વિરહ ની મીઠી વેદના

સોળ શણગાર સજીને બેઠી સખી,
પિયુ મિલનની દિલમાં રાખી આશ !

સઘળાં કામ છોડી ને આવી સખી ,
ફકત એક ઝલક પામવા ની પ્યાસ !

વિરહની વેદના તું શું જાણે સખી ,
આ દિલની ધડકન સંગ દોડે છે શ્ચાસ !

ચમકતી ચાંદની ખીલી ઉઠી છે સખી,
પૂનમની રાત છે આજ નહીં કે અમાસ !

રાતરાણીના ફૂલો ખીલ્યાં છે અહીં સખી,
આજ  પિયુ મિલનનો છે મને વિશ્વાસ !

ડો.સેજલ દેસાઈ

-

ગઝલ
        
એ દવા સીધી અસર કરતી હશે,
જ્યાં દુવા પણ સાથમાં મળતી હશે.

ઝાંઝવાંનું છીછરું પાણી , છતાં,
આંખમાં ઈચ્છા ઘણી તરતી હશે.

ચાંદ, તારા ને ગ્રહો છે બેખબર,
તો દશા કોની તને નડતી હશે ?

છોકરાંનો ભાર માથે રાખતી,
મા ,પરાણે કેમ બહુ હસતી હશે?

ચોટ લાગે  કેમ એ વાંચ્યા પછી?
લાગણીથી એ ગઝલ લખતી હશે.

શું મળે છે પંચતત્વો વેડફી ?
માણસોને પૂછતી ધરતી હશે.

આમ તો  કરફ્યૂ લદાયો છે, છતાં,
રોજ અફવાઓ બધે ફરતી હશે.
Dr Sejal Desai


 



                      
                       

-

આ પતંગોની રમત છે તે છતાં,
જો ,લડે છે માનવી આકાશમાં .

-

નવા વર્ષમા સારાં -માઠાં હાલ જાણી લઈએ,
ખાટા મીઠા સંબંધોમાં વ્હાલ વાવી દઈએ.

વિત્યા વર્ષની  કડવી યાદો ,
નાની મોટી બધી ફરિયાદો,
કૅલેન્ડરનાં જૂના પાનાંની જેમ ફાડી  દઈએ,
નવા વર્ષમા સારાં -માઠાં હાલ જાણી લઈએ.
ખાટા મીઠા સંબંધોમાં વ્હાલ વાવી દઈએ.

ચાની ચૂસકી સંગ હોય મીઠી વાતો,
અલપ ઝલપ તોય કરવી મુલાકાતો,
સમયની ટીકટીકને ઘડીભર થંભાવી દઈએ,
નવા વર્ષમા સારાં -માઠાં હાલ જાણી લઈએ.
ખાટા મીઠા સંબંધોમાં વ્હાલ વાવી દઈએ.
ડૉ સેજલ દેસાઈ,
સુરત

-

ડીયર સાન્તા,
વિશ્વભરમાં
આ આખા વર્ષ દરમ્યાન,
ભયંકર બિમારીનો ભેગો થયેલો ભય,
અનિશ્ચિતતાના આંગણે અટવાતો અંધારપટ,
ઉંબરેથી ધીમે પગલે ચાલી આવેલી ઉદાસી,
પોતીકાં સ્વજનોને કાયમ માટે ગુમાવ્યાની પીડા,
આ બધુંયે
ચાલ્યું જાય
આ વર્ષની માફક જ
હંમેશ માટે....
એવી 
કોઈ ગીફ્ટ અમને આપી જાવ !
ડૉ.સેજલ દેસાઈ

-

એક એવો રોબોટ મળી જાય
જે
ઘરની ચાર દીવાલોની સાથે વાતચીત કરીને
થાકેલા,
બહારની દોડતી - ભાગતી દુનિયાથી બેખબર,
સુર્યોદય કે સૂર્યાસ્ત નો અંદાજ પણ
એક નાનકડી બારીમાંથી આવતાં કિરણોથી લગાવતાં,
પોતાની એક એક ક્ષણની જીંદગીનો ભાર
બીજાને ખભે નાખતાં,
અસહાય , જીર્ણ થઇ ગયેલા શરીરને
થોડા સમય માટે
ફરીથી
પહેલા જેવું જ
સ્ફૂર્તિથી ભરપૂર ,
પાંચેય ઇન્દ્રીયો ચુસ્ત દુરસ્ત બનાવીને,
બહારની દુનિયામાં સહેલ કરાવીને,
દોસ્તો સાથે ગેલ ગમ્મત કરાવીને,
ફરીથી
યથાસ્થાને ગોઠવી દે..
ફરીથી
મૃત્યુની રાહમાં ..

-

મારી જીંદગી ચકડોળની માફક ઝોલાં ખાય છે,
જાણે કે કોઈ એને ચાવી ભરે છે
અને પછી હું  ઘડીક ઉપર.. ખૂબ જ ઉપર....
આકાશને આંબવા જતી હોઉં એમ .....
ઊડીને ચાંદ તારા સાથે વાતો કરવા લાગી જાઉં છું...
તો
ઘડીક નીચે .... ખૂબ જ નીચે....
જાણે પૃથ્વીના પેટાળમાં સમાવવા ચાલી જાઉં છું....
જ્યાં મારા સિવાય બીજું કોઈ  જ ન હોય...
કાશ...
હું પણ
મારી જીંદગીની ચાવી
મારી પાસે સાચવી શકી હોત...

-

અછાંદસ
મનનાં વ્યવસ્થિત, લયબધ્ધ  દરિયાકાંઠે
લાગણીનાં મોટાં મોટાં મોજા ઉછાળા મારે છે,
ભરતી બનીને,
અને
પોતાની સાથે તાણી લાવે છે,
વિવેકબુદ્ધિને અતિક્રમી જતાં
સંવેદનાથી ભરપૂર છીપલાં..
જે ,
પોતાનાં અસ્તિત્વ માટે તરફડતા રહે છે,
અને
છેવટે
નાશ પામે છે,
અને
રહી જાય છે,
દરિયાની રેતી પર
આમ - તેમ અટવાતા ખાલી છીપલાં !
ડૉ.સેજલ દેસાઈ


 

-

હું એક વાઇપરની શોધમાં છું
જે,
મનનાં
વિશાળ કાચ ઉપર જામી જતા ,
અને જેને કારણે
આ રમણીય સૃષ્ટિને પણ રહસ્યમયી બતાવતા,
અવિરત ,અગણિત વિચારોના ધસમસતા પ્રવાહને
પોતાની શક્તિથી
ખૂબ જ  દૂર હડસેલી શકે
અને
 મનને હરહંમેશ
કોઈપણ શંકા-કુશંકાથી મુક્ત,
એકદમ ચોખ્ખુંચણાક ,
 રાખી શકે.
ડૉ સેજલ દેસાઈ

 

-

ઘણા દિવસોથી બંધ
એવા મનનાં મહેલમાં
એક લટાર મારી
તો નજર જાણે થંભી ગયી..
ક્યાંક બાઝી ગયાં છે ગેરસમજણનાં જાળાં,
તો ક્યાંક ટોળે વળ્યાં છે,
ભય,ભ્રમણા અને ભયાનક ભૂતકાળના ભૂતો !
વળી ક્યાંકથી સંભળાયા
અતિગહન ધરબાયેલા
અને
ગુંગણામણ
અનુભવતા અવાજો !
આ બધુંય જાણે
કેટલાય વર્ષોથી સંગ્રહાયેલું પડ્યું હતું
આમ જ અમસ્તું,
અસ્તવ્યસ્ત અને અનાવરોધિત...
હવે સમય આવી ગયો છે
એની
સાફસફાઈ કરવાનો !
©️ડૉ.સેજલ દેસાઈ

-