आठवणींतले काही क्षण
अगदी डोळ्यासमोरून वाहून जातात
पण आता पहिल्यासारखे
ते जगायचे राहून जातात

-

मी एकटाच हसायला लागतो
तुझ्या भासावरती फसल्यावर
कळत नाही काय कारण सांगू
असं चेहर्यावर हसू दिसल्यावर

-

सध्या एवढंच चालू आहे
आयुष्याकडे मागे वळून पहायचं
आणि पुढे बघत चालताना
आलेला दिवस जगायचं

-

तिच्या दारासमोरुन‌ जाताना
तो‌ नेमके डोळे मिटून घेतो
पण खरतर बंद पापण्याआड
आठवणीतल्या तिला भेटून घेतो

-

लोकांना समोर दिसतो मी
शांत बसून डोळे मिटलेला
पण मला मी वडाचं झाड दिसतो
आठवणींच्या पारंब्या फुटलेला

-

माहित आहे मला
माझ्या प्राक्तनाचं लिखीत
वेदनेशीच मैत्री माझी अन्
माझं हसणं ही शापित

-

तारुण्यांचा बहर अलवारपणे
आपल्या नकळत सरतो
अन् जगण्याचा अनुभव
चेहर्यावरल्या सुरकुत्यात उरतो

-

क्षितीज समोर दिसत असताना
कुठवर चालायचं हे माहित नसतं
आणि अवचित आलेल्या वळणावर
मग नेमकं मन फसतं

-

आठवणींच्या एका झुळकेची
नंतर‌ अगदी वावटळ होते
त्यात भरकटलेल्या मनाला सावरायला
माझी नेहमीसारखीच धावपळ होते

-

कातरवेळी तुझ्या आठवणींना
रोज नवा मोहोर येतो
आणि डोळ्यांतल्या पाण्याला
मग भरतीचा जोर येतो

-