ନିଜର ବୋଲି କେହି ଜଣେ ମୋର
ଭାବନା ନଈର କୂଳେ
ସକାଳ ସଂଜେ ଦେହ ପଖଳାଏ
ଲାଜଲାଜ କୁତୂହଳେ,
ଗୋପନେ ତା' ରୂପ ଶୋଭା ମାଧୁରୀରେ
ଯେବେ ମୁଁ ତନ୍ଦ୍ରାଚ୍ଛନ୍ନ
କୋମଳ ସ୍ପର୍ଶେ ମୋତେ ଛୁଇଁ ହୁଏ
କ୍ଷଣକେ ଅନ୍ତର୍ଦ୍ଧାନ,
ଏମିତି ଏମିତି ସମୟ ସାଥିରେ
ବୟସ ଯାଉଛି ଚାଲି
ତଥାପି ସେ ମିଛ ନାୟିକା ଲାଗୁଛି
ନିହାତି ନିଜର ବୋଲି !

-

ହଁ ଯେ......
ହେଲେ....କେଉଁ ସ୍ଥାୟିତ୍ବରେ ......?

-

"ହେ ଈଶ୍ବର !
ଏ କି ନିୟମ ତୁମର....."
ଆଧାରରେ N G ଙ୍କୁ ମୋର ଏହି କବିତାଟି ସମର୍ପିତ !


॥ ସତରେ ମିଛ କଥା ॥

ଏହାକୁ ପରତେ ଯିବି
ନା ନିହାତି ଭାବିବି ଏ ମିଛ କଥା..........!

-

ସମୟର ଏ କେମିତି ଯେ ଏକ ଚିହ୍ନାବେଳ!
ସ୍ମୃତିର ସୂତାରେ ଗୁନ୍ଥା
ସଂପର୍କର ମୋତିମାଳ...ଡହଳ ବିକଳ ! !

( ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ କବିତା ଅନୁଶୀର୍ଷକରେ...)

-

ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ପଥଟିଏ ଯାହା
ନୀତି ନିୟମରେ ବନ୍ଧା
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ଖାଦ୍ଯ ଯାହା କି
ଧର୍ମ ସଂସ୍ଳୃତିରେ ରନ୍ଧା ॥
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ପୋଷାକ ଯାହା କି
ଭାଇଚାରା,ସ୍ନେହ ଶିରି
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ଘରଟିଏ ଯାହା
ବୈକୁଣ୍ଠ ଭୁବନ ପରି ॥
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ଆଶା ବାଡିଟିଏ
ବିବେକ ତାହାର ନାମ
ବଞ୍ଚିବାକୁ ଲୋଡା ବନ୍ଧନଟିଏ,ଯା'
ପରୋପକାରୀର କର୍ମ ॥

-

# ସ୍ବାଧୀନତାର ଏ ହୀରକ ଜୟନ୍ତୀ ଦ୍ବାରେ... #

ଅନୁଶୀର୍ଷକରେ ପଢନ୍ତୁ ଅଧୋଲିଖିତ କବିତା....

-

ସ୍ମୃତିର ଦୀପ ମୁଁ ବଢେଇ ଦେଉଛି
ସଂପର୍କର ଘିଅ ପକେଇ
ମନର ଅନ୍ଧାର ଘରେ ଜାଳିଦେବ
ପ୍ରେମ ନିଆଁ ଟିକେ ଲଗେଇ !

-

ନଦୀଟିଏ ମୁଁ ନଦୀଟିଏ
ଉଚ୍ଚ ପରବତ ଗରଭୁ ସମ୍ଭୂତା
କୁଳୁ କୁଳୁ ମିଠା ଗୀତଟିଏ !

କାହିଁ କେତେ ଦୂରୁ ବହି ମୁଁ ଆସିଛି
ଅଙ୍କେଇ ବଙ୍କେଇ ନାଚି ନାଚି
ଖାଲ‐ଢିପ ବଣ ଶିଳା ସମତଳ
କରିନି କେବେ ମୁଁ ବଛାବଛି
ଜୁଆର‐ଭଟ୍ଟାର ସୁଖ ଦୁଃଖ ଡେଇଁ
ସୁଅକୁ ଖୋଜୁଛି ସାଥିଟିଏ !

ଦି' କୂଳେ ଶାଗୁଆ ଶସ୍ଯ କେଦାର
ମୋ ନୀର ପରଶେ ଛନଛନ
ସୁଲୁସୁଲୁ ବାଆ ପାଲଟଣା ନାଆ
ଢେଉରେ ଉଲୁସେ ତନୁ ମନ
ସାଗର ସଙ୍ଗମ ଆଶାରେ ଉତ୍ତଳା
ମୁଁ ତ ଗରବିଣୀ ଝିଅଟିଏ !

-

॥ ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ॥

ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର କାଆଁଳ ସକାଳ
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ସୁଡଙ୍ଗ ଦୁଆର
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର କାଳିଜହ୍ନ ରାତି
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ଲମ୍ପଟ ପାହାନ୍ତି ।

ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର କୁଣ୍ଡାଝରା ବର୍ଷା
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ଲୁଚାଛପା ଈର୍ଷ୍ଯା
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର କୁହୁଡିଆ ସଂଜ
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ଖିଅଧରା ଲାଞ୍ଜ ।

ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ଉଡା ଖଣ୍ଡିକାଶ
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ରଙ୍ଗକରା କେଶ
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ତଣ୍ଟି ଅଠାଅଠା
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ମିଛ ମାଛକଣ୍ଟା ।

ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ମଣ୍ଡଦିଆ ଗପ
ମୁଁ ତ ତୁମ ସନ୍ଦେହର ଶାଣଦିଆ ପାପ !

-

ପୂଜା‐ପାଠ ଯଜ୍ଞ ମନ୍ତ୍ର ସ୍ତୁତିରେ
ବହୁତ ଖୋଜିଲାପରେ
ତାଙ୍କୁ‐ ଶେଷରେ ପାଇଲି ପ୍ରେମ‐ସେବା‐ଭକ୍ତି
ସ୍ନେହ‐ଶ୍ରଦ୍ଧା ମମତାରେ !

-