આદત હતી એમની, પીઠમાં ખંજર ભોકવાની,
ને ચાહત મારી, ઘાને, સામે છાતી ઝીલવાની.
પલટવાનું પણ અંતે તો, મારે જ થયું દોસ્તીમાં,
પીઠ દેખાડી એમને, મેં આપી રજા મારવાની.-
જેને તમે ઓળખો છો હું એ નથી,
ને ઓળખું છું હું જેને હું એ નથી.
ગમે તે નામે તમે બોલાવો મને કીંતુ,
કાલે હું જે હતી આજે હું એ નથી.-
વાસ્તવિકતાથી બચીને ક્યાં જશો?
ને આ સંસારને ત્યજીને ક્યાં જશો?
લો તમે આઝાદ કરો જે કરવું હોય,
બધું કરી કહો અંતે તમે ક્યાં જશો?-
જૂની યાદો તમે અકબંધ રાખો,
ભલે ન બોલવાનો સંબંધ રાખો.
આપો થોડી જગા દિલમાં મને,
દ્વાર બીજા ભલે સૌ બંધ રાખો.
-
બધી ગાંઠ સરળતાથી ખોલી નથી શકાતી,
ને લાગણી કોઈ તાજવે તોલી નથી શકાતી.
દિલમાં રહી જાય છે દિલની ઘણીય વાતો,
હોઠ સુધી જે આવે ને બોલી નથી શકાતી.-
બોલાવું છું ક્યારનો, પણ એ નથી બોલતા,
ને ખખડાવું છું દ્વાર, પણ એ નથી ખોલતા.
બેઠા છે રિસાઈને તેઓ, મારી એક ચૂકથી,
કહેવું છે ભૂલનું કારણ, પણ એ નથી પૂછતાં.-
ના ગમતું કામ પણ ક્યારેક કરવું પડે છે,
ને ગરજ પડે દરેક માણસે નમવું પડે છે.
નથી કશું હાથમાં સમજાય છે ત્યારે જ,
એક શ્વાસ લેવા જયારે ઝઝૂમવું પડે છે.-
નથી સમય કોઈ કને, કોઈને આપવાનો,
સારો છે એ માપદંડ, સંબંધને માપવાનો.
કિંમત જેની ન હતી, હતો એજ કિંમતી,
સમય શૈશવનો, શું હવે પાછો ફરવાનો!-
એવી કોઈ વ્યક્તિ ખાસ નથી હોતી,
દુઃખની વેળાએ જે પાસ નથી હોતી.
કરે છે અહીં માણસ માણસની મદદ,
જરૂર ખુદાની બારેમાસ નથી હોતી.-