Can never express Or convey
I give up. Yes you are right the chair has 3 legs not 4. Ok happy?

-

ಅರಿಯದ ಊರಿನ,
ಕಾಣದ ಪಥದಲ್ಲಿ,
ಕನಸಿನ ತೇರಿದೆಯೋ!

ಬೀಸುವ ತಂಗಾಳಿಯ,
ಶ್ವಾಸದ ಕಂಪಿನಲ್ಲಿ,
ಊರಿನ ನೆನಪಿದೆಯೋ!

ಆಗಸದಿ ಬದಲಾಗದ ಚುಕ್ಕಿ,
ಭುವಿಯಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಹಂದರ,
ಇರುವೆ ನಾನೆಲ್ಲಿ, ಈ ಜಗದಲ್ಲಿ?

ಸಾಗುತ ಮೌನದ ಮಾತಲ್ಲಿ,
ಮನೆಯಂಗಳವು ಹೊಸತು,
ಸೊಂಪು ಹಳತು, ಹಾದಿ ಇದಾವುದು?

-

ಭಾವಗಳಲ್ಲು ಸರಿ ತಪ್ಪುಗಳ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಉಂಟೆ?
ಭಾವಗಳ ಮಾತು ಪದಗಳಾಗಲು, ನೀತಿ ರೀತಿಗಳ ಬೇಲಿ ಬಂತೆಲ್ಲಿಂದ? ಮನದ ಮಾತು ಹರಿಯಲು ಹಾಳೆಯಲ್ಲಿ, ಜನರ ತಲುಪಲು ತುಂಬ ಬೇಕು ಮತ್ತಷ್ಟು ಭಾವ ಎನ್ನುವರು. ಜನರ ಮನ ಮಿಡಿವಂತೆ ಬರೆಯುವುದೆ ಕಲೆ. ಆ ಕಲೆಗೆ ಬೆಲೆ. ಎಂದರಲ್ಲ.

ಹಾಗದರೆ ನನ್ನ ಭಾವ, ಭಾವವಲ್ಲವೆ? ಭಾವದ ದನಿ ಮೂಕಾಗಿದೆಯೆ. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಬರೆದದ್ದು ನನ್ನ ಅಂತರಗದ ದನಿಯ ಕೇಳಲು, ಎಂದರೆ; ಬುದ್ದಿ ಬಿಡದಲ್ಲ ಸ್ವಾಮಿ "ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯಲು ಯಾರದೋ ಭಾವಕ್ಕೆ ಜೀವ ನೀಡು, ಮರೆತು ನಿನ್ನ ಭಾವ" ಎಂದಿದೆ ಪ್ರತಿ ಕ್ಷಣ. ಮನವ ಬಂಧಿಸಿ, ಹಿಂಸಿಸಿ. ದನಿ ಮೂಕಾಗಿದೆ. ಪದಗಳ ಕೊರತೆ ಕಾಡಿದೆ.

-

ಭಾವವು ಕಲ್ಪನೆಯಾಗಿ,
ಕಲ್ಪನೆಯು ಹೃದಯವ ಮೀಟಿ,
ಮನದ ದನಿಗೆ ಅಕ್ಷರಗಳ ಮಾಲೆಯಾಗಿ,
ಬಣ್ಣಗಳ ಚಿತ್ರಿಸಿ, ರೂಪವ ರೂಪಿಸಿ ಹಗುರಾದಾಗ!
ಮೂಡಿದೆ ಕಲೆಗಾರನ ಮನದ ತುಣುಕೊಂದು ನಲಿಯುತ!

-

ಮೌನದ ಮಂಜಲ್ಲಿ,
ಬೆಳಕಿನ ಕಿಂಡಿಯ
ಕಾತರಿಸಿ ಇಣುಕಿದೆ ಈ ಮನ!
ಕಪ್ಪು ಆಗಸದಿಂದ
ಜಾರೊ ಮಂಜಲ್ಲಿ
ಹೊಳೆವ ನಕ್ಷತ್ರದ ಮೂಕ ಗಾನ!
ಜಾರಿದ ಹೊಳಪಲ್ಲಿ,
ನಲುಗಿದೆ ನೋವಲ್ಲಿ,
ಪ್ರೀತಿಯ ದನಿಗಾಗಿ ನರಳಿ ಈಗ!
ನಾದವ ಹುಡುಕಿ,
ಮಂಜಿನ ಹೊಳಪಲ್ಲಿ,
ನವಿರಾಗಿ ಜೀಕಿದೆ ಗಂಟೆ ಈಗ!

-

Stories float in the breeze,
Hundreds and thousands;
Who knew how to count?
Yet the voices, echoed;
Each time they sat on the bench,
Gazing at the horizon faraway!

Tree gazed at the bench,
As if it was it's afterlife;
Still lost in the stories heard,
As the leaves peeped over,
To give the travellers shade
Or to look out for the emotions
Hidden in each tale?

-

ಯಾವುದೋ ದಾರಿ,
ಎಲ್ಲಿಗೋ ಈ ಪಯಣ?
ತಿಳಿಯದೆ ಸಾಗಿದೆ ಮನ!

ಇಟ್ಟು ಬಂದ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತು,
ಮಾಸಿ ಹೋದಂತಿದೆ ಈಗ.
ಜೊತೆಯಾಗಿ ಕಳೆದ ನೆನಪುಗಳು,
ಮಸುಕಾಗಿ ಕಾಡಿದೆ ಈಗ.

ಒಂಟಿತನದ ಬೇಗಯಲ್ಲಿ,
ದಾರಿ ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಸಾಗಿದೆ,
ಮೌನದ ಈ ಪಯಣ;
ಎತ್ತೊ ಗುರಿಯು ಇಲ್ಲದ,
ಕನಸು ಕಾಡದ, ಭಾವದ ತೀರದಿ!

-

Time to pick brushes and paints,
To paint the colours of the dreams!
It's new year's time, to vibe with fun;
As a new canvas, twinkles in front of us!
Let's paint it now, to take us to our goals!.

Wish You A Very Happy New Year!

-

ಭಾವದ ಬೆಳಕ ಅರಸಿ ನಡೆದ,
ಮನದ ದೀಪ ನಲಿವುದೆಂದೋ!
ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆಳಗುವುದೆಂತೋ?
ಮೌನದ ಮಳೆಯಲ್ಲಿ ತೋಯ್ದು,
ನಂದುವ ಭಯದಿ ನರಳುತಿದೆ.

ಕ್ಷಣಗಳ ಉರುಳುವಿಕೆ,
ಕೊರಳ ಕುಣಿಕೆಗೆ ಕ್ಷಣಗಣನೆ,
ಎಂಬಂತೆ ಉರಿಯುತಿದೆ,
ಸೋತ ಮನದ ಮೌನವೀಗ;
ಶಾಂತಿಯ ದೀಪದ ಭಾವವದೆಲ್ಲೋ,
ಪ್ರೀತಿಯ ಮಳೆಯ ತಂಪೆಲ್ಲೋ?

-

As the novel reached the ending, it seemed too lame a topic. Deleting the entire work, I started it fresh.

"Why cannot I delete everything in my life, and start it fresh?" I questioned myself.

I deleted everything, but few left scars, few left the data behind that could never be deleted from the recycle bin. I had to rewrite over the existing; or give a new twist.

There was nothing called a fresh start, but just a sequel in life.

-