പ്രഭാത നക്ഷത്രത്തിന്റ പ്രണയിനി

-

ഏത്‌ കരിമ്പടം ഇട്ട് മൂടി പുതച്ചാലും
ഏത് ചാട്ടയാൽ അകറ്റിനിർത്തിയാലും
എന്റെ ഹൃദയഭിത്തികളിൽ നിനക്കുമാത്രമുള്ള
കവിതയെഴുതപെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കും...

-

നിന്റെ മൗനം ഖനീഭവിപ്പിച്ച എന്റെ ഹൃദയഭിത്തികൾ നിനക്കുമാത്രമുള്ള
കവിതയാൽ നിറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരിക്കും...
നമ്മുടെ ആത്മാവ് വിഭജിക്കപ്പെടുന്നതിനും മുമ്പുള്ള പ്രാചീനസത്തയെ നാം ഒരുമിച്ചു കണ്ടടുക്കപെടുന്നതുവരെ..

-

കാലം തെറ്റി പൂക്കുന്ന കൊന്നമരങ്ങളുള്ള ക്യാമ്പസിനോളം ഹൃദയത്തോട് ചേർന്ന മറ്റൊരു കലാലയവും ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

-

ഒരു മഴ പെയ്തങ്കിൽ
ഒടുവിലെന്നോർമ്മയാം മരുഭൂവു
തളിരിട്ടു പൂത്തുവെങ്കിൽ..

-

Love is not the end of life
Its the part of life

-

എന്റെ ഓർമ്മകൾക്കു മേലെ കെട്ടിയ ചിറ നീ വീണ്ടും പൊട്ടിച്ചെറിഞ്ഞു.
അനിശ്ചിത്തിന്റ വേലിചെടി അവിടെ നട്ട് നീ വീണ്ടും മറഞ്ഞു.
അതിന്റെ വേരുകൾ ആഴ്ന്നിറങ്ങി എന്റെ ഹൃദയം വേദനിച്ചു.
ആവർത്തികളുടെ ഇരുണ്ട ധൂളികൾക്കകത്തിരുന്ന് ഞാൻ അവസാനമില്ലാത്ത സ്വപ്നം കണ്ടു. പ്രഭാതത്തിന്റെ ഏകാന്തനക്ഷത്രത്തിൽ, ഉത്ഭവം അജ്ഞാതമായ, എന്റെ വേദന കണ്ടു.
ഓർമകളെയാകെ നീ ഉടച്ചുവാർക്കുമെന്ന് ഭയന്ന് മൗനത്തിന്റെ കൂട്ടിൽ ഞാൻ അഭയം തേടി.
മൗനത്തിനുള്ളിൽ നിന്ന് ഒരു മഹാനദി തടഞ്ഞുനിർത്താനാവാത്തവിധം നിന്നിലേക്ക് കുതിച്ചൊഴുകി.
ഞാനതിന്റെ പ്രവാഹത്തിൽ നിസ്സംഗയായ കരിയിലപോലെ അലിഞ്ഞും പൊടിഞ്ഞും ഒഴുകിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
നീ എന്റെ ഓർമകളിൽ നട്ടുവെച്ച കുഞ്ഞു പ്രകാശത്തിൽ ആ നക്ഷത്രദ്വീപിനെ കിനാവു കണ്ടുകൊണ്ട്.

-

എന്റെ ഹൃദയം മൗനത്തെ കൊലപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടിരിക്കും.

ജീവിതസൂചി നിലച്ചു പോവില്ല.

കാത്തിരിപ്പിന്റെ അസഹിഷ്ണുത കലർന്ന ലഹരിയാൽ ഉന്മത്ത ആയിരിക്കും.

കാരണം മരണത്തെക്കാൾ അനിശ്ചിതത്വം നിറഞ്ഞ സ്നേഹം നമുക്കിടയിൽ നിറഞ്ഞു തൂവുന്നുണ്ടല്ലോ......

-

കരിഞ്ഞു പോയ ചില്ലകളെ ഓർമ്മകളുടെ കണ്ണീരു തേവി നീ നനച്ചു കൊണ്ടെയിരിക്കുമ്പോൾ,
നിന്റെ ഓർമ്മകൾ തീർത്ത മരുപ്പറമ്പിൽ അവസാന പച്ചപ്പും വറ്റി തീരാറായ ഒരു ചെറു വസന്തത്തെ മറന്നുപോയി.

-

വസന്തമീ കാലത്തിൻ നേർത്ത
ദളത്തിലേക്കിറ്റു വീഴുന്നതു
കണ്ടു നിൽക്കെ...

ഇല്ലാത്തൊരുനൂറു ജന്മങ്ങൾ
ജീവിച്ചു തീർത്തവരായ് നാം
കൊഴിഞ്ഞു വീഴെ...

പേരറിയാത്തൊരീ കഥയിങ്കൽ
നാം ദിക്കറിയാതലയുന്ന പോലെ...

-