//ପୋଡ଼ା ବନ ଓ ପୋଡ଼ା ମନ //

ଯେଉଁ ସୂର୍ଯ୍ୟାଲୋକର କଅଁଳ ସ୍ପର୍ଶରେ
ଛୋଟ ଛୋଟ ଚାରା ମହାଦ୍ରୁମରେ ପରିଣତ ହୁଏ...
ସେଇ ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରବିକିରଣର ଅସହ୍ୟ ତାପରେ
ଦୂର୍ଭେଦ୍ୟ ଅରଣ୍ୟ ପୋଡିଯାଏ...

ଏଇ ଯେମିତି... ଏ ମନ...
ଯାହାର ପ୍ରୀତି ଭରା ସ୍ୱପ୍ନରେ
ଲକ୍ଷେ କଦମ୍ବ ଫୁଟି ଚଉଦିଗ ମହକେଇ ଦିଏ...
ତା ' ରି କଠୋର ବାସ୍ତବତାରେ
ଜୀବନଟା ବିଷମୟ ହୋଇଯାଏ...

ନିଜର ଅର୍ଦ୍ଧ ଦଗ୍ଧ କାୟା ନେଇ
ବନ ତ ମୁଣ୍ଡ ଟେକି ଠିଆ ହୁଏ
ନୂତନ ସୃଷ୍ଟି ର ଆଶାରେ...
ହେଲେ ଥରେ ମନ ଜଳିଗଲା ପରେ
କ'ଣ ବା ବାକି ରହିଯାଏ !?
ଥୁଣ୍ଟା ଏଇ ଶରୀର ଭିତରେ...

ପୋଡ଼ା ବନ ଆଉ ପୋଡ଼ା ମନ
ଦୁହେଁ ସମାନ ପ୍ରକାରର...
ଦୁହିଁଙ୍କୁ ଆବଶ୍ୟକତା ଅଛି
ଶ୍ରାବଣର ଅବିରତ ବାରିଧାରାର...
ଜଣେ ଲିଭେଇବ ଜଳୁଥିବା ନିଆଁକୁ
ଜୀବନ ବିକଳେ,ମେଘର ଶୀତଳ ପାଣି ଟୋପାରେ...
ଅନ୍ୟ ଜଣେ ମନ ଖୋଲି ଲୁହ ଢ଼ାଳିବ
ସମସ୍ତଙ୍କ ଆଖି ଆଢ଼ୁଆଳେ, ଝରୁଥିବା ବର୍ଷାରେ...

- ଅକୁହା କଥା

-

ତା'କୁ ସାଇତି ରଖିବାକୁ
ପ୍ରେମିକା ମନ ମୋର ସବୁବେଳେ ଚାହେଁ...
କାରଣ ଇଏ ହିଁ ତ ସେଇ ପ୍ରେମର ଚିହ୍ନ
ଯାହା ପାଇଁ ଲୁହ ନୁହେଁ ଲହୁ ଝରେ...

-

ତମେ ବାସ୍ତବତା ର ଏକ ଉଲ୍ କା ପିଣ୍ଡ
ଆଉ ମୁଁ ସ୍ବପ୍ନ ମହାକାଶରେ ଘୂର୍ଣାୟମାନ ଧରା...
କକ୍ଷ ଚ୍ୟୁତ ତମର ସେ କ୍ଷୀପ୍ରବେଗ ଆଗମନ
ଦୋହଲାଇ ଦେଲା ମୋ ଅନ୍ତରଟା ସାରା...

ତମେ ତ ହଠାତ୍ ଆସି ଉଭାନ୍ ହେଇଗଲ...
ହେଲେ କ୍ଷଣକର ଏଇ ଦୁର୍ଘଟଣାରେ
ମୋ ଜୀବନର ଗତିପଥ ବଦଳେଇ ଦେଲ...

-

ଜୀବନରେ କିଏ ଆସେ କେତେବେଳେ
କୁହନ୍ତାକି ଥରେ ତା' ଯିବା ବେଳେ
କିଛି ପ୍ରେମ ନେଉଛି ଉଧାରି, କିଛି ସ୍ମୃତି ବଦଳରେ...
ସାଇତି ରଖିବି ତା'କୁ ସବୁବେଳେ
ହୃଦ ମହୋଦଧି ଉଜାଣି ଢେଉରେ
ଏକାକୀତ୍ଵ କୂଳ ଲଂଘିବ ଯେତେବେଳ
ମନ ତଟିନୀ ତୀରେ ଫେରି ମୁଁ ଆସିବି ସେତେବେଳେ
ସୁନେଲୀ ଭବିଷ୍ୟର ସ୍ବପ୍ନ ମେଳେ
ଅସରନ୍ତି ପ୍ରୀତିର ପୁଆର ସାଥିରେ...

-

ମୁଠେ କାକର ହେଇ ମୁଁ
ବୁଣି ହେବାକୁ ଚାହେଁ ତମ ପାହାନ୍ତିରେ ...
ତମେ କେବେ କୁହୁଡ଼ି ହେଇ
ମୋ ସକାଳରେ ଆସ ନା ...

ପେନ୍ଥେ ମଧୁମାଳତି ହେଇ ମୁଁ
ଫୁଟିବାକୁ ଚାହେଁ ତମ ସଞ୍ଜରେ ...
ତମେ ଥରେ ଝରକା ଖୋଲି
ବାହାରକୁ ଦେଖ ନା ...

-

ସରି ଆସୁଥାଏ ଦିନ,
ବାଦଲ ଉହାଡୁ ଲୁଚି ଲୁଚି ହସେ
ଗୋଲ୍ ପୂନେଇର ଜହ୍ନ //

କ୍ଷୀଣ ହେଉଥାଏ ତେଜ,
ମେଲାଣି ନେଇଣ ଦିବାକର ହଜେ
ନାଲି ରଙ୍ଗେ ହେଇ ସଜ //

ଚାଷୀ ଫେରୁଥାଏ ଘର,
ଗାଁ ମଠ ଘରୁ ପୁରାଣରେ ଶୁଭେ
ଜଗା ଭାଈ କଣ୍ଠ ସ୍ୱର //

ବାଜୁଥାଏ ଶଙ୍ଖନାଦ,
ଚଉଁରା ମୂଳରେ ସଞ୍ଜ ସଲିତାରେ
ଆସ ପ୍ରଭୁ ଜଗନ୍ନାଥ //

-

ସରି ଆସୁଥାଏ ଦିନ,
ମୃତ୍ୟୁର କୋଳରେ ଶୋଇଯିବା ଲାଗି
ଆତୁର ହୁଏ ଏ ମନ //

ନିଜେ ଗଣୁଥାଏ ବସି,
କେତେ ପାପ ପୁଣ୍ୟ ଭଲ ମନ୍ଦ କର୍ମ
କିଏ କମ୍ କିଏ ବେଶି //

ଆତ୍ମା ଯାଉଥାଏ ଥକି,
ସୁଖ ଦୁଃଖ ମେଞ୍ଚେ ସାଉଁଟି ପାରିଲି
ଅଳ୍ପ ରହିଗଲା ବାକି //

ନିତି କରୁଥାଏ ମୁଲ(ଚାଲ),
ହସ କାନ୍ଦ ଭରା ସଂସାର ରହଣି
ଲାଗେ ନାହିଁ ଆଉ ଭଲ //

-

ସମୟର ସ୍ରୋତସ୍ଵିନୀରେ ଭାବନାର ଜୁଆର...
ନୀରବିତ ଛାତି ତଳେ ଅସହ୍ୟ ଯନ୍ତ୍ରଣାର ଚିତ୍କାର...
ବିରହରେ ମ୍ରିୟମାଣ ପ୍ରେମ ପାଇଁ ଅଧିର...

-

'ଆପଣ" ରୁ "ତମେ" ହବା ରାସ୍ତାରେ କେତେ ସ୍ବପ୍ନ ଫୁଟିଥିଲା...
ହେଲେ ଆତ୍ମୀୟତାର ବଗିଚାରେ ପ୍ରତାରଣାର ଘୂର୍ଣ୍ଣିଝଡ଼ ଉଠି
ସବୁ ଆକାଂକ୍ଷାକୁ ଉଜାଡ଼ି ଦେଲା //

-

//ଅପେକ୍ଷାରେ//

ଲୁଚିଲେଣି ରବି ଅସ୍ତରାଗରେ,
ତଥାପି ମୁଁ ବସିଛି ତମ ଅପେକ୍ଷାରେ......
ଏଇ କୃଷ୍ଣଚୂଡ଼ା ଅଗଣାର ଅଭିସାରେ,
କେତେ କଥା ଲୁଚେଇ ମୋ ଅନ୍ତରରେ.....

ହେଲେ ପ୍ରଣୟ ମନ ଟା କାହିଁ ଯେ ଏତେ ଝୁରେ,
ଭାବବିହ୍ବଳିତ ପ୍ରେମାଳାପ ଆଶାରେ.....
ଯେମିତି ଲହରୀସବୁ ଅକସ୍ମାତ ମାଡ଼ି ଆସନ୍ତି,
ଉତ୍ତୋଳିତ ନୀଳଢେଉ ଆକାରରେ.....

ଝରି ପଡୁଥାଏ କେତେ ଯେ ପାଖୁଡ଼ା,
ଦଲକାଏ ଉତ୍ତରା ସମୀରେ......
ସତେକି ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ଵ ହରେଇ,
ବୁଣି ହେଉଛନ୍ତି ତମ ସ୍ବାଗତରେ.....
ବେକାବୁ ହୁଏ ପ୍ରଶ୍ୱାସ,
ହୃଦୟର ତ୍ୱରିତ ସ୍ପନ୍ଦନରେ.......
ଅବୁଝା ଅପଲକ ନୟନ,
ଆତୁର ହୁଏ ତମ ବିରହରେ......

ହଁ... ତମେ ସେ ଅଦିନିଆ ବାଟୋଇ,
ଅତୀତର ଶୂନ୍ୟ ଅଧ୍ୟାୟରେ.....
ଯାହାକୁ ଅମାନିଆ ମନ ମୋର ସାଉଁଟିବାକୁ ଚାହେଁ,
ଝଡ଼ି ପଡ଼ିଥିବା କିଛି ପାଖୁଡ଼ା ସାଥିରେ......

-