ଅନୁମତି ଦେବ କି ...
ଗଢ଼ିବାକୁ ଅଧା ଛାଡି ଥିବା ସେ କଳ୍ପନା ର ବାଲି ଘର
ତୁମେ ନିର୍ଜନ ବେଳାଭୂମି ହେବ ମୁଁ ଶାନ୍ତ ଢେଉ ହେବି
ତୁମେ ଶିଶିରସ୍ନାତ ରାତି ହେବ ମୁଁ ଶେଫାଳୀ ହେବି
ତୁମେ ଆରମ୍ଭ ହେବ ଆଉ ମୁଁ ଇତି ହେବି।
ଅନୁମତି ଦେବ କି...
ତୁମ ପ୍ରତି ଟି ସକାଳ ର ପହିଲି ଖରା ର ସ୍ପର୍ଶ ହେବାକୁ
ନିରୀହ ସ୍ବପ୍ନିଳ ତୁମ କଥା କୁହା ଆଖି କୁ ପଢିବାକୁ
ତୁମେ ଗଳ୍ପ ହେବ ଆଉ ମୁଁ ତମ ଗଳ୍ପ ର ନାୟିକା ହେବି
ତୁମେ ଆଷାଢ଼ ର ପହିଲି ବର୍ଷା ହେବ ମୁଁ ଭିଜା ମାଟି ର ବାସ୍ନା ହେବି
ତୁମେ ପରିଚ୍ଛେଦ ହେବ ଆଉ ମୁଁ ତୁମ ଶେଷ ବାକ୍ୟ ର ପୂର୍ଣ୍ଣଛେଦ ହେବି।
ଅନୁମତି ଦେବ କି ...
ତୁମ ଅନୁପସ୍ଥିତି ରେ ତୁମ ପ୍ରେୟସୀ ହେବାକୁ
କଳ୍ପିତ ଏ କ୍ଷଣିକ ସୁଖ କୁ ଚିରସାଥି କରି ବାଟ ଚାଲିବାକୁ
ମିଛ ପ୍ରବଞ୍ଚନା ର ଦୁନିଆ ରେ
ଜାଣିଛି ତୁମେ ଖାଲି ମୋ ପରିକଳ୍ପନା
ତଥାପି ତୁମ ଅସ୍ତିତ୍ବ ଅନ୍ଵେଶୀ ଏ ମନ
ତୁମେ ଯେ ମରୀଚିକା ସେ କଥା ବୁଝେନା।

-

ସବୁଦିନ ପରି ସେଦିନ ବି କଲେଜ ରୁ ଆସି ସଂଧ୍ୟା ରେ ଛାତ ଉପରେ ବସି ସାଳନ୍ଦୀ ନଦୀ ର ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ କୁ ଉପଭୋଗ କରୁଥାଏ ମୁଁ। ହଠାତ୍ ମାଆ ର ଫୋନ୍ ଆସିଲା। ବାପା ମାଆ ଦୁହେଁ ଡାକ୍ତର ଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇଥିଲେ ଜାଣିଥିଲି। କଣ କହିଲେ ଡାକ୍ତର ମୁଁ ପଚାରିବା ଆଗରୁ ମାଆ ସେପଟୁ କହିଲା ତୋ ବାପା ଙ୍କର accident ହେଇ ଯାଇଛି। ହାତ ଭାଙ୍ଗି ଯାଇଛି। କିଛି ସମୟ ପାଇଁ ସ୍ପନ୍ଦନ ଅଟକି ଗଲା ଭଳି ଲାଗୁଥିଲା। କେଉଁଠି କେମିତି ର ପ୍ରଶ୍ନ ର ଉତ୍ତର ଶୁଣୁ ଶୁଣୁ ଆଖି ରୁ ଧାର ଧାର ହେଇ ବହି ଯାଉଥିଲା ଲୁହ ଆଉ ମନ ର କୋହ। ଅଳ୍ପ ଦିନ ହେବ ନୂଆ ଚାକିରୀ ରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିବାରୁ ଛୁଟି ନେଇ ଯିବା ବି ସମ୍ଭବ ହେଲା ନାହିଁ। ବାପା ମାଆ ଙ୍କ ସ୍ବପ୍ନ ପୁରା କରିବା ଭିତରେ କେବେ ବାପା ମାଆ ଙ୍କ ଠୁ ଏତେ ଦୂରେଇ ଗଲି ଜାଣିପାରିଲିନି। କିଛି ଦିନ ପରେ ପୁଣି ଶୁଣିଲି ମାଆ ର ପେଟ ଅପରେସନ ହେବ। ସେଦିନ କାଇଁ କେଜାଣି ଚାକିରୀ ର ଚମକ ଫିକା ଲାଗୁଥିଲା। କାଲି ପରି ଲାଗେ ବାପା ଙ୍କ ସହ ମେଳା ବୁଲିବା, ପାଠ ନପଢ଼ିଲେ ମାଆ ର ମାଡ଼। ମୁଁ ଆଗେ ଆଗେ ଦୌଡୁଥାଏ ଆଉ ବାଡ଼ି ଧରି ମାଆ ମୋ ପଛରେ। ଆଉ ଆଜି ସେ ଚାଲିବା ପାଇଁ ବାଡ଼ି ଧରିବା ର ଦେଖି ସମୟ କୁ ରୋକି ଦେବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା।ଇଚ୍ଛା ହେଉଥିଲା ସବୁ ଟଙ୍କା ଦେଇ ବାପାମାଆ ଙ୍କ ବୟସ କୁ ରୋକି ଦେଇପାରନ୍ତି କି। ବଜାର ରେ ମିଳନ୍ତl ଯଦି ବୟସ ସବୁ ଧନ ଅଜାଡ଼ି ନେଇ ଆସନ୍ତି ମୋ ବାପା ମାଆ ପାଇଁ।

-

हम लड़कियां है
हमें सबका मन रखना पड़ता है ,
सबके ज़रूरतें के बारे मैं सोचना पड़ता है ,
हम लड़कियां है
हमें खुद से आगे परिवार को रखना पड़ता है.
हम लड़कियां है
हमें ख्वाबों को ज़िम्मेदारी के पीछे छुपाना पड़ता है
हर मोड़ पर दुनिया की बंदिशों से लड़ना पड़ता है
खुद की खुशी से पहले "लोग क्या सोचेंगे" सोचना पड़ता है
हम लड़कियां है
हमे खुद की हक के लिए खुद से भी लड़ना पड़ता है.
हम लड़कियां है
हमे माँ की आँचल छोड़ कर दूर जाना पड़ता है
कर्तब्य के आगे अपनी वजूद को कुर्बान करना पड़ता है
आँखें हमारी होती है मगर सपना किसी और का लेकर जीना पड़ता है
हम लड़कियां है साहब
हमे ज़िन्दगी से समझौता करना पड़ता है.

-

ଅନ୍ଧାର ରେ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ୱ ଅନ୍ୱେଷୀ
ନିଶ୍ଚଳ, ନିର୍ବାକ ଆତ୍ମା ଶୂନ୍ୟ ଶରୀର ଟିଏ,
ଯିଏ ନା ଥିଲା ପ୍ରେମ ପିପାସୀ
ନା କେଉଁ ରାଜକୁମାର ର ପ୍ରେୟସୀ।
ଅବିରତ ଥିଲା ତା'ର ଚେଷ୍ଟା
କେବେ ଖୋଜୁଥିଲା ସେ ପ୍ରେମ ର ପରିଭାଷା
ତ ପୁଣି କେବେ ଜୀଇଁବାର କ୍ଷୀଣ ଆଶା।
କେବେ ସେ ଖୋଜି ବସେ ମାନବିକତା ର ସୁକ୍ଷ୍ମ ଧାର
ତ ପୁଣି କେବେ ଖୋଜୁ ଥାଏ ଖୁସି ର ସାଗର।
ବୁଝି ପାରେନା ସେ ଅର୍ଥ ସତୀତ୍ୱ ର,
ଖୋଜି ପାଏନା ସେ ପ୍ରମାଣ ତା ଚରିତ୍ରହୀନତା ର,
ପ୍ରଶ୍ନ ର ପ୍ରହେଳିକା ରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ତା'ର ଆଖି,
ସତେ ଅବା ଏ ନିଷ୍ଠୁର ସମାଜ ର ସେ ମୂକସାକ୍ଷୀ।
ରଙ୍ଗୀନ ଏ ଦୁନିଆରେ ସେ ବେରଙ୍ଗ ପ୍ରଜାପ୍ରତି
କେବେ କ'ଣ ହେବ ତା ଅନ୍ୱେଷଣ ର ଇତି।

-

हम तसरीह देते रहे अपने मोह्हबत की वो तोहमत लगा क चले गए.

-

वो सुनाते रहे हमें तन्हाई का दर्द
हम तो इन्तेज़ारी की दास्ताँ लेके बैठे थे.

-

तुम मरहम हो या फिर शराब , जब भी मिलते हो दर्द भुला देते हो

-

हम फ़िक्र की उम्मीद करते रहे उनसे
जिन्होंने कभी हमारी ज़िक्र तक नहीं किया.
हम मोह्हबत करते रहे उनसे ,
जिन्होंने हमें नफरत के काबिल न समझा.

-

वो समझते रहे जिसे इश्क़ का इज़हार
हम दोस्ती का पैगाम दे आये..
हमारी इंकार को वो बेवफाई का नाम दे आये....

-

वह मोहब्बत ही क्या जो आशिक के साथ छोड़ने पर खत्म हो जाए,
सच्ची मोहब्बत तो दरगाह की दुआओं से लेकर कब्र की मिट्टी तक जाती है.

-