પાસે રહીને પણ, દૂર થઈ જવાના આ યુગમાં
તમે દૂર તો થયા, પણ અલગ ન જ થઈ શક્યા

-

ઉચ્ચ શિખરેથી મુજ જીવનના, તે મને ફેંકી તો દીધો કૃષ્ણ
પણ પાંખો મુજ ભીતરની, તવ કૃપાથી ફૂટવવા માટે

હા, ખૂબ વાર લાગી રહી છે, પારખવાને પણ કોઈ પાંખ
માનું છું અવિરત પ્રેમ તારો જોવા, નબળી છે મારી આંખ

થડ ફડ અથડાતા પછડાતા હું, નીચે પડતો છું
જેટલો પ્રયત્ન કરું ઊડવા ચડવા, વધારે જ ઘવાતો છું

પણ, ખીલવવું જ રહ્યું જીવન એના વિના
સો ટકાનો વિશ્વાસ છે, સાથ દે છે તું હંમેશા

માફ કરજે પ્રભુ, તારા કરતાં એની યાદ વધુ આવે છે
પરમાર્થે કરતા આ સ્વાર્થી યાદ મને, હજુય વધુ સતાવે છે

કહે છે પત્ની અને એક માં લઈ લીધી, મોટી પરીક્ષા છે
કહ્યું મે, એ હતી એકમ કસોટી, પરીક્ષા તો હવે શરૂ થાય છે

-

કોઈ નાની સરખી પણ કરે મદદ, તો મોટો ઉપકાર લાગે છે
થોડીયે પડે તકલીફ અમારાથી, તો મોટો ભાર લાગે છે

ભલે પાછી લીધી તે પ્રભુ, પ્રિયતમા ને માં રૂપી ભેંટ તારી
હર વાતે છેક ભીતર અમ ત્રણેયને, તારો આભાર લાગે છે

કોઈને મળે ના એવા સુદુર્લભ સુખો તે દીધા'તા અમોને
તવ દીધેલ આ આપત્તિઓનો પણ, આવકાર લાગે છે

જે જોયા હતા સ્વપ્ન મહાન, આ દિવ્ય બાળ માટે
તારા પરના અતૂટ વિશ્વાસથી જ, મને સાકાર લાગે છે

નથી લાગ્યું પળવાર માટેય કે, કર્મની સજા હશે એ બન્નેને
મારા માટે તો હંમેશથી એઓ, તારા જ પ્રસાદ લાગે છે

હા કીધું'તું કે ભૂલોની દેજે સજા, બગડીશ નહી હું
બસ તો મક્કમતાની પરીક્ષા સંગ, કર્મોનોય સાર લાગે છે

જે જ્યારે જેવું મળ્યું'તુ, મળે છે ને મળશે પ્રભુ
સર્વ સ્થિતિ, વસ્તુઓમાં તારો જ આધાર લાગે છે

-

सब केवल एक ही प्रश्न पूछते थे
क्या हुआ था, कैसे चल बसे थे?

कैसे गए वो छोड़ो तुम
कैसे जिए वो जानो तुम

महज़ इन चार सालों में
क्या क्या उस ने त्याग दिया

ढेर सारा भीतर से बदलाव
झट से कैसे उस ने ला दिया

जैसे होना चाहिए था उस को
उससे भी बेहतर कैसे ढाल दिया

खुद को थोड़ा पहचानो तुम
भीतर नज़र कड़ी अब डालो तुम

कैसे उसने गुस्से को अपने छोड़ा था,
साथ सूक्ष्म अहम को अपने तोड़ा था

-

નથી સામે એ જ હવે આંખે જઈ જઈ વળગે છે
હૈયાના ધબકાર દરેક, હવે ચઢ ઉતર કરે છે

વિરહ વ્યથા પ્રિયતમાની આટલી ઓછી છે?
કે કૃષ્ણ તું હજુય હજુય મને ના મળે છે

તું હતી તો રોજ રચાતી કવિતા, પણ મૂકતો ના કદી
હવે નથી લખાતી રોજ, પણ છે એ મન મૂકતા ન અટકે છે

શિશુને મૂકી ગઈ એક માં કે પ્રિયતમાનો વિરહ, બે માંથી
ખબર નઇ દર્દ શેનું વધી જાય, ક્યારે કયું ભીતર ઉતરે છે

ખબર છે કાર્ય–કારણ સિદ્ધાંત અને તારો પ્રસાદ
અમારા ત્રણેયના વિકાસ માટે, કૃષ્ણ તું બધું આ ઘડે છે

-

बाहर जाते सफ़र में तो, मेरे कांधे पे उसका सर रहता
और घर में, उस की दाई बाजू मेरा तकिया हमेशा

-

अब की जब मै तेरा न रहा
औरों का भी न लग रहा।

-

આ ઘોડિયાનો પણ મોટો એક આભાર છે
માની વિદાઈ પછી આનો તો મોટો આધાર છે

-

પહેલા બન્નેઉ અમો સુખથી ઉભરાતા હતા તવ કૃપાથી
હવે હું દુઃખથી ધીરે ધીરે રોજ ભરાઈ રહ્યો તવ કૃપાથી

ખાલી પણ તારા આગળ જ થાઉં છું પ્રભુ તવ કૃપાથી
તારા જ ઉત્તમ વિચારો સ્વસ્થ મન રાખે છે તવ કૃપાથી

-

વિના તારા હવે ઘર, બીજી ઘડીથી જ મકાન થઈ રહ્યું
મન-શાંતિ-ઈચ્છા-ઊંઘ, હવે વિના સુકાન જઈ રહ્યું

પૂછે લોક, બાળકને તમે ને મમ્મી એમ સાચવો કે?
હું કહું, આ બાળ અમને એકલતાથી બચાવ કરી રહ્યું

ઘરે હોવા છતાં જાણે કેમ આજે ઘરની યાદ આવી
હાં, તારા ખોળા વિના, ખીલતું જીવન થકાન થઈ રહ્યું

કહે છે કે, પત્ની બે પુત્ર સાચવે, એમાં બીજો એ પતિ
હવે બાળ સાથે જાણે, મારું જીવન પણ અનાથ થઈ રહ્યું

-