-

ഇല പൊഴിഞ്ഞതറിയാതെ
മരമെത്ര പുണർന്നെന്നോ
നിന്നെ.

-

അഴകുള്ളൊരാമ്പൽപ്പൂ
പതിയെ വിടർന്നിട്ടും,
അലസമാം മിഴികളെ
മയക്കം കവർന്നിട്ടും,
അകലെയൊരു മാലാഖ
മെല്ലെ വിളിച്ചിട്ടും,
അടരുവാൻ വയ്യ
നിൻ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും,
ആഴങ്ങളറിയാതെ മണ്ണിൽ
ഉറങ്ങിടുംപോഴും.

-

ചില്ലുകൂട്ടിൽ ഞാൻ എന്നെ നോക്കവെ
നിന്നെയെന്തിനു കാണുന്നതിനിയും
ചുട്ടുപൊള്ളുന്നൊരോർമ്മതൻ നെരിപ്പോടിൽ,
വിരലടയാളങ്ങൾ പോലും
വിറകൊള്ളുന്നെങ്കിലും.
വീണ്ടും ഒരു മുറ എന്നെ നോക്കവെ
ഞാനിതെന്നു നീ ഓർക്കാതെ
പോകയൊ ?

-

She was the painting
in a wrong canvas

-

ഒരു മുറിയിലൊരാകാശമായി നീ.
ഇരുണ്ട മേഘങ്ങളെ
തണലായൊരുക്കി നീ
പൊള്ളുന്ന വേനലിൽ
മഴയായ് പെയ്തു നീ
മടുത്ത പകലുകളിൽ
മടിയിൽ മയക്കി നീ
കറുത്ത രാത്രികളിൽ
കഥകൾ പറഞ്ഞു നീ
ചിറകില്ലാ പക്ഷിക്ക്
ഖബറായ് മാറി നീ

— % &

-

ഇരുൾമൂടുമ്പോൾ തിളങ്ങും
നക്ഷത്രങ്ങൾ സ്വരുക്കൂട്ടിവെച്ച്,
ചുട്ടു പൊള്ളും വേനലിനു
മഴയോർമ്മകൾ തന്ന്,
നിറം മങ്ങിയ പുലരികളിൽ
മഴവില്ല് നിറച്ച്
എന്റെ ചിറകുകൾക്കു മാത്രമായ്
തുന്നിച്ചേർത്തൊരാകാശമാണു നീ.

-

അംബരചുംബിയായ് നിൻ
ശിഖരങ്ങളുയർന്നാലും
ദിശയാകെ നിൻ പൂക്കളുടെ
സുഗന്ധം പടർന്നാലും
ജീവജലമേകുന്നതിന്നും മണ്ണിലിറങ്ങിയ വേരുകളെന്നോർക്കുക നീ.

-

കൂടുവിട്ടിറങ്ങിയ വാക്കുകളൊക്കെയും
കണ്ഠനാളത്തിൽ ചിറകറ്റുവീണു
പിടയുന്ന വിങ്ങലും,
വേരുകൾപോൽ ഹൃദയത്തിലാഴ്ന്നിറങ്ങിയ
ഓർമ്മകളൊക്കെയും പറിച്ചെറിയുമ്പോൾ
പൊടിയുമെൻ ചുടുരക്തവും
നീയകന്നൊരു മാത്രയിൽ
മരിച്ചു മരവിച്ചെന്നോർത്തോരെന്നെ
നിർജീവമല്ലെന്നുകാട്ടും അടയാളങ്ങളാകാം.

-

അക്ഷരത്തെറ്റുകളല്ല.
എഴുതിയൊടുക്കാൻ
കഴിയാതെ കടലാസ്സിൻ
ചുരുളുകൾക്കിടയിൽ ബന്ധിതരായി
പിടഞ്ഞുമരിച്ച ചില
അക്ഷരങ്ങളുടെ ആത്മാക്കൾ
ഇടയ്ക്കിടെ ഈ വരികൾക്കിടയിൽ
വന്നൊളിച്ചിരിക്കുന്നതാണ്.

-