पुसट न झाल्या पाऊल खुणा,
लाटा जरी भरतीत गेले...
परतता ओहोटी सोबत,
शंख त्यावरी थोडे सजवून गेले...

त्या समुद्रास काय ठाऊक,
खुणा पुन्हभेटीचे नाही...
गुंतल्या जीवांचे
अन त्या प्रीतीचे नाही...

निरागसपणे त्या खुणांना,
सागरी ओल थोडे देऊनी गेले...
रुसलेले हृदय मात्र,
हे न पाहताच निघून गेले...

पुसट न झाल्या पाऊल खुणा,
लाटा जरी भरतीत गेले...
परतता ओहोटी सोबत,
शंख थोडे सजवून गेले...

-

तुझे अन माझे,
इतके अवघडावे..
सांग असे काय,
घडले होते ?

क्षणाला त्या सुगंध असावा,
म्हणूनी फुल आणले होते...
पण पापण्यांच्या पाखळ्यांचे,
सांग सखे...
सडे कुठे सांडले होते ?

बेचेन त्या भेटीला...
विलंब केला नाही जरी,
आपले क्षण मोजणारे..
घड्याळ कुठे दडवले होते ?

प्रीतीच्या त्या भेटीला,
प्रीत काही दिसेना...
तू आहेस,मी आहे,
पण आपले असे वाटेना !

-

यूं किताब सा संभाला,
जिंदगी को आपने !
बताओ कौन सा पन्ना,
पढ़ कर सुनाऊं आज ?

किसी रोज सुना ना पाऊं अगर,
शायद वह पन्ना आखरी है,
और...
यह अंत मुझे राज नहीं !

-

जवळ जवळ थोडे असेचं बसूया,
माझ्या डोळ्यांना तुझ्या डोळ्यांची...
सवय होई पर्यंत !!!

-

बेसंभला ये दिल,
बताओ संभले क्यों ?
जो संभाल पाए इसे,
मिलना मुश्किल क्यों ?

-

मैं संभलना चाहता हूँ,
उन ऊंचाइयों पर !
जहां आज चढ़पाना,
मुश्किल लगता हैं !

-

याद है वो अलमारी ?
जिसके दो हिस्से थे ।
एक तुम्हारा...
एक मेरा...
तुम्हे लगता होगा के,
तुम्हारा हिस्सा खाली कर चुकी हो तुम ।
सच तो ये है के,
यादों का एक बक्सा भूल चुकी हो तुम ।
यादों का एक बक्सा भूल चुकी हो तुम...

-

तुझ्या नजरेच्या अटकेत रहावं,
इतकाच गुन्हा करायचाय...
अन शिक्षा जन्मठेप असावी,
या आशेवर जगायचय...

-

बोचूनी गेले शब्द जे ,
आजही जखमीचं आहे !
मलमास्तव कविता मी,
आजही लिहितोच आहे !

-

बंद केले,
मनाचे दरवाजे जरी !
खिडकीचे कवाडं,
हलकेच उघडे आहे !

-