அவ்வப்போது..
மழை தந்து போவது போல்..
என்எண்ணங்கள்..
உன்னில் நனைந்தும்..
உன்னை நனைத்தும்..
கவிதையாய் உருமாறிப் போகின்றன..!
-
நீ இல்லை என்ற இடங்களில்
என்னைமீறி
எனதுயிரானது..
உன்னைத் தேடத்
துவங்கி..
காணும் இடமெல்லாம்
கற்பனை செய்து கொள்கிறது..
நிஜமாக நானும் நிழலாக நீயும்
பிரியாத நம் காதல்
மட்டும் கரம் சேர
இயலாத கானலாய்..!
-
பசுமையின்
அழகு
பார்வை படும்
தூரம்வரைதான்..
அருகில்
செல்ல செல்லதான்..
உணர முடியும்..
அதுவரை
கண்டது
பச்சை போர்த்திய..
புல்வெளியா..
முட்புதர்களா..
என்பது..!
-
இன்னொன்று என்ற நிலை..
பலருக்கும்
பொருந்துவதில்லை..
அந்த ஒன்றில் தான்..
எல்லாமும் என்று..
அடங்கிய பின்பு....!-
மனதில்
இருப்பதுதான்
சொல்லாகவோ..
செயலாகவோ...
வெளிப்படுத்தப்பட்டு
மனிதர்களை
அடையாளப்
படுத்திவிடுகிறது..
இவர்கள்
இப்படித்தான் என்று...!-
உன் கன்னம் தழுவி..
காதல் சொல்லும்..
காலை நேர..
ஈரக்காற்றெல்லாம்..
இவள்
நீராடிக்கொண்டது
போக..
மீதம் இருக்கும்
ஈரத்துளியே...!
-
வேலி தாண்டிய
மலருக்கு இருந்த
நிலையும்..
தாங்கிய கிளைகளும்..
மறந்து
போகுமெனில்..
வேர்கள் அவற்றை
மன்னிக்ககூடும்..
ஆனால் வேர்களுக்கே
தான் உயிரோடி..
உறவாட
இடம் தந்த நிலமே..
மறந்து போகிறது
என்றால்....
நிலம் எப்படி..
மன்னிக்கக்கூடும்..!-
காதலே..
நீயாகவே நீ இரு..
என்னில்
எதையோ மாற்றும்
முயற்சியில்..
உன்னில்..
வேறெதையும்
தொலைத்திட..
விருப்பமில்லை...!
-