मानस में एक प्रसंग आता है जब लखनलाल निषादराज गुह को उपदेश देते हैं, आइए आज उसी पर चर्चा

बोले लखन मधुर मृदु बानी । ज्ञान, बिराग, भगति रस सानी ।।

-

माँ पुकार
निर्विवाद,,,,
कर दुलार
करत याद
बार बार
सुख विषाद

संस्कार,,,,,
उपज ख़ाद
पर बिमार
अब निषाद
नमस्कार,,,
जिन्दाबाद !!

-

वाटलं नव्हतं त्याची अन् माझी भेट हाेईल..
ताे कुठं ते अप्रतिम लिखाण करणारा...
वास्तवावर प्रकाशझाेत टाकणारा...
कल्पनेतील दृश्य डाेळ्यांसमाेर उभा करणारा..
तितक्याच शिताफीने प्रेमाच्या कविता करणारा..
विरहाच्या कविता ताेलून धरणारा...
थाेडा चिडणारा..लगेच राग येणारा...
पण मला खूप खूप समजून घेणारा...
अन् हाे कधी कधी भरकटणारा...
मला गाेड बाेलणं शिकवणारा...
मला अजुन छान लिहायला शिकवणारा
थाेडा नटखट...छाेटे छाेटे विनाेद करणारा..
पण त्यातून मला खूप-खूप हसवणारा...
जगण्याचा निखळ आनंद घ्यायला लावणारा..
हरएक गाेष्टीत काळजी करणारा...
तरीही अजुन मला कधीच न कळणारा...
हा माझा लेखक/कवी मित्र...
माेरपंख असलेला..." निषाद "

-

नाही तसा हट्ट नाही
तुला जवळ ठेवण्याचा...
पण हल्ली बहाणा नसतो
तुला दूर जाऊ देण्याचा...

-

।।निष्कर्ष।।
बेटी! बहु! बेटा! दामाद!
इनकी बातों का सिलसिला यूं ही चलता रहेगा!
मैंने जितनी भी बातें,
एक के बाद एक हिस्सों में की है!
वो बातें उन खोखली परंपराओं की याद दिलाती है!
जो इस समाज में पहले तो हुआ करती थी पर,
आज भी कुछ लोग ऐसे हैं दुनिया में जो,
बरसों से आई परंपराओं को नहीं मानते,
अतः हमारी तरह विरोध कर उसे अपनाते,
आगे आपके साथ ऐसा न हो,
इसलिए अपने विचार,व्यवहार और लोगों को,
देखने समझने का, नज़रिया बदलिए!!
आज आप सोचेंगे, तभी तो दूसरे सोचेंगे!
शुरुआत करिए शायद!कोई अच्छी शुरुआत हो जाए।।

-

....

-

इथे प्रत्येकालाच घाई आहे
सगळ्यांना आपलं बनवण्याची..
स्वत:च्या मनावर दगड ठेवून..
दुसऱ्यांना खूष ठेवण्याची..।।

-

माझा विश्वास आहे तुझ्यावर..
तु जसा काल होतास तसाच राहशील..
आज उद्या अन् उरलेल्या आयुष्यात..
माझा हरएक क्षण तू आनंदी करशील..

-

दुरावा हा शब्दांचा,
रुसलेल्या भावनांचा,
सोड हा अबोला,
खेळवुया आता शब्दबाहूल्यांना 💓

-

कुशीत माझ्या जर
तुला एक शांत झोप हवी..
तर रिकाम्या माझ्या हातांची ओंजळ
तुझ्या आसवांनी का भरुन जावी...??

-