നീ കടലും ഞാനീ നിലാവും.
നിൻ്റെ തീരമിതിൽ
മയങ്ങുമീ മൺരികളെ
വെയിൽ പുതപ്പിക്കുമൊരു
സൂര്യനണഞ്ഞിടും.
ആഴങ്ങളളക്കാൻ വെമ്പുന്ന കാറ്റിനിയും
പുറം മേനി തഴുകി മെല്ലെ മറഞ്ഞിടും.
കാറും കോളും നമ്മെ വകഞ്ഞു മാറ്റിടും.
ഏറെ വിരഹത്താൽ
നീ ഉറക്കെ കരഞ്ഞിടും.
വീണ്ടുമൊരു രാവിൽ
ഒരു പിടി
നക്ഷത്ര കുഞ്ഞുങ്ങൾ പിറന്നിടും.
പതിയെ ഞാനും നിന്നോടടുത്തിടും.
പകൽ വരും വരെ
നിന്നിൽ മയങ്ങിടും.

-

വേലി പടർപ്പിൽ നീ
എത്തി നോക്കുന്നതും,
അഞ്ചിതൾ തന്നിലും
കുങ്കുമമണിഞ്ഞതും,
ഞെട്ടുടയാതെ നീ
കാറ്റിലുലഞ്ഞതും,
ഋതുഭേദമില്ലാതെ
പൂക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും,
കൊഴിഞ്ഞകലും വരെ
ഭ്രാന്തിൻ വരികളിൽ ചുവന്നു
പടർന്നൊരടയാളമായതും.

-

പാതി ചത്തൊരു
വണ്ടിൻ മുരൾച്ചയ്ക്ക്
കാതു കൊടുത്തന്ന്
ഞാനും ഉണർന്നു പോയ്.
എൻ്റെ വരികളിൽ
പിടഞ്ഞു മരിക്കാതെ
വണ്ടിനീണമായ്
നീയും മറഞ്ഞു പോയ്.

-

That was the end of
her fragrance,
the end of her existence.
But she never
searched for his
roots or his deepness.
She was just
falling from him,
sipping her leeway,
holding together
her petals,
to a new beginning
with an old soul.
Thus she showed that,
Fallen things are
also beautiful.

-

ഈ നേരവും
കൊഴിഞ്ഞു പോയിടും.
ഇതേ പൂക്കളായ്
നീയും വിരിഞ്ഞിടും.
രാവുകളെന്നെ നീ
കാത്തു നിന്നിടും.
നിനയാത്ത നേരത്തു
ഞാനും വിടർന്നിടും.
മിഴികളടയാതെ
നമ്മളങ്ങനെ
നമ്മിൽ പടർന്ന
വല്ലികളിൽ
കാലം തെറ്റിയൊരു
വസന്തം മെനഞ്ഞിടും.

-

-

വിടർന്നു നിന്ന കാലമത്രയും
അകലെ നിന്നു മോഹിച്ച്
രാവിലൊളിക്കുന്ന സൂര്യനെ
കാത്ത് ജീവശ്ചവമായി
വെള്ള പുതച്ചു
കഴിഞ്ഞിരുന്നെങ്കിലും
നിറമുള്ളോരാടകൾ അണിഞ്ഞ്,
സ്വയമറിഞ്ഞിന്നവൾ,
കൊഴിഞ്ഞകലുമ്പോഴെങ്കിലും.

-

മനസ്സ് പഠിച്ചിട്ടും
മടുക്കാത്തൊരുവനുള്ള
മറുമരുന്നാണെൻ്റെ
പ്രണയം.

-

എത്ര വസന്തങ്ങളിൽ നാം
ഒരുമിച്ചു വിരിഞ്ഞിരുന്നെന്നോ,
എത്ര രാത്രികളിൽ നാം ഒന്നായ്
കൊഴിഞ്ഞിരുന്നെന്നോ,
എണ്ണിയെഴുതിയ മൺ
താളുകളിന്ന്
മഴയോർമ തൻ നനവിൽ
ചിതലരിച്ചൊടുങ്ങിടുന്നെന്നൊ.

-

മതിലുകളില്ലാതെ ആകാശം
കാണാൻ കൊതിച്ചതോടെ,
വീണാലുടയുന്ന ചില്ലുകൂട്ടിലിട്ട്
വെയിലോരത്ത് വച്ചവളിൽ,
പുതിയ നാമ്പുകൾ മുളച്ചതുമവയും
മതിലിനപ്പുറം പടർന്നിരുന്നു.

-