সময়
পাখীত লাগি উৰি যায়
উভতি নাচায়
হুলে বিন্ধাদি বিন্ধে
ফুল হৈ কোমলায়
মালয়া গৈ শীতল বা দি যায়
সময়ে নচুৱায়।
আব্যক্তাৰ আঁৰত ৰৈ জোকায়
চকুপানী হৈ বই
হাঁহি হৈ জিলিকি ৰয়
সময়ে জীবনৰ ৰং চায়।।।

-

লোভীয়া

বছৰগোটেক ব্যস্ততাৰ মাজত
এখন্তেক বেছি সময়ৰ লোভীয়া
সীমিত পলৰ মৰমবোৰ
অসীম হোৱাৰ অপেক্ষাত লোভিয়া
যাবৰ বেলিকা এপলক আৰু বেছি
চাই লোৱাৰ হেপাহঁত লোভীয়া
লোভীয়া!!!
আজীৱন তোমাৰ হবৰ অপেক্ষাত
সময়ৰ বাবে লোভীয়া

-

কিছু সপোনে আজি মোক...

পোহৰৰ বাট দেখুৱাই...
মৰিচিকা সামৰি মৰুৰ মাজৰ মোক চিনিপোৱাই...
ধূসৰ বালিধুমুহাৰ মাজত স্থবিৰ হবলৈ শিকাই...
মেঘাচন্ন জীৱনৰ বাটত সুৰুজ হবলৈ কয়...
আৰু আপোনজনৰ কাষত চিৰদিন ৰবলৈ প্ৰেৰণা যোগায়।।।

-

এইবাৰ বহাগ চাগৈ অলপ বেলেগ
আগতকৈ ৰঙিলী, তেজাল আৰু প্ৰেমিক।।।
কুঁহিপাতৰ মৰমেৰে শ্যামলীমা
সোণাৰুৰ হালধীয়া হাঁহিৰে জিলিকা
আৰু কপৌপাহি যেন আৱেগতে ফুলা।।।
এইবাৰ বহাগত মৰমৰ উপহাৰ অধিক
এইবাৰ বহাগত চেনাইলৈ অপেক্ষাও অধীৰ।।।

-

নিঃসংগতাই আৱৰি খোলা কৰা ভিতৰচৰাত
চিঞৰ বোৰে ঠেকা খাই নিজেই নিজতে শেষ হয়।
শব্দৰ হুমুনিয়াহত উত্তৰ সোধোঁতাৰ প্ৰশ্ন হেৰাই
কিয়?
এই কিয়ৰ উত্তৰ থাকিও নোহোৱা হয়

-

---স্মৃতিৰ কোলাত---
সময়ৰ সমৰত স্থৱিৰ হৈ ৰৈ যাওঁ
বন্ধ কোঠালীৰ পৰা চাই ৰও
দুটি পখীৰ অবোধ কোলাহল।।
নিস্তব্ধ মনৰ আৰ্তনাদ...
বিপৰীতে সুখৰ মুখা।।

নিবৃত্ত কোনৰ নষ্টালজিয়াৰ সাক্ষী হওঁ
গালৰ টোলটোৰ সৈতে হাঁহিটি জিলিকে
তোমাৰ...
মৌন কিন্তু ৰসাল।

তোমাৰ স্পৰ্শত ৰজনীগন্ধা সৰা বহুদিন হ'ল
জোনাকৰ পৰশত হেঙুল হোৱাও বহুদিন হ'ল।
চহৰৰ পদপথৰ আড্ডাত মচগুল
ডেকাচাঙৰ দুপৰিয়াবোৰ গধূলি হ'ল।
নিজম ৰাতি স্মৃতিৰ প্ৰতিচ্ছবিবোৰহে জীপাল হ'ল।

এইবাৰ সমৰত জয়ী হলে
জীৱন পথৰ সংগী হবা
প্ৰতিশ্ৰুতি আজীবনলৈ
হেঁপাহৰ সাতৰঙী ৰামধেনু হৈ।।।

-

এসাগৰ মৰমেৰে নীলা হয় দুখনি হৃদয়।
এহেজাৰ ঢৌৰ কোলাহলত হেৰুৱাও সময়।।
প্ৰভাটি সুৰুজৰ ৰঙীন অভাৰে নতুন হয় মন।
আৰু প্ৰতিশ্ৰুতিৰে সময় বাগৰে অজীৱনৰ।।

-

মৃত্যু-- জীৱনৰ অন্তিম অধ্যায়

কাহানিও শেষ নোহোৱাৰ দৰেই আছিল কথাবোৰ
আজি মাথোঁ স্মৃতিৰ পাতত,
জীৱন নাটৰ জবণিকা বেলিকাৰ কথাবোৰ
আজি ৰৈ যায় দৃশ্যপটত।

মৰমলগা তোৰ দুষ্টালিবোৰ
আজিও সজলে জিলিকে
ক'ৰেনো অচিন লগ বন্ধুয়ে
তোক অজান দেশলৈ নিলে।

পাৰ যদি তই আহিব ঘূৰি
আহচোন ঐ আইৰ চকুৰ মণি হৈ
দেউতাক ক হি তোৰ নিচিনা হম বুলি
মাতচোন মোক ঐ বা বুলি ঐ

বহুত কথা তোক কবলৈ থাকিল
বহুত কথা তোৰ শুনিবলৈ থাকিল
সম্ভৱ হলে আহিবি ঘূৰি
অবাস্তৱতে আমি বহুত কথাই পাতিম।

-

প্ৰথম চিনাকীৰ অচিনাকি বেলা
দুটিমনৰ হেজাৰ কথা
আধাকোৱা কথাবোৰ দুচকুত জিলিকা

সময়ৰ লুকাভাকুত মৰমৰ খেলা
অভিমান বঢ়া নে ক্ষণতে হেৰোৱা
নৈ হৈ বৈ যায় মাথোঁ প্ৰণয়ৰ সঁফুৰা

দিনবোৰে বছৰ গৰকে
সপোনে নকৈ পাখি মেলে
মৰমবোৰ দুগুণে বাঢ়ে অসীমলৈ।

প্ৰথম চিনাকীৰ অচিনাকি বেলা
সময়ৰ পখিলা
উৰিযায় নতুনলৈ আলফুলে হেঁপাহ হৈ।।।

-

বহুদিনৰ পাছত সকলো নতুন হব।
আগৰ সময় বোৰ ঘূৰি আহিব।
হেৰুৱাখিনি পূৰণ হব
নতুন এক প্ৰভাত হব।

এতিয়া দোকমোকালি,
পোহৰ যেন হওঁ নহওঁকৈ আছে
এইযে মাজৰ সময়ত আমি আছোঁ
পোহৰৰ বাট চিনি

ন-সূৰুজটো ওলাব
ৰাঙলী হৈ ওলাব
সময় আকৌ নতুনহৈ আহিব
আশাৰ ৰামধেনু আকৌ ভাহিব।।।

-