ಕೆಲ ಪುಸ್ತಕಗಳ(ಸ್ಪೇಶಿಯಲಿ 'ಬೆಳೆಗೆರೆ')ನ್ನು ಓದುವಾಗ ಎರಡೆರಡು ಪುಟ ತಿರುಗಿಸಿದಾಗೆಲ್ಲ; ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅರ್ಧ ಪುಟ ಮುಗಿಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಕಥೆ ಹಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಕೆಟ್ಟ ಖಾಯಿಲೆ ನನಗಿದೆ. ಕೆಲವಷ್ಟಕ್ಕೆ ನಾರ್ಮಲ್ ಡೆಲಿವರಿಯಾಗಿ ಓದುಗರಿಗೆ ಗರಿಗರಿಯಾಗಿ ಸಿಕ್ಕುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಭಾಗಶಃ ಕತೆಗಳು ಗರ್ಭಪಾತವಾಗಿ ರಾತ್ರಿಯ ಕನಸಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತವೆ. "ಕೊಲೆ ಪಾತಕಿ" ಆಗಿದ್ದೇನೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ! ಕ್ಷಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅರೆ ಮಿನಿಟು ನನ್ನನ್ನೇ ನಾನು.. ಹೀಗೆ ತಿಂಗಳಾನುಗಟ್ಟಲೆ; ಕೆಲ್ವೊಮ್ಮೆ ವರ್ಷಗಟ್ಟಲೆ ಹೆರಿಗೆ ನೋವನುಭವಿಸಿದ ನನ್ನವೇ ಕತೆಗಳಿಗಾಗಿ,
ನೀನು_ ಬೆಳಕೆಂದರಿಷ್ಟ ನನಗೆ ಅನ್ನುವೆಯಾದರೆ, ನಾನು ಹಗಲಾಗಿರುವೆನು; ಹುಣ್ಣಿಮೆ ಚಂದ್ರಮ- ಚುಕ್ಕಿ ನನ್ನೆದೆಯ ಮೇಲೆ ಮೂಡದಿದ್ದರೆ ಅಷ್ಟೆ ಹೋಯಿತು! ನೀನು_ ಕತ್ತಲೆಂದರೆ ನನಗಿಷ್ಟ ಅನ್ನುವೆಯಾದರೆ, ನಾನು ರಾತ್ರಿಯಾಗುವೆನು; ಕಪ್ಪೆಂದರೆ ಬೆಚ್ಚುವ ನನ್ನಂಥವಳು ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಕೂಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಅವರನ್ನೆದುರಿಸಲು ನೀನು ನನ್ನೊಂದಿಗಿದ್ದರಾಯಿತು!
ಅದಾವ ನದಿ ದಡದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಕೊಳಲೂದಿದ್ದನೋ ಮಾಧವ? • ಕೆಂಬಣ್ಣ ಸುತ್ತಿಕೊಂಡ ಪಾದವನ್ನು ಇಳಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದನೋ.. ಅಥವಾ ಕೊಳಲನ್ನೆ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದನೊ.. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಇವತ್ತಿಗೂ ಅಲ್ಲೆಲ್ಲಿಂದಲೋ ಹರಿದು ಕಡಲು ಸೇರಿದ ನೀರು ಹಾಡುತ್ತಲೇ ಇದೆ.. ಅಲೆಯಾಗಿ; ರಾಧೆಗಾಗಿ!