नज़रें ढूँढें चाँदनी को
ये चाँद जा बादलों में छुप जा
हमें देखना उनकी रोशनी को-
दगा दिला शब्दांनी ना व्यक्त होता आले
सखे नाव तुझे ओठावरी ना मजला घेता आले-
आ चले जाए दुर कहीं
इस चाँदनी रात में
ना छिप जाए दिल की बात कहीं
-अक्स-
प्रिय लोकशाही
तुझा जन्म झाला असल
तेव्हा माझ्या आज्या पंज्यानं
अख्खा महार वाडा दणाणून सोडला असल
चांबड्याचा ढोल गळ्यात घालुन
तो त्याच्या मुक्तीचं गीत गुणगुणत
वेशीच्या आत शिरला असल
आणि तो तुडवीत गेला असल
त्याच्या नागव्या पायाने
धर्म बंधनाच्या जुलमी बेड्या
आणि लावत गेला असल सुरुंग
वेशी बाहेर टाकणाऱ्या मनुच्या विचाराला
कारण आता त्याचा हाती लागली होती
लोकशाहीची समता मूलक तत्त्वे
जी कोरुन ठेवली होती महामानवाने
त्यांच्यासाठी संगमरवरावर
तो चोखा तुकाचा विद्रोह घेऊन
अंधाराला चिरत गेला असल
तो ज्योती बा भिमासारखा सूर्य
त्याने तेव्हा पाहिला असल
खर सांगु प्रिय लोकशाही
तुझा जन्म झाला असल
तेव्हा माझ्या आज्या पंज्यानं
अख्खा महार वाडा दणाणुन सोडला असल
कवी - आकाश कदम
-
काय साला जिंदगी झाली
आसवांच्या ढिगाऱ्याखाली
लाखो जणांचे मुर्दे जळत आहेत
आणि मी पाहतो आहे स्तब्ध होऊन
निर्जीव नजरेने निशब्द तसाच.
इथे बडवली जाताहेत माणसं
गुराढोरा सारखी धर्माच्या नावावर
आणि केला जात आहे खून संविधानिक स्वातंत्र्याचा
आणि मी पाहतो आहे स्तब्ध होऊन
निर्जीव नजरेने निशब्द तसाच..
विसर पडतो आहे राष्ट्रीय एकात्मतेचा
राष्ट्राच्या विकासाचा आणि सार्वभौम सत्तेचा
आणि हे सर्वच लुप्त झाले आहे एका गर्दीच्या लढाईत
आणि तीच गर्दी जाळताहेत माणसं गटागटातील
आणि मी पाहतो आहे स्तब्ध होऊन
निर्जीव नजरेने निशब्द तसाच
कदाचित आसवांच्या ढिगाऱ्याखाली मी ही असेन…
कवी: आकाश कदम
-
काल एक चित्रपट पाहिला
मन सून्न करुन टाकणारा
त्याच सून्न मनाने द्याव्या वाटल्या शिव्या
जातिव्यवस्थेला,धर्मव्यवस्थेला आणि
अन्याय करणाऱ्या प्रत्येकाला
चित्रपटातला प्रत्येक सीन पाहताना
डोळ्यांत अश्रुंचं तळ साचतं होतं
चित्रपटातला तो अत्याचार पाहुन
क्षणार्धात वाटलं उभारावा लढा
घडवुन आणावी क्रांती
चित्रपटात नायकाने आणली तशी
तेवढ्यात
व्हॉट्सॲपवर क्रशचा मेसेज आला
हाय! उद्या कॉलेज आहे का?
मी पटकन रिप्लाय दिला
हाय! हो आहे आणि दोन स्माईलवाले इमोजी
त्या स्माईलवाल्या इमोजीने
आठुन गेलं डोळ्यांत साचलेल तळं
अन सून्न झालेलं मन आता
क्रश बरोबर चॅट करण्यात मग्न झालं होतं
तेवढ्यात
मित्राचा कॉल आला
बार मध्ये भेट बोलला
मग दोन दोन बिअर घशात रिचवत आम्ही
क्रांती आणि लढा वगैरे यावर सविस्तर चर्चा केली
मग झिंगत घरी आलो
दुसऱ्या दिवशी पुन्हा एक चित्रपट पाहिला
मन सून्न करुन टाकणारा
कवी- आकाश कदम-
सुखाच्या या भावना
दुःख साचलेले डोळ्यांत माझ्या
सांगु कुणा सांग ना
- अक्स
-
जखमा ह्या श्रावणातल्या
थेंब वर्षापरी माझ्या
आसवे ह्या नयनातल्या
- अक्स
-
निवडणुका आल्या की
पप्या घरातुन सुटायचा
नेत्याच्या पक्षाचा झेंडा घेऊन
पप्या गावभर हिंडायचा
भुकतान विसरुन पप्या
घरा बाहेर असायचा
मी पक्षाचा सच्या कार्यकर्ता
पप्या असं म्हणतं मिरवायचा
एकदा फुटलेल्या डोक्याने
पप्या घरी आला
नेत्यासाठी मारलेला दगड
पप्याने स्वतःवरती घेतला
पप्याकडे पाहुन नेत्याने
एक हात वर केला
आमच्या नेत्याने मला हात दाखवला
यातच पप्या भान हरपुन गेला
एकदा एका कार्यक्रमाला नेता आला
आपल्या नेत्याला पाहुन पप्याने हात वर केला
कार्यक्रमात नेता रमुण गेला
आणि दगड खाणाऱ्या पप्याला नेता विसरुन गेला
निवडणुका संपल्या,नेता निवडुण आला
कामधंद्याविना पप्या घरी बसला
आणि निवडुण आलेला नेता
पुन्हा पप्या सारखाच कार्यकर्ता शोधु लागला
कवी - आकाश कदम-