When people comment on the looks, I always got irritated first and depressed later.. When I opened it with many of the humans I met, they also said the same thing.. So I questioned myself a lot Why this happens in our society ? Why the stereotype still exists? If you are comfortable with your fatty thighs and plump face, if you are not concerned about the irregularities of your hair, if you don't bother about the skin tone of yours, then why didn't you speak about such stereotypes.. People reiterates that it's more cosy to be attractive.. It's more comfortable to acquire a body that everyone admires.. I got immersed in this stupid idea of being someone else..people often complains about the fatty buttocks.. It's protruding and it's very uncomfortable to watch😅often I too commented like that.. But if the person is entirely happy with his fatty body or lean body, then what's the need of the generalisation and putting everything in the same basket..

-

Each person is unique and respect their choice of getting a unique physical and mental identity.. Iam comfortable when people says you looks like a girl from the Nazir days😂🤣I think it's the most amazing comment I got.. It makes me more unique and proud that even the legend nazir could romance me if he exists now😂This flash of thought striked me when people often persuaded to put me in the same track..Grab a comfort living.. Live like that girl, or this guy.. Such stupid comments hit me harder.. Then why we need empathy, compassion and unique insights? It's not robotics, we are talking about the ones with a beating heart and running veins and have the power to transform the inner self if they really want to do that...

-

Thought

-

ആക്ഷേപഹാസ്യം സമൂഹത്തിന്റെ തിന്മകൾ ക്കെതിരെയുള്ള വാളായിരുന്നു.. സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെ പൊരുതാനുള്ള ശക്തി കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാരെപോലുള്ളവരുടെ മുഖമുദ്രയായിരുന്നു.. ഇന്നത്തെ റോസ്റ്റർമാർക്കും ട്രോളൻമാർക്കും കെെമോശംവന്ന കാഴ്ചപ്പാടുകളുടെ അവ്യക്തതയാണ് പലപ്പോഴും കുറെ ലെെക്കുകൾ വാരിക്കൂട്ടാനുള്ള തന്ത്രപാടായിതോന്നിയത്.. നിലവാരം കുറഞ്ഞ തമാശകളിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന സ്ത്രീവിരുദ്ധതയയും മനുഷ്യവിരുദ്ധതയും ഒരു രാഷ്ട്രീയമാക്കി ലെെക്കുകൾ നലകുന്ന വ്യൂവേഴ്സ്.. സമൂഹത്തിനെ പിന്നിലേക്ക് വലിക്കുന്ന മനുഷ്യരെ ദെെവമായി കൊണ്ട് നടന്ന് വിപരീതഅഭിപ്രായമുള്ളവരെ വ്യക്തിപരമായി ആക്രമിക്കുന്ന രീതി.. സത്യം പറയുന്ന മനുഷ്യർ കൂട്ടമായി ആക്രമിക്കപ്പെടുമ്പോൾ നുണകൾ കോമരമുറയുന്നു.. പ്രതികരിക്കുമ്പോൾ ideology യോട് വിയോജിക്കുക.. That's the real creative approach behind the constructive criticism..

-

മനുഷ്യപുത്രിയിലെ കുഞ്ഞാത്തോലമ്മയും, നെയ്പായസത്തിലെ ചന്ദനത്തിരിമണമുള്ള അമ്മയും, കോലാടിൻ്റെ രൂപമുള്ള ഒരുടലും, തിത്തിബിയുമ്മയും, അഗ്നിസാക്ഷിയിലെ ദേവിബഹനും... അങ്ങനെ എത്രയെത്ര ഭാവനാ ചിത്രങ്ങൾ, വാത്സല്യദുഗ്ധമിറ്റുവീണ അധരങ്ങൾ,കണ്ണുരുട്ടിനോക്കുകയും, പുളിവാറലെടുത്തടിക്കുകയും, ചേർത്തു പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരയുകയും ചെയ്ത അമ്മമാർ.. വായനയുടെ ഉപ്പുക്കാറ്റിൽ തൊലിചുക്കിചുളിയുമ്പോൾ ഞാനുമേതോ ഉണ്ണികൾക്ക് അമ്മയാകുന്നു.. ചരിത്രത്തിൽ നിന്നാട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ട വലിഞ്ഞ പേശികളുള്ളവർ എന്നെ ഒാടിവന്ന് പുണരുന്നു.. ഞാനവരെ പലനാമങ്ങളിൽപേരിട്ട് വളർത്തുന്നു... വരികളിൽ അമ്മയുടെ വാത്സല്യം നിറയുമ്പോൾ, അത് വായിക്കുവാൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ നാക്കു നീട്ടുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് അവർ അനാഥരാവുക? അമ്മയുണ്ട്, എനിക്കും നിങ്ങൾക്കും എല്ലാവർക്കും...സ്നേഹം തരാനാരുമില്ലെന്ന് പുലമ്പുന്ന സന്ധ്യകളിൽ നെറ്റിയിൽ തലോടാൻ അമ്മ മരിക്കുകയില്ല.. അവർ ഭസ്മത്തിലും രക്തചന്ദനാദികളിലും തുളസിത്തറയിലും പുനർജ്ജനിക്കുന്നു

-

മനുഷ്യപുത്രിയിലെ കുഞ്ഞാത്തോലമ്മയും, നെയ്പായസത്തിലെ ചന്ദനത്തിരിമണമുള്ള അമ്മയും, കോലാടിൻ്റെ രൂപമുള്ള ഒരുടലും, തിത്തിബിയുമ്മയും, അഗ്നിസാക്ഷിയിലെ ദേവിബഹനും... അങ്ങനെ എത്രയെത്ര ഭാവനാ ചിത്രങ്ങൾ, വാത്സല്യദുഗ്ധമിറ്റുവീണ അധരങ്ങൾ,കണ്ണുരുട്ടിനോക്കുകയും, പുളിവാറലെടുത്തടിക്കുകയും, ചേർത്തു പിടിച്ചു പൊട്ടിക്കരയുകയും ചെയ്ത അമ്മമാർ.. വായനയുടെ ഉപ്പുക്കാറ്റിൽ തൊലിചുക്കിചുളിയുമ്പോൾ ഞാനുമേതോ ഉണ്ണികൾക്ക് അമ്മയാകുന്നു.. ചരിത്രത്തിൽ നിന്നാട്ടിയോടിക്കപ്പെട്ട വലിഞ്ഞ പേശികളുള്ളവർ എന്നെ ഒാടിവന്ന് പുണരുന്നു.. ഞാനവരെ പലനാമങ്ങളിൽപേരിട്ട് വളർത്തുന്നു... വരികളിൽ അമ്മയുടെ വാത്സല്യം നിറയുമ്പോൾ, അത് വായിക്കുവാൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾ നാക്കു നീട്ടുമ്പോൾ എങ്ങനെയാണ് അവർ അനാഥരാവുക? അമ്മയുണ്ട്, എനിക്കും നിങ്ങൾക്കും എല്ലാവർക്കും...സ്നേഹം തരാനാരുമില്ലെന്ന് പുലമ്പുന്ന സന്ധ്യകളിൽ നെറ്റിയിൽ തലോടാൻ അമ്മ മരിക്കുകയില്ല.. അവർ ഭസ്മത്തിലും രക്തചന്ദനാദികളിലും തുളസിത്തറയിലും പുനർജ്ജനിക്കുന്നു

-

മരവിപ്പിൻ്റെ ശാന്തതയാണ് പലപ്പോഴും വേദനയ്ക്ക്.. പൊട്ടിക്കരഞ്ഞശേഷം കണ്ണു തിരുമ്മി ഒന്നിരുന്ന് കൊടുക്കുകയേ വേണ്ടൂ... ശാന്തമായ സുഖം കാറ്റിൽ ഗീതമായി വരും.. വീണ്ടും ഹൃദയമിറുകി പൊട്ടാൻ തുടങ്ങും.. ബലൂണുകളിലൊരിടത്ത് തുളവീണാൽ സംഭവിക്കുന്ന കാറ്റിന്റെ പരക്കംപാച്ചിലാകും ജീവിതത്തിന്.. മരണത്തിന്റെ വാതിൽ തുറക്കപ്പെടും.. നിന്റെ സ്വാർത്ഥതയെ ജയിക്കാൻ കഴിയാതെ വിഡ്ഡിയായി ദൈവം തന്ന സൗജന്യ ജീവിതവും വാങ്ങി തിരിച്ചു പോരും... മരണത്തിന്റെ ലോകം സ്വാതന്ത്ര്യം നിറഞ്ഞതാണെന്ന് നീ മറച്ചു വെച്ചതല്ലേ? പ്രണയക്കനലിൽ ഉരുകുമ്പോൾ, ചോന്ന് തുടുത്ത ദ്രാവകമാകുമ്പോൾ അതുമാത്രമാണെൻ്റെ സ്വർഗമെന്ന് പഠിപ്പിക്കുവാൻ നീ ശ്രമിച്ചതിനപ്പുറം വിഡ്ഢിത്തം ഞാനെന്താണ് സഹിക്കേണ്ടത്..
പൊള്ളില്ലെനിക്ക്, നീയായത് കൊണ്ട്.. ഞാൻ പുലമ്പി... കരിന്തൊലിയിൽ നിന്ന് വേദനയുടെ ഈറ്റപുലി ചാടി... സ്വാതന്ത്ര്യം നിനക്ക് വേദനയാണ്... ഞാനാ വിഡ്ഢിത്തവും വിശ്വസിച്ചു

-

പ്രണയത്തിന്റെ ചില്ലകൾ കരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ വസന്തം വരുകയില്ലെന്ന് ബാക്കിയുള്ള മരങ്ങളും നിനയ്ക്കും. അതുകൊണ്ടാകണം കരിഞ്ഞുവീഴാൻ കൊതിച്ചിട്ടും വീണ്ടുമിങ്ങനെ പറ്റി കിടക്കുന്നത്.. ഒരു കാറ്റിന്റെ വിരൽത്തുമ്പിന് പോലും അടർത്തി മാറ്റാനാകുമെങ്കിൽ പ്രണയത്തിന്റെ പൂക്കാലമെന്നെഴുതിയത് എന്തിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.. പൂപ്പൽ തിന്ന മരത്തോലുകളെ നോക്കി അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചപ്പോൾ പ്രണയം നീലിച്ച വിഷപ്പാലായി.. എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നില്ല, കരിഞ്ഞടർന്ന വീഴും വരെ ഞാൻ ദാഹിച്ചു കരയില്ല... പിന്നീട് കരയാൻ നീയെനിക്കാരുമാകില്ലല്ലോ? ഒാർമ്മയുടെ പച്ചഞരമ്പുപൊടിഞ്ഞുവീഴാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മണ്ണിൽ മുഖം താഴ്ത്തികിടന്നുകൊള്ളാം.. നിന്റെ ചില്ലകളിനിയും പൂക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊള്ളാം

-

പ്രണയത്തിന്റെ ചില്ലകൾ കരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ വസന്തം വരുകയില്ലെന്ന് ബാക്കിയുള്ള മരങ്ങളും നിനയ്ക്കും. അതുകൊണ്ടാകണം കരിഞ്ഞുവീഴാൻ കൊതിച്ചിട്ടും വീണ്ടുമിങ്ങനെ പറ്റി കിടക്കുന്നത്.. ഒരു കാറ്റിന്റെ വിരൽത്തുമ്പിന് പോലും അടർത്തി മാറ്റാനാകുമെങ്കിൽ പ്രണയത്തിന്റെ പൂക്കാലമെന്നെഴുതിയത് എന്തിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.. പൂപ്പൽ തിന്ന മരത്തോലുകളെ നോക്കി അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചപ്പോൾ പ്രണയം നീലിച്ച വിഷപ്പാലായി.. എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നില്ല, കരിഞ്ഞടർന്ന വീഴും വരെ ഞാൻ ദാഹിച്ചു കരയില്ല... പിന്നീട് കരയാൻ നീയെനിക്കാരുമാകില്ലല്ലോ? ഒാർമ്മയുടെ പച്ചഞരമ്പുപൊടിഞ്ഞുവീഴാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മണ്ണിൽ മുഖം താഴ്ത്തികിടന്നുകൊള്ളാം.. നിന്റെ ചില്ലകളിനിയും പൂക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊള്ളാം

-

പ്രണയത്തിന്റെ ചില്ലകൾ കരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയാൽ പിന്നെ വസന്തം വരുകയില്ലെന്ന് ബാക്കിയുള്ള മരങ്ങളും നിനയ്ക്കും. അതുകൊണ്ടാകണം കരിഞ്ഞുവീഴാൻ കൊതിച്ചിട്ടും വീണ്ടുമിങ്ങനെ പറ്റി കിടക്കുന്നത്.. ഒരു കാറ്റിന്റെ വിരൽത്തുമ്പിന് പോലും അടർത്തി മാറ്റാനാകുമെങ്കിൽ പ്രണയത്തിന്റെ പൂക്കാലമെന്നെഴുതിയത് എന്തിനെക്കുറിച്ചായിരുന്നു.. പൂപ്പൽ തിന്ന മരത്തോലുകളെ നോക്കി അറപ്പോടെ മുഖം തിരിച്ചപ്പോൾ പ്രണയം നീലിച്ച വിഷപ്പാലായി.. എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നില്ല, കരിഞ്ഞടർന്ന വീഴും വരെ ഞാൻ ദാഹിച്ചു കരയില്ല... പിന്നീട് കരയാൻ നീയെനിക്കാരുമാകില്ലല്ലോ? ഒാർമ്മയുടെ പച്ചഞരമ്പുപൊടിഞ്ഞുവീഴാതിരിക്കാൻ ഞാൻ മണ്ണിൽ മുഖം താഴ്ത്തികിടന്നുകൊള്ളാം.. നിന്റെ ചില്ലകളിനിയും പൂക്കാൻ പ്രാർത്ഥിച്ചു കൊള്ളാം

-