नाहीच वेळ मित्रा वारीस जायला मला
दिसतो इथेच विठ्ठल हाच भक्तीचा मळा.

गंध कपाळी नाही,नाही कसला टिळा
भजतो इथेच विठ्ठल लागतो सुखाचा लळा.

मज भजन कधी न कळले, ना कळला विठू सावळा
लिहिता फळ्यावर अक्षर भासतो जन्म वेगळा.

तळपायी भेगा नाही,भले ललाटी चिंतेच्या ज्वाळा
किलबिल येई कानावर होई श्रावणाचा मेळा

मज क्षमा कर बा देवा मी भक्त जगावेगळा
दारात तुझ्या मी नाही तरीही रोज सुखाचा सोहळा...!

-

वेळेचे घर
गवसले का कुणाला ?
जो तो समजावतो आहे
आपल्याच खुळ्या मनाला..!
सुख आले आले म्हणता
दुःखाचे तोरण दाराला
जो तो मानतो आहे
सुखावह हरेक क्षणाला..
मानण्यात धन्यता ज्याची
तोच पात्र इथे सुखाला
शोधण्यात अर्थ नसतोच
स्पर्श कसा करावा मृगजळाला ?

-