अमूर्त प्रेम
=========
प्रेमाला तराजूत तोलता येत नाही
प्रेम खरे की खोटे मोजता येत नाही
प्रेम काव्य नसते की कथा कोणती
ते अनुभवता येतं, सांगता येत नाही

कधी नजरेच्या गहिऱ्या सागरात सापडते,
कधी अबोल स्पर्शातून मनाला भिडते,
कधी सोबत चालताना शब्द विरळ होतात,
कधी विरहातही त्याचे अर्थ उरात राहतात.

प्रेम हे प्रश्न नसतं, की उत्तर मिळेल,
ते एक न सुटणार कोडं असतं,
ते तर काळाच्या पलीकडे चालतं,
कधी विरूनही अंतर्मनात गाजतं.

प्रेम गाणं नसतं की वाद्याचं सूर,
ते तर हृदयाचा अबोल दस्तुर.
ना काही मागतं, ना काही विचारतं,
निस्वार्थपणे हळू हळू रिते होतं राहतं

म्हणूनच…
प्रेमाला परिभाषा देणे व्यर्थ आहे,
ते ज्याने अनुभवलं, त्याच्यासाठी ते अर्थ आहे.

-

सरणावरील वात
फुलताना देखील दरवळतो रक्ताचा सुगंध,
ही मातृभूमीच आहे, न झुकणारा हा बंध.
सीमेपलीकडून येणारे नित्य नवे झंझवात,
आपलेपणाच्या बुरख्यात दडतो विश्वासघात.

नसतो आतंकवादचा कुठला धर्म-जात,
खाकीचा जुना आवडंबर पोकळ युक्तिवाद.
पीडितेचा खोटा आव पकडताच रक्ताचे हात,
माणुसकी धगधगते जणू सरणावरील वात.

विचार ज्यांचा खरा असतो घाटक घातपात,
ना धर्म ना जात उरते, आकारते विकृती मनात.
राजकीय तव्यांवर शिजत असते संधीची डाळ,
उसळतात दंगली आणि मृतांचे आकडे वाढतात.

यहुदी जेथे फुलले, बहरले, इथलेच झाले,
तेथे का मुस्लिमांना असुरक्षित वाटावे?
मंदिरे, मस्जिदे, चर्च, गुरुद्वारे एकसाथ नांदती,
तरी मनांत का दाटते संशयाची सावली?

-

I know you’re gone, not mine to hold,
Yet love in me has not grown old.

I breathe your name in every prayer,
Still haunted by the vacant air.

No dreams to steal you from your life,
Just peace, not pain, not storm, not strife.

A moment — not to change your fate,
But speak the words I spoke too late.

No hopes to claim, no pleas, no chain,
Just want to say — I loved through pain.

Through silent years I stayed the same,
You moved ahead, I kept the flame.

No one could fill the space you left,
A quiet heart, yet loud and cleft.

So if you hear this voice one day,
Know love like this won’t fade away.

-

हँसी खुशी से गुज़र जाए हर लम्हा-ए-जिंदगी
दरख़्त-ए-सुकूँ नज़र आए हर लम्हा-ए-जिंदगी
बस इतनी सी इबादत है मेरी मालिक-ए-जहाँ से
मुट्ठी में रेत-ए-समय ठहर पाए हर लम्हा-ए-जिंदगी

-

लिखते है, मिटाते है
कुछ अपने, कुछ पराए
दर्द जो छिपे गहराई में
दिल के किसी कोने में

-

जब तेरा जिक्र होता है महफ़िल-ए-यारों में
तब तेरा चेहरा होता है चष्म-ए-चिरागों में
तसल्ली-ए-दिल को बस इतनी सी रहती है
मुलाक़ात तो होती है शहर-ए-ख्वाबों में

-

बदलते जमाने के साथ बदले नहीं हम
उलझे थे फ़सानों में सुलझे नहीं हम
वक्त बेरहम कातिल निकला जनाब
देख कर अदा उसकी फिसले नहीं हम

-

माझ्या शब्दांना नवसंजीवन मिळाले
तुमच्या कौतुकाने माझे लिखाण सुधारले
आभार मानू तितके थोडे तुमचे
म्हणून हे testimonial लिहिले

-

रात सितारें और मैं
वहीं पुराना सिलसिला
कलम ने फिर चुप्पी तोड़ी
कागज़ फिर घायल हुआ

-

जो कांच की तरह
टूटकर बिखर जाए






जो चट्टान की तरह
दरारों के बावजूद टिका रह

-