ഓർമ്മകളിലിടയ്ക്കിടെ
നീ മരണപ്പെട്ടിരുന്നു
നിണം പൊടിയാതെ
ചിലപ്പോൾ കൊല്ലപ്പെട്ടിരുന്നു,
അതിലേറെ ഭയാനകമായൊരു
മറവിയിൽ നീയും
മറഞ്ഞിരുന്നു.
അങ്ങനെ ഞാനും
മരിച്ചിരുന്നു.

-

തണലാകുന്നതിലുമേറെയിഷ്ടം
നീയെൻ
ചിറകാകുന്നതായിരുന്നു.

-

ഇന്ന് തളിരെങ്കിലും
നാളെ തണലെങ്കിലും
വരും കാലമതിൽ മരം മറക്കുമൊരു
കരിയില ഞാനും.

-

അത്രമേലടുത്തിട്ടും
തമ്മിൽ കലഹിക്കുമക്ഷരങ്ങളിൽ
മഷി പുരണ്ടൊടുവിൽ
അക്ഷരത്തെറ്റെന്നു
നടിച്ചതല്ല,
എന്നിൽ തുടങ്ങിയ
വരികളവ പതിയെ
നീയായ്‌ മാറിയതായിരുന്നു.

-

"തണ്ടുലയുമ്പോഴും
രണ്ടിതളുകളടരുമ്പോഴും
ഞെട്ടറ്റു വീഴാൻ
കൊതിയ്ക്കുന്നതെന്തിനു നീ?"

"ഉടലറിയാതെ താനേയടരണം,
സുഗന്ധം മറഞ്ഞൊരായിരം
പൂക്കൾക്ക്‌
കൂട്ടായ് തീരണം.
കൊഴിഞ്ഞു വീണ പൂക്കളുടെ
വസന്തമാണീ
മരച്ചുവടുമെന്നറിയണം."

-

പുഴുവായിഴഞ്ഞിരുന്നിന്നലെ.
ഇരുൾമൂടിയ പകലായ് പിന്നെ.
ചലനമറ്റുറങ്ങിയ നാളതിൽ
ഉടലൊന്നനങ്ങുമൊരു സ്വപ്നം
കണ്ടു ഞാൻ
ചിറകാലുയർന്നിടുന്നിപ്പോൾ.

-

ഓർത്തോർത്തിരിക്കുമ്പോൾ
അടുത്തെത്തുന്നവരുണ്ട്,
ഓർക്കാൻ മറക്കുമ്പൊഴും
അടുത്തുണ്ടെന്നതു പോലെ.

-

പടരാൻ മടിയ്ക്കുമ്പോൾ
ഒന്നോർക്കുക നീ
കൊഴിഞ്ഞകന്നൊരീ
ശിശിരത്തിനു മുൻപേ
നമുക്കൊരു
പൂക്കാലമുണ്ടായിരുന്നു.

-

നക്ഷത്രങ്ങൾ കണ്ണുചിമ്മുന്ന
നീലരാവിൽ
കലമാൻ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ
തേരുതെളിച്ചെത്തും
പപ്പാനിയുടെ ഭാണ്ഡക്കെട്ടിലെ
സമ്മാനപ്പൊതികളിലൊന്ന്
നമ്മുക്കാകുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ
ഒരിക്കൽ കൂടി കാത്തിരിക്കാം.

-

അടരാൻ മടിയ്‌ക്കുന്നതെന്തിനിനിയും,
വേരുകൾക്കിടമേകും പോലെ
തളിരുകൾക്ക് തണലേകും പോലെ കൊഴിഞ്ഞുപോയൊരായിരം പൂക്കളുടെ
വസന്തമാണീ മരച്ചുവടും.

-