ચટણી હોય કે જિંદગી હોય સરખો મનમેળ ને માત્રા ભળવો જોઈએ,
ચટણી જેમ આ જિંદગી પણ ક્ષણભરમાં અનહદ ખુશી આપી ગઈ છે....-
મારા દિલમાં છુપાયેલા અબોલ પ્રેમને તને કેવી રીતે કહું,
મારા દિલમાં સતત ચાલતી હલચલને કેવી રીતે સમજાવું....
એમ તો દરરોજ થાય છે આપણી વચ્ચે અઢળક વાત ને તકરાર,
મારા ગુસ્સા પાછળની લાગણીને તારી સામે કેવી રીતે બતાવું....
થોડી સી ગેરસમજ શું થઈ આપણા વચ્ચે તે તો અબોલા લઈ લીધાં,
તારી યાદમાં આવતા આંસુને બધાની સામે હવે તો કેવી રીતે છુપાવું...
તરસી જાય છે આ નૈન પણ તારી એક ઝલકના દર્શન કરવા માટે,
તું દૂર થઈ ગઈ છે મારાથી ઘણી, તારી સામે આ શિશ કેવી રીતે નમાવું...
વિતી ગયો છે ઘણો સમય પણ યાદો તો હજું પણ છે એકદમ તાજી,
તને ભૂલી ગયો છે એમ કહું છું પણ પોતાની જાતને મુર્ખ કેવી રીતે બનાવું....
તારા અબોલ પ્રેમના વિરહની આગમાં દિવસ રાત તડપુ છું હું તો,
આ દિલ તો હંમેશાં તારા માટે ધબકે છે એ વાત તને કેવી રીતે જણાવુ...-
તું જ મારું રુદન,
તું જ મારું ચહેરા પરનું સ્મિત,
તું જ મારું અભિમાન,
તું જ મારું સ્વાભિમાન...
તું જ મારા હ્રદયની લાગણીઓ,
તું જ મારી જીવનની કવિતાઓ,
તું જ મારા શબ્દોનો સંગાથ,
તું જ મારા વિચારોનો વિસ્તાર....
નથી મને કંઈ જાતનું અભિમાન પણ મને મારું સ્વાભિમાન વ્હાલું છે,
નથી મને કંઈ જાતની મોહમાયા કૃષ્ણની ભક્તિ પૂજામાં મારું જીવન ન્યારું છે,
શું લઈને આવ્યાને શું લઈને જવાના છતાં લોકો અહીં ખોટાં ભ્રમમાં જીવે છે,
નથી મને કોઈ લાલસા હવે જીવનમાં કૃષ્ણની સેવામાં જ જીવન પ્યારું છે....-
લેખકનું જીવન એટલે કાગળ જેવું હ્રદય ને કલમ કેરો શ્વાસ,
લેખકનું જીવન એટલે સમુદ્ર જેવું પુસ્તક ને ભરતી ઓટ જેવા શબ્દો ...
લેખકનું જીવન એટલે દર્દ જેવું સંગાથ ને અનુભવ જેવું સમાધાન,
લેખકનું જીવન એટલે મૌનરૂપી લાગણીનું કાગળ પર લખાણ...
જેનું લેખન હોય સચોટ એનો સ્વભાવ હોય સરળ,
જેનું સાથી હોય સમજણ એનો વર્તાવ હોય સહજ,
જેનો વિચાર હોય સૌંદર્ય મહેફીલ જ એનો નિખાર..
જેનો કુદરત પ્રત્યે અપ્રિયતમ લગાવ હોય એ પ્રકૃતિપ્રેમી,
જેનું લખાણ હોય વાસ્તવિક એ હોય છે સમાજસુધારક,
જેની ભાષા હોય સરળ ને સારી એ હોય છે લોકપ્રિય...
એમજ કંઈ લેખક નથી બની જવાતું, રાત દિવસ મહેનત કરવી પડે,
એમ જ કંઈ પણ લખાતું નથી અહીં, લેખકની દર્દની પીડા સમજવું પડે...-