She was thrown into the same well that she brought him out of !

-

ਦਮ ਜਿਹਾ ਖੜ ਗਿਆ ਲੱਗਦਾ ਏ
ਜਿਵੇਂ ਕਿਤੇ ਵਕਤ ਨੇ ਅਪਣਾ ਅਖੀਰਲਾ ਸਾਹ ਲੈ ਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਵੇਖ ਜਿੰਦਗੀ ਵੀ ਹੁਣ ਕੋਈ ਨਵੀਂ ਬਾਤ ਨਹੀ ਪਾਉਂਦੀ
ਜਿਵੇਂ ਇਹਨੇ ਅਪਣਾ ਸਬ ਕੁੱਝ ਮੈਨੂੰ ਕਹਿ ਲਿਆ ਹੋਵੇ
ਕਿੰਨਾ ਵੱਡਾ ਮਹਿਲ ਬਣਾਇਆ ਸੀ ਉਮੀਦਾਂ ਵਾਲਾ ਮੈਂ
ਜਿਵੇਂ ਇੱਟ ਇੱਟ ਕਰਕੇ ਸਾਰਾ ਢਹਿ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ ।

ਜਦ ਉਮੀਦ ਹੀ ਗਲਤ ਲਾ ਲਈ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ
ਫ਼ਿਰ ਭਾਵੇਂ ਹੁਣ ਕਿੰਨਾ ਵੀ ਮੋਹ ਪੈ ਗਿਆ ਹੋਵੇ
ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੁੜ ਕੇ ਜਰੂਰ ਆਵਾਂਗੇ ਅਸੀ ਏਸੇ ਰਾਹ ਦੇ ਉੱਤੇ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਹਾਲ਼ੇ ਕੱਲ਼ਿਆਂ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਬਾਕੀ ਰਹਿ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ।।

-

ਜਿੰਨਾ ਦੀ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਥੋਡੇ ਨਾਲ ਹੁੰਦੀ ਏ
ਉਹ ਥੋਡੇ ਬਿਨਾ ਕੁਮਲਾ ਜਾਂਦੇ ਨੇ

-

ਕੋਈ ਤੇ ਜਾਦੂ ਸਿਖਿਆ ਏ ਉਹਨੇ

ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਸਾਹਾਂ ਦਾ ਅਹਿਸਾਸ ਏ
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਓਹੀ ਏ
ਮੈਥੋਂ ਦੂਰ ਹੋਕੇ ਵੀ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਏ

ਯਾਂ ਤਾਂ ਫ਼ੇਰ ਉਹ ਰੱਬ ਹੋ ਸਕਦਾ

ਲਗਦਾ ਈ ਨਈ ਕੋਈ ਆਮ ਜਿਹਾ ਇਨਸਾਨ ਏ
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਓਹੀ ਏ
ਜੀਹਦਾ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਤੇ ਇੱਕ ਨਿਸ਼ਾਨ ਏ

ਪਤਾ ਨੀ ਕਿਥੋ ਆਇਆ ਹੋਊ ਉਹ

ਉਹਦੀ ਹਰਿਕ ਛੋ ਮੈਨੂ ਬੇਚੈਨ ਕਰ ਜਾਂਦੀ ਏ
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਏ ਓਹੀ ਏ
ਜਿਹਨੂੰ ਵੇਖਦੇਆਂ ਸਾਰ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਠਰ ਜਾਂਦੀ ਏ

-

ਤੇਰਾ ਲੜਨਾ ਵੀ ਜਰ ਲਾਂਗੇ
ਤੇਰਾ ਗੁੱਸਾ ਵੀ ਮੱਥੇ ਧਰ ਲਾਂਗੇ ।
ਤੇਰੇ ਨਖ਼ਰੇ ਸਾਰੇ ਚੱਕਾਂਗੇ
ਤੇਰੇ ਪੈਰਾਂ ਵਿਚ ਦਿਲ ਰੱਖਾਂਗੇ ।।

ਤੂੰ ਮਾਣ ਐਂ ਮੇਰਾ ਤੇ ਜਾਣ ਵੀ ਐਂ
ਤੂੰ ਦੀਨ ਐਂ ਮੇਰਾ ਤੇ ਈਮਾਨ ਵੀ ਐਂ ।
ਤੇਰਾ ਮੂੰਹ ਫੇਰਨਾ ਸਾਨੂੰ ਦੁੱਖ ਦਿੰਦੈ
ਸਾੜਾ ਨਰਮ ਕਾਲ਼ਜਾ ਛਿੱਲ ਦਿੰਦੈ ।।

ਤੂੰ ਬੇਸ਼ੱਕ ਮੇਰੇ ਨਾਲ਼ ਲਾੜਿਆ ਕਰ
ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਹਾਮੀ ਭਰਿਆ ਕਰ ।
ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਨੀ ਮੁੱਕਣ ਦੇਣਾ ਮੈਂ
ਇਹ ਸਾਥ ਨੀ ਛੁੱਟਣ ਦੇਣਾ ਮੈਂ ।।

ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੇ ਦੂਰ ਹਾਂ
ਮੈਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜੇਈ ਮਜਬੂਰ ਹਾਂ ।
ਮੇਰਾ ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ ਤੇ ਕੋਈ ਖਿਆਲ ਨਈ
ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਕੋਈ ਸਵਾਲ ਨਈ ।।

ਤੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਪਈਏ ਤੇ ਮੰਨ ਜਾਵੀਂ
ਨਾ ਸੁਪਣੇ ਮੇਰੇ ਭੰਨ ਜਾਵੀਂ ।
ਤੇਨੂ ਵੇਖ ਵੇਖ ਕੇ ਜਿਉਣੇ ਹਾਂ
ਤੇਨੂ ਰੱਬ ਦੇ ਵਾਂਗ ਮਨਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ।।

ਕਿਤੇ ਏਨਾ ਵੀ ਨਾ ਰੁੱਸ ਜਾਵੀਂ
ਕਿਤੇ ਹੱਥਾਂ ਚੋਂ ਨਾ ਖੁੱਸ ਜਾਵੀਂ ।
ਮੈਥੋਂ ਦਰਦ ਸਹਿਣ ਇਹ ਨਈ ਹੋਣਾ
ਮੈਂ ਦੁੱਖ ਤੇਰੇ ਵਿਚ ਨਈ ਰੋਣਾ ।।

ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਖ਼ਾਬ ਏਂ
ਮੇਰੀ ਅਣਮੁੱਲੀ ਜੇਈ ਕਿਤਾਬ ਏਂ ।
ਬੱਸ ਇੱਕ ਤੇਨੂ ਪੜ੍ਹਣ ਦੀ ਚਾਹ ਏ
ਨਾਂ ਤੈਥੋਂ ਬਿਨਾ ਸਾੜਾ ਕੋਈ ਰਾਹ ਏ ।।

ਕੁਸ਼ ਚਿਰ ਕੱਠੇ ਤੁਰਦੇ ਹਾਂ
ਚੱਲ ਇਕ ਦੂਜੇ ਵਿਚ ਖੁਰਦੇ ਹਾਂ ।
ਚੱਲ ਆਪਾਂ ਪਿਆਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਪਾਈਏ
ਬੇਸ਼ੱਕ ਫ਼ਿਰ ਅਸੀਂ ਕੱਲ ਮੁੱਕ ਜਾਈਏ ।।

-

When no shoulder seems to be strong enough to support you, strengthen your own dearest!

-

It’s not us that make our choices
It’s our choices that make us

-

दुख नई के तेरी आँख सब में ख़ूबी देखती है
तू तो बस सबको अपने जैसा समझ लेता है

-

ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਦਿਨ ਸੀ
ਲੋਕੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਰੌਸ਼ਨ ਕਰਦੇ ਸੀ
ਗਲੀਆਂ ਵਿਚ ਦੀਵੇ ਬਲਦੇ ਸੀ
ਦਿਵਾਰਾਂ ਲਾਈਟਾਂ ਨਾਲ ਚਮਕਦੀਆਂ ਸੀ
ਸਾਰਾ ਸਮਾਂ ਮੰਨੋ ਜਗਦਾ ਸੀ
ਪਤਾ ਨੀ ਫ਼ਿਰ ਮਨ ਕਿਹੜੀ ਗੱਲੋਂ ਬੁਝੇ ਸੀ

-

ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਅਧੂਰੀ ਸ਼ਾਇਰੀ ਦਾ ਪੂਰਕ ਬਣਕੇ ਮਿਲਿਆ ਸੀ
ਹਰ ਇੱਕ ਬੋਲ ਮੇਰਾ ਹੁਣ ਬੱਸ ਸਬਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦਾ ਆ

-