संक्रांत

मी उगाच आपला सैरावैरा उडत राहतो पतंगासारखा...

माझ्या अस्तित्वाचा रीळ मात्र तुझ्या हाती...
तुच ठरवी माझ्या आनंदाची उंची आणि दुःखाची गिरकी...

मग कुठनं अचानक वाहु लागतो विरूद्ध दिशेला नशीबाचा वारा...
म तु ही Practical Approch घेता सुटू लागतो मांजाचा धागा...

मी मात्र तुझा आठवणींचा शेपूट घेऊन करत राहतो भ्रांत...
युगे युगे माझ्या नशिबी गुलाबी थंडीची संक्रांत...

-

का कोणी?

उगाच चंद्र साक्षीला म्हणने सोपे आहे...
अंधारात निस्वार्थ सोबत देतं का कोणी?
उन पावसाला आडोसा पुरेसा आहे...
गारठ्याला साथीच्या ऊबे शिवाय आहे का कोणी?
शब्द रचना वर भार जास्त...
Between the lines वाचे का‌ कोणी?
कवितेचे तसे कौतुक भरपूर आहे...
नेमकं दुःखण काय ? शोध घेई का कोणी?

-

उगाच चंद्र साक्षीला...

यमक जुळत नाही हल्ली सहसा...
आणि आता ती गंमत ही उरली नाही...
ह्या आधी देखील रात्री जागवल्या..
पण आता चांदणे काही रमत नाही...
स्वप्नांची तर बातच सोडा...
हल्ली झोप पापणी शिवत नाही...
Work load वर भलतीच चर्चा...
Mental peace चा पत्ता नाही...
भ्रमणध्वनीचा प्रकाश तेजोमय..
अंधाराचा घेरा संवादाला...
आणि ह्या सगळ्यात
उगाच चंद्र साक्षीला...

-

तु एकटी गेली नाहीस...
तुझ्यासोबत माझ्या आयुष्यातील..
"विशेष-पण" घेऊन गेलीस...
चहा सोबतच्या गप्पा...
आणि माझ्या कवितेतील..
विशेषण घेऊन गेलीस...
तु एकटी गेली नाहीस...

-

आजकाल कवितांचं सुचत नाही...
खरं म्हणजे आयुष्यांत काही गंमतीशीर घडतंच नाही...
म उगाच कशाला ओढून ताणून आणण्याचे भाव...
कोरड्या नदीतून उगाच का तारायाची नाव...
यमक जुळतात फक्त बाकी शब्दांस अर्थ नाही...
जिंदगी कट रही हैं बाकी अब साला मुड नंही....

-

हमारी चाह थी...
की बन जायेंगे हम शकर...
और घुल जायेंगे आपके जिंदगी की चाय में
आखरी घुट तक...
मगर हमारी किस्मत तो चाय की पत्ती थी...
हमारा वजूद बस आपकी जिंदगी में रंग लाना...
और निकल जाना था...

-

टाहो फोडून रडावं...
दुःख इतकं अमाप आहे...
हसून जगत रहावं...
अभिनेता म्हणून शाप आहे...
"काही गोष्टी अपूर्णच राहतात"
मलाच मारलेली मी थाप आहे...
Dolo चा उपयोग नाही...
कडवट आयुष्यचं गीळावं लागेल..
प्रेमाचा हा ताप आहे....

-

सुटता सुटत नाही तुझा मोह...
छळतो भरडतो उगाच हा देह...
मन‌ मागें उगाच उधार आसरा...
सांग सखे कसा आवरू..
हा भावनेचा पसारा...

-

कहने को बोहोत कुछ हैं...
मगर लफ्ज़ों की कमी हैं..
वो करती हैं बातें सुखी सुखी...
और मेरी आंखों में नमी हैं...

-

एकटक बेधुंद न्याहाळणे..
बाकी आमच्या हाती काय आहे...
गुंफतात श्वास तुझ्या अस्तित्वाने...
बाकी आमच्या हृदय घायाळ आहे...

-