പറയപ്പെടാത്തൊരായിരം
വാക്കുകൾ മനസ്സിലുടക്കി
മരിച്ചു പോയവരുടെ
അവസാന കൃതിയാണ്
ആത്മഹത്യ കുറിപ്പുകൾ.

-

ഇരു ചിറകുകൾ
അറിയാത്ത ദൂരങ്ങളിൽ
നമ്മൾ
ആകാശം
തുന്നിച്ചേർത്തില്ലെ.

-

അലതല്ലുമായിരം
കാതങ്ങളോളം,
വീണ്ടും,
കൈവഴികൾ
പിരിഞ്ഞകലാൻ
ഒരുങ്ങും,
ഒടുവിൽ,
ഒരേ കടലിൽ
ഒന്നായലിയും,
നമ്മിൽ ഒരു വറ്റാ-
പുഴയുള്ള പോൽ

-

മേൽവിലാസം തെറ്റാതെ
നിന്നിലേക്കെത്താൻ
കൊതിച്ചൊടുവിൽ
ശൂന്യതയെന്നു കരുതി നീ
തിരിച്ചയച്ചവയെല്ലാം
മൗനം നിറച്ച
കത്തുകളായിരുന്നു.

-

ഒന്നിലുമുടക്കാത്ത
നിന്നിലുടക്കിയതാണ്
നമ്മളുടക്കിയതിനാദ്യ
കാരണം.

-

ഇറുത്തെറിഞ്ഞന്ന്
ചവിട്ടിയരയ്ക്കുമ്പോൾ നീ
ഓർത്തിരുന്നോ നമ്മൾ ഒരു
മണ്ണിലിങ്ങനെ ഉറങ്ങുമെന്ന്?

-

പഴയൊരു കഥയിൽ കുടുങ്ങി
കിടക്കുകയാണ് നമ്മൾ ഇരുവരും.
ഒറ്റയ്ക്കൊരോരത്ത് ഓർമ്മകൾ
അയവിറക്കി വെറുതെ ചിരിക്കുകയും,
കേൾക്കുന്ന പാട്ടുകളിലെല്ലാം സ്വയം വരികളാവുകയും,വരണ്ടു പോയൊരു രാത്രിയിൽ പുണർന്നിടുന്ന പുതപ്പിൻ്റെ ചൂടു തേടുകയും, ഓരോ കാഴ്ചയിലും ദ്രുത ഗതിയിൽ മിടിക്കുന്ന ഹൃദയത്തോടെ ചുവന്നു പുഞ്ചിരിക്കുകയും. ഇങ്ങനെ ആരോ എഴുതിയ പുരാതന പ്രണയത്തിൽ കുടുങ്ങി കിടക്കുകയാണ്
നമ്മളും.

-

കണ്ണിലിട്ടടയ്ക്കാൻ
കഴിയുന്ന
ഇമ്മിണി വലിപ്പമുള്ള
നാലുവരികളിൽ
ഒക്കെയും ഒതുക്കാൻ
കഴിഞ്ഞിരുന്നു.
നിന്നെ ഒഴികെ.

-

നീ ആകാശമാകുമ്പോൾ
ഞാൻ നിലാവായിടാം,
വെയിലിൽ കടം വാങ്ങിയ
വെളിച്ചം തന്നിടാം.
നീ മഴയാകുമ്പോൾ
ഞാൻ നിറമായിടാം,
തോർന്നു പോയെന്ന്
കരുതിയവർക്കായി വീണ്ടും
മഴവില്ല് മെനഞ്ഞിടാം.

-

ചില്ലകൾ പോലെ
നമ്മിൽ ഓർമ്മകളും,
നിറയെ പൂവിട്ടെന്നാലും,
വേനലിൽ കൊഴിഞ്ഞെന്നാലും,
കാലങ്ങൾ കഴിഞ്ഞെന്നാലും,
നീലാകാശത്തിൻ്റെ
ആഴങ്ങൾ തേടിയവ
പടർന്നു കൊണ്ടേയിരിക്കും.

-