ତତେ ଖୋଜିବା ଛାଡିଦେଲା ପରେ
ତୁ ବାଟ ହୁଡ଼ି ବସିଯାଉ ମୋ ନିଦର ଦୁଆରେ
ତୋ ଠିକଣାକୁ ଜାଣି ଜାଣି ଭୁଲିଗଲା ପରେ
ତୁ ମୋ ନାଁ ନେଇ ପଛରୁ ଡାକିଦେଉ ସ୍ୱପ୍ନରେ
ଯାହା ତତେ ବାସ୍ତବରେ କେବେ କହି ନ ହୁଏ
ସ୍ୱପ୍ନରେ ତୁ ନିଜେ ଆସି କହିଦେଇଯାଉ ମୋ କାନରେ
କେବେ ତତେ କବିତା ଆଉ କାହାଣୀରେ ଲେଖି ନଥିବା
ମୁଁ, ତୋତେ ନେଇ କଳ୍ପନା ଗଢ଼େ,
ପୁଣି ସକାଳର ଆଲୁଅରେ ମୋ ହୃଦୟକୁ ନିଜ ହାତେ ଭାଙ୍ଗେ
ଭାଗ୍ୟରେ ଅଛୁ କି ନାହିଁ ଜାଣିନି କିନ୍ତୁ
ଯେ ଯାଏଁ ଜୀବନରେ ନାହୁଁ ସେ ଯାଏ ମୋ ସ୍ୱପ୍ନ କୁ
କେଵଳ ମୋର ହେଇ ରହିବାକୁ ଦେ।-
ଧରି ନିଆଯାଉ ଦୁନିଆରେ
ପ୍ରେମ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ,
ଧର୍ମ ବୋଲି କିଛି ରହିବକି?
ଧରି ନିଆଯାଉ ଦୁନିଆରେ
ପ୍ରେମ ବୋଲି କିଛି ନାହିଁ,
ଭକ୍ତି ବୋଲି କିଛି ରହିବକି?
ଯଦି ଦୁନିଆରେ ପ୍ରେମ ବିନା
ଧର୍ମ ଆଉ ଭକ୍ତି ବିଭାଜିତ,
ଅସ୍ତିତ୍ଵର ପ୍ରଶ୍ନରେ ରକ୍ତ ବିଗଳିତ
ତେବେ ପ୍ରେମ କାହିଁକି ଭଗବାନ ନୁହଁ?-
After saying the final good bye
We all secretly love grief,
Why don't therapists all over the world
Tell us to move away from the conundrum
That is maladies of memory!
We believe in the chances, we are creatures of hope
Why don't the poets of all languages
Tell us about the lurking ironies
In the process of romanticising cosmic connections!
We all love grief
we keep the ashes we hold on to the ropes
Why don't elders/ ancestors of all families
Teach us the roads out of the dwelling black hole
Filled with their absence!
-
Let the world know
Here sleeps the dead poet
Let them come and tear away the cover of earth
Let them crawl over his rotten wrath
Let them feast on his dead eyes
Let them accuse him of his mediocre ways,
But let the world know and let the words spread
His headstone needs an epitaph, and
He preferred handprints over words.-
I don't know where to start.
She takes a deep breath,
Starts typing
types, types and types
And then looks up and long presses a key
Backspace maybe !
She does it for 10 mins
And then shuts her laptop down
frustrated, tired maybe !
She looks at her friend sitting next to her
looks and then looks down,
Opens her mouth a few times
but gulps the air down,
Shuts her mouth and looks away
To the horizon
exasperated may be!
With brows creased,
Palms clenched
breaths hitched
she looks and blinks
challenging the horizon
to come closer
And converge
into a drop that
She can sum everything
and store
and let it flow
when she doesn't want
what to say
as tears, maybe.
I don't know where to start,
I can't challenge the horizon
Or gulp down my thoughts
So, I'll start with something I know.
I'll write about someone I see
and how they go on without saying anything,
As a sacrifice maybe!-
Some people are meant for
Stardusts, sunsets, sea-beaches
Rainy mornings, winter cuddles and honeyed kisses
While only a handful are made up of those things.
And they know, homes are built in stormy nights
No one stays forever with fleeting beauties.
-
Sometimes I feel the urge to scratch the screen; as if scratching it will erase the words on it.
Sometimes I feel the urge to scratch myself. I don't know what it will erase.
Sometimes I feel like screaming, throwing things but I can't. Silly-ness tantrums are not for adults.
My mother says, tears are the sign of weakness. And I want to ask if scrubbing, scratching, erasing are the signs of braves!
Sometimes I feel like opening the gate and going out at night. If not to the road, may be to the roof top, may be to another room, another bed as if changing places can change the mind.
Sometimes I feel like crying, howling but sounds need a good reason to be out.
// Grief in confinement-
// ଭୁଲି ଗଲିଣି//
ଅନେକ ଦିନ ହେଲାଣି, ଅନେକ ବାଟ ଚାଲିଆସିଲିଣି;
ଭୁଲି ଗଲିଣି ପଛକୁ ଫେରି ଚାହିଁବା।
ବାଟ ବଦଳିଲାଣି, ପୁରୁଣା କାଗଜି ଫୁଲର ଜାଗା
କେତେ ଯେ ଚେରୀ ବ୍ଲସମ ଆସି ନେଲେଣି;
ରାସ୍ତା କଡରେ ଆଉ ଲାଜକୁଳି ଅଛି କି ନାହିଁ
ଥରେ ନିରେଖି ଦେଖିବାକୁ ବେଳ ନାହିଁ।
ଅନେକ ଦିନ ଗଲାଣି, ଅନେକ ବାଟ ଚାଲି ଆସିଲିଣି;
ଭୁଲି ଗଲିଣି ଚେହେରା ପଢିବା।
ଗଳି ବଦଳିଲାଣି, ଭିଡ଼ ବଦଳିଲାଣି; ଚାନ୍ଦୁ ରିକ୍ସା ଵାଲାର ଜାଗା
କେବେ ରାପିଡୋ ତ କେବେ ଓଲା ନେଲାଣି;
ପାଖ ଛକରେ କେତେଟା ନିତିଦିନିଆ ଅଟୋବାଲା ଅଛନ୍ତି
ଥରେ ଗଣି ଦେଖିବାକୁ ବି ଆଉ ଇଚ୍ଛା ନାହିଁ।
ଅନେକ ଦିନ ଗଲାଣି, ଅନେକ କିଛି ବାଟ ଚାଲି ଆସିଲିଣି;
ଭୁଲିଗଲିଣି କିଏ ମୁଁ, କାହିଁକି ଚାଲିଛି?
ନିଜଠୁ ଏତେ ଦୂର ଚାଲି ଆସିଲିଣି ଯେ ଘର ଠିକଣା ଭୁଲି ଗଲିଣି
ନାଁ କାନ୍ଧରେ କିଛି ବୋଝ, ନା ଆଖିରେ କିଛି ସ୍ବପ୍ନ
ବାସ ମୁଁ ଅନେକ ଦିନରୁ ଏମିତି ଚାଲିଛି।
ଅନେକ ଦିନ ଗଲାଣି, ଅନେକ କିଛି ଛାଡି ଆସିଲିଣି
ଭୁଲି ଗଲିଣି ନିଜକୁ ମନେ ରଖିବା।-
ମୁଁ ବହୁତ ଦିନ ହେବ ଲେଖିବା ଛାଡି ଦେଇଛି। ଆଉ ଆ ଠୁ ଅଧିକ କଣ କହିବି? ପଢିବା ବି ଛାଡି ଦେଇଛି। କିନ୍ତୁ ବେଳେ ବେଳେ ଯେତେବେଳେ ପଢିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ, ବିନା ଖାଦ ଦିଆ ମନର କିଛି ଶାଣିତ କଥା ପଢିବାକୁ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ। ମୁଁ ପହଞ୍ଚି ଯାଏ ମୋ ପ୍ରିୟ ଲେଖକ ଦୁଆରେ। ସେ ତାଙ୍କ ଘରେ ଥାଆନ୍ତୁ ନ ଥାଆନ୍ତୁ, ତାଙ୍କ ଝର୍କା ଖୋଲା ଥାଏ। ସେ ଖୋଲା ଝରକା ଦେଇ ବେଳେ ବେଳେ ମୁଁ ସେ ଅଳନ୍ଧୁ ଲଗା ଅନ୍ଧାର ଘର ଭିତରୁ ଆଶ୍ୱାସନା ଟିକେ ସାଉଁଟି ଆଣେ। ହେଲେ କେଜାଣି କାହିଁକି, ସେ ପ୍ରିୟ ଲେଖକଙ୍କର ଝରକା ଏବେ ଅନେକ ଦିନ ହେଲାଣି ବନ୍ଦ ଅଛି। ଏହାର ମାନେ କଣ ହୁଏ ମୁଁ ଜାଣେନା। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅପେକ୍ଷାରତ ନିଶ୍ଚିତ। ଆଶା ସେ ଝରକା ପୁଣିଥରେ ଦିନେ ଖୋଲିବ।
ଇତି
ତୁମ ଲେଖାରେ ନିଜକୁ ଖୋଜି ହଜାଉଥିବା
ଗୋଟେ ପାଠକ।-
Things that are difficult
Leaving your house
Saying good bye
Entering a new year
Writing an honest line
Accepting people will not love you, always!
Things that take effort
Carrying the essence of your home in your heart
Starting a new life
Waking up in the morning
Reading until something stirs you
Accepting yourself as you are.
Things that will become easier
Coming home to an empty house
Doing the things you always wanted to do
Finding energy to motivate yourself
Making a habit of giving yourself some time
Loving yourself.
-