വെള്ളി നര മൂടിയ
മുടിയിഴകളിൽ
ഇതളുടഞ്ഞ
ചെമ്പനീർ പൂക്കളും,
കറുത്ത വാവുറങ്ങിയ
കൺതടങ്ങളും,
മരണപ്പെട്ട ചുംബനങ്ങളുടെ
ആത്മാക്കൾക്കായി
വരണ്ട ചുണ്ടുകളിൽ
ചിരിയടയാളവും
കാലമുരുളും തോറും
മുരടിച്ചു പോകുന്ന
നിന്നിലെ നിന്നിലേക്കുള്ളൊരീ
ദൂരവും.

-

പെയ്തൊഴിയാതെ
കാത്തുനിന്നു നിന്നെ
ഒടുവിൽ
മഴവിൽ വർണ്ണത്തിൽ
നമ്മൾ
കവിതകളെഴുതിയിരുന്നു

-

കാത്തുവച്ച
കൗതുകങ്ങളിൽ
വൈകി വന്ന വസന്തം
കൊതിച്ചൊരു
കുഞ്ഞു പൂമൊട്ടും
ഉണ്ടായിരുന്നു.

-

മുരടിച്ച പകലുകൾക്കും
മയക്കമേറിയ
രാത്രികൾക്കുമിടയിൽ
കണ്ണിലൊതുക്കിയ
സ്വപ്നങ്ങൾ പോലും
മരവിച്ചു വിറകൊള്ളും
ശിശിരത്തിലായ്,
ഏറെ നനയ്ക്കാതെ
ചുട്ടുപൊള്ളിയ്ക്കാതെ
കുളിരേകി എന്നിൽ
അലിഞ്ഞു മരിക്കുമീ
ഹിമകണമായ് നിന്നെ
ഓർത്തുകൊള്ളാം.

-

പെയ്തു പോയ്
ഇനിയെത്ര
കൈവഴികൾ
പിരിഞ്ഞകന്നാലും
ഒടുവിലെത്തുന്ന
കടലാണ് നീ.

-

എൻ്റെ വരികൾ
ജീവിച്ചിരുന്നത്
നിൻ്റെ വായനയിൽ
മാത്രമായിരുന്നു.

-

പ്രായമേറെയില്ലാതെ
പഴുത്ത് കൊഴിഞ്ഞൊരിലയുടെ
ഓർമ്മയ്ക്കായ്
ശരത്കാലമോരോന്നിലും മരം
തനിയെ നിറം മാറും പോലെ,
നീയടർന്ന വരികളോരോന്നും
മഷി വറ്റി മായാറുണ്ടിടയ്ക്കിടെ.

-

ഇറുത്തെറിഞ്ഞ വിരലുകളിൽ
കൂർത്ത മുനയാൽ തൊട്ട്
നിണം പൊടിയുന്ന നിമിഷത്തിലും
ചുവപ്പ് പടരാൻ മടിക്കാത്ത
ചെമ്പനീർ പൂവിന്ന്
ഇതൾ കൊഴിച്ചുറങ്ങുമൊരു
ഇരുണ്ട താളുണ്ടെന്നിൽ.

-

കരിമേഘം
മറഞ്ഞുപോയിനിയും
പെയ്തു തോരാതെ
ബാക്കി നിൽപ്പു,
സുന്ദരിയാമൊരു
"രാത്രിമഴ"

-

മറന്നകലുന്നു
നീയും നിലാവും
മൺമറയുന്നു മെല്ലെ,
മഷി പടർന്ന വരികളാൽ
ചുളിഞ്ഞ് കീറിയ കടലാസ്സിൽ
നാമെന്നെഴുതിയ കവിതകളും,
വരണ്ട ചുണ്ടിലെ
ചിരിയടയാളവും.

-