ନିଶା" ହେଉ କିମ୍ବା ପ୍ରେମ ! ଅଭ୍ୟାସ ଦିନେ ନିଶ୍ୱ" କରିଦିଏ
ତୁମେ ଏବେ ବି ମନେ ପଡ ,
ସ୍ୱପ୍ନରେ ଖଞ୍ଜିଦିଏ ତାରା ଫୁଲ ସବୁ , ତୁମେ ଛପି ଛପି ଆସ
ମୁଁ ଭାବ ପ୍ରବଣତାରେ ବାଷ୍ପରୁଦ୍ଧ ହୋଇପଡ଼େ,
ସକାଳ ହେଲେ ଭାବେ " ତୁମେ ମୋ ଭାବନାରେ ରହିଥାଅ "
ବାସ୍ତବରେ ତୁମେ ନରହିଲେ ଭଲ...
ଯଦି ତୁମେ କେବେ ଦେଖା ହୁଅ , ତେବେ ମୁଁ ତୁମକୁ ତିରସ୍କାର ହିଁ କରିବି

ତୁମେ ମୋତେ ଭାବନାରେ ଭଲ ଲାଗ
ତୁମ କଥା, ତୁମ ହସ ,ତୁମ ରାଗ, ତୁମ ଅଭିମାନ ସବୁ ମନେ ଅଛି !
ମୋତେ ତୁମକୁ ଭଲ ପାଇବାକୁ ଭଲ ଲାଗେ ,
ହେଲେ ତୁମକୁ ପାଇବାକୁ ଆଉ ଇଛା" ନାହିଁ
ଅଚିହ୍ନା ହୋଇ ରହିଯାଉ ବିଦଗ୍ଧ ହୃଦୟର କୋହ ,
ତୁମଠୁ ଅଧିକ କିଛି ଆଉ ଆଶା" ନାହିଁ

-

ପ୍ରେମର ଅନେକ ଦୃଷ୍ଟାନ୍ତ ପରେ ,
ଏକଥାଟି ଅସ୍ବୀକାର୍ଯ୍ୟ ଯୋଗ୍ୟ ହୋଇ ନପାରେ ଯେ -
ଯେତେବେଳେ କେହି ଜଣେ, ଅନ୍ୟ ଜଣକୁ ନିଜର
ଅନାବରଣ ଶରୀର ଅକୁଣ୍ଠ ପ୍ରଦାନ କରି ପାରେ !
ସେତେବେଳେ ସେ ଚେତନା କିମ୍ବା ଅବଚେତନରେ
ସେହି ଜଣକୁ ନିଜ ଶରୀରଠୁ ମଧ୍ୟ ଅଧିକ ଭଲପାଇ ସାରିଥାଏ ll
ଏକ ଭାବନାତ୍ମକ ଭଙ୍ଗୀରେ,
କେହି କେହି ଏହାକୁ ପ୍ରେମର ଅନ୍ତିମ ଚରଣ କହୁଥିଲା ବେଳେ ,
ପ୍ରତୀକାତ୍ମକ ଦୃଷ୍ଟିରେ ବୋଧେ
ପ୍ରେମ ଏଇଠୁ ହିଁ ଆରମ୍ଭ !

-

ସ୍ମୃତିର ଗହଳେ ରାତି ବହଳ !
ବେଳେ ବେଳେ ପ୍ରେମ ଏତେ ପ୍ରବଳ ଗୋ ,
ଯେମିତି ଶ୍ରୀଅଙ୍ଗ ମୁକୁତା ମାଳ -କମଳ ବରଷେ ଭିଜୁଅଛି ପାଣି
କେବେ ଆନମନା କେବେ ଚଞ୍ଚଳ ll
ମୁଁ ଭାବ ବିହ୍ଵଳିତ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା ,
ତୁମେ ବୁଝୁଥିବା ଗୋଟେ ସୁନ୍ଦର ମନ
ବେଳେ ବେଳେ ଲାଗେ ମିଳିଗଲା ବୋଧେ,
ହଜିଥିବା ସେହି ଚରଣ ଚି଼ହ୍ନ ll

-

" ଏ ମନ ବେଳାରେ "

-

ତୁମେ ଆସନ୍ତନି ଆଉଥରେ!!
ତୁମ କୋଳରେ ଢାଳି ଦିଅନ୍ତି
ଅନନ୍ତ କାଳରୁ ସାଇତା ଲୁହ ସବୁ.....
ସଜାଇ ଦିଅନ୍ତି ଶବ୍ଦ ଅଳଙ୍କାର
ପାଶୋରି ପାରନ୍ତି ସ୍ମୃତି ସବୁ...

-

ମୃତ୍ୟୁର ଭୟ କିମ୍ବା ଜୀବନରେ ଅବଶୋଷ ନେଇ
ଜୀବନର ବାଟ ଚାଲିବା ବନ୍ଦ କରିଦେବା ,
ନିଜ ପ୍ରତି ମଧ୍ୟ ଅନ୍ୟାୟ !
କେହି ଠକି ଦେଲା ବା ମୁଁ ଠକିଗଲି ବୋଲି ଭାବି
ନିଜକୁ ଦୁର୍ବଳ ଭାବିନେଲେ ସମାଧାନ ହୁଏନି,
କେବଳ ସମସ୍ୟା ହିଁ ବଢେ...
ପ୍ରତ୍ୟକ ପରିସ୍ଥିର ଏକ ଶାନ୍ତିପୂର୍ଣ୍ଣ ସଂଘର୍ଷ ହେଲା
ଯେତେ ସମ୍ଭବ ନିଜର ଉର୍ନତି କର....
ଯେମିତି ବିଶ୍ୱାସ ଘାତକ କରି ଥିବା ମଣିଷ
ତା ନିଜ ଆଖିରେ ତଳକୁ ଖସିଯିବ

-

ତୁମେ ପିଚ୍ଛକ ଚନ୍ଦ୍ରିକା ଲାବଣ୍ୟର ମୋହ ,
ମୁଁ ଶର୍ବରୀ ଆଶ୍ରିତ ଦେହି
ସ୍ବପ୍ନର ଶେଷରେ ଉଦାସୀ ହୃଦୟ
କେବେ ଶୁଏ କେବେ ନାହିଁ ll

ତୁମେ ପହିଲି ମେଘର ଭିଜା ମାଟି ବାସ୍ନା,
ମୁଁ ସର୍ବଦା ଚାତକ ପ୍ରାୟ
ବାସ୍ତବତା ନିତି ସାଉଣ୍ଟୁ ସାଉଣ୍ଟୁ
ପ୍ରେମକୁ ନାହିଁ ସମୟ ll

ତୁମେ ସବୁ ଜାଣିଥିବା ଅବୁଝା ମନେଟ,
ହେଲେ ମୁଁ ଭାବେ ବି ଏବେ
କେମିତି ବିତିବ ସେହି ମୁହୂର୍ତ୍ତଟା !
ଯଦି ଦେଖା ହୁଏ କେବେ ll

ତୁମେ ଶେଷରେ ଗୋଟିଏ ବଡ଼ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ,
ମୁଁ ନୀରବତା ଭରା ରାତି
କିଛି ଅତୀତର ଅନ୍ତ ହୁଏ ନାହିଁ
ଶତାବ୍ଦୀ ଗଲେବି ବିତି ll

-

ସଂଘର୍ଷ କରି ନୁହେଁ,
ସମର୍ପଣ କଲେ ପ୍ରେମ ଚୀରସ୍ରୋତା ହୁଏ
ପ୍ରେମ ବସ୍ତୁ ନୁହେଁ ଯେ ସଂଘର୍ଷ କରି ପ୍ରାପ୍ତି କରିବ !
ପ୍ରେମ ଭକ୍ତିର ପ୍ରତିରୂପ
ତେଣୁ ସଂଘର୍ଷ ନୁହେଁ,
ସମର୍ପଣ କରିଥିବା ମଣିଷ ହିଁ ବୁଝି ପାରେ
ଶୂନ୍ୟତାରେ ସାର୍ଥକତା ହିଁ ଥାଏ ll
ନଚେତ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ ନଦେଖିଲେ ମଧ୍ୟ
ତାଙ୍କ ପ୍ରେମରେ ଆଶ୍ରିତ ହୋଇ ମଣିଷ
ଉନ୍ମାଦନା ଅନୁଭବ କେମିତି କରି ପାରନ୍ତା !

-

କାହା ହୃଦୟକୁ ଜିତିବାକୁ ଯାଇ ,
ସେହି ମଣିଷଟିର ଜୀବନ ବାଟରେ
ପାଦଟିଏ ରଖି ସାଥି ହୋଇ ଚାଲିବାର ଅର୍ଥ ହିଁ
କେବଳ ପ୍ରେମ ନୁହେଁ !
ବେଳେ ବେଳେ ସେହି ମଣିଷର ଖୁସି ପାଇଁ
ତା " ଜୀବନରୁ ପାଦଟିଏ ପଛକୁ ଘୁଞ୍ଚିଯିବାର ଅର୍ଥ ମଧ୍ୟ ପ୍ରେମ !
ଏଥିରେ ପରାସ୍ତ ଆଉ ବିଜୟର ପ୍ରଶ୍ନ ନାହିଁ,
କେବଳ କିଛି କଥା ଛାତି ତଳେ ସମାଧି ନେଇ
ସ୍ମୃତି ହୋଇ ଜଳାଏ.......

ହଁ" ଏଇ ଏକତରଫା ପ୍ରେମ
ବୋଧହୁଏ ସାର୍ଥକତା ପାଇ ପାରେନା !
ତଥାପି ଭାରି ଭଲ ଲାଗେ,
ଗୋପନରେ ଆସି ନୀରବତାରେ କୋହ ଭରି ଦିଏ l
କହି ଦେଉଥାଏ
"ତୁମେ ମୋ ସହ ବିତାଇ ଥିବା ସମୟ ଗୁଡ଼ିକ
ସତରେ ଭାରି ଦୁର୍ବଳ ଥିଲା "
ଦେଖୁନ ତୁମେ ପ୍ରେମ ନକରି ମଧ୍ୟ ପ୍ରେମିକା "
ମୁଁ ପ୍ରେମ କରି ମଧ୍ୟ ପ୍ରେମିକ " ହୋଇ ପାରିଲିନି
ସେଥିପାଇଁ ତ ତୁମ ପାଇଁ ତୁମକୁ ଭୁଲି ପାରିଛି
ଏ ବର୍ଷାରେ ନିଜକୁ ମନଭରି ଭିଜେଇ ପାରିଛି.....

-

ପିତା ଅପେକ୍ଷା ମା " ର ଅଧିକାରଟା ସନ୍ତାନ ଉପରେ ଟିକେ ଅଧିକ ଥାଏ l ତଥାପି ମୁଁ ମନା କରେ l କାରଣ ପିତା ହେବାର ଏ ଆନନ୍ଦକୁ ଶବ୍ଦ ଦେବାକୁ ମୁଁ ଟିକେ କୁଣ୍ଠାବୋଧ l ଆଉ ତୁମକୁ ଏମିତି କହି ମଜା ଉଡେଇବା " ମୋର କେବଳ ତୁମ ପ୍ରତି ଥିବା
ଅଧିକାର ନୁହେଁ ଏକ ଗଭୀର ପ୍ରେମ ମଧ୍ୟ " ଯାହା ତୁମକୁ ଆଉ ମୋତେ ଅଛପା ନାହିଁ l

-