*হে সুধাকণ্ঠ*
হে সুধাকণ্ঠ,তুমি এক চিৰঞ্জীৱিৰ ধবনি।।
যি এক অনুপ্ৰেৰণাৰ বাণী।।
যাক কোৱা হয় অসমৰ নিজস্ব ধবনি।।
তুমি ভাৰতবৰ্ষৰ সেই উজ্বলতাৰ তৰা হয়,,
যি সদায় ইতিহাসত চিৰঞ্জীৱি হৈ থাকিবা।।
তোমাক জনগণে সংগীতৰ যাদুকৰ বুলি কয়।।
তোমাৰ গান মানুহৰ হৃদয়ত বাস কৰে।।
ভাৰত চৰকাৰৰ পৰা সকলো শ্ৰেষ্ঠ পুৰস্কাৰ প্ৰাপ্ত তুমি।।
সকলো ভাৰতবাসীৰ হৃদয়ত তোমাৰ চিৰঞ্জীৱিৰ প্ৰভাৱ আছে।।
তোমাৰ মহিমাৰ বৰ্ণনা এক এনেকুৱা চৰিত্ৰ,,
যি হৃদয়ে শুনি যায় তোমাৰ সকলো গীত।।
হৃদয়স্পন্দন কৰে আজিও তোমাৰ গুণগুণোৱা শব্দ।।
বতাহৰ প্ৰতিধবনিত তোমাৰ সেই সুৰ থাকিব,,
যেতিয়া লৈকে এই জগতত,,
দিনমণি আৰু জোন থাকিব।।
*সুধাকণ্ঠদেৱৰ জন্ম তিথিত তেওঁলৈ শ্ৰদ্ধা নিবেদিছোঁ*
✍ সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*হৃদয় ক'লে*
ভালপোৱা হ’ল সেই ৰেচমী আৰু মিঠা সুগন্ধি অনুভৱ।।যিটো প্ৰকাশ বা কোৱা নহয়।।
সেইটোৱেই হৈছে মনৰ সাত স্তৰৰ পৰা ওপৰলৈ উঠি অহা সুগন্ধি।।যিয়ে তোমাৰ মুখখন ৰামধেনুৰ দৰে জিলিকি উঠাৰ ক্ষমতা ৰাখে আৰু শৰীৰক সৰ্বশক্তিমান কৰি তুলিব পাৰে।।সেই কোমল বাৰ্তা সদৃশ মৰমৰ স্পৰ্শ আৰু অনুগ্ৰহ য’ত সাগৰেও নিজৰ নিমখীয়াতাক একাষৰীয়া কৰি নিজৰ স্বভাৱৰ বিপৰীতে তাত বিলীন হৈ পৰে।।পুৰুষ সাগৰ আৰু নাৰী নদী।।নদীবোৰ সদায় সাগৰলৈ গতি কৰে আৰু তাক নিজৰ দৰেই মাতে বা সঁচাকৈয়ে ক’বলৈ গ’লে ই তেনেকৈয়ে সংলগ্ন হৈ পৰে আৰু ভালপোৱা শিখৰত উপনীত হয়।।আত্মসমৰ্পণ ভালপোৱাৰ স্বাভাৱিক স্বভাৱ।।এতিয়া সি যিয়েই নকৰক কিয়।।

-

*অভিশপ্ত নাৰী*
মানুহৰ অগণন কথা ক’বলগীয়া আছিল,
কিন্তু মুখবোৰ নাছিল,,
তাতোকৈ বেছি কাণ দুখনে অদৃশ্য হৈ,,
শুনিবলৈ সাজু হৈ আছিল।।
আনকি চকুৱেও দেখিছিল,
তেতিয়া কেৱল বাহ্যিক সৌন্দৰ্য্য,
আৰু হৃদয়ে সেই গুণবোৰক,,
কেতিয়াও আত্মসাৎ কৰিব নোৱাৰিলে।।
যিবোৰ প্ৰতিগৰাকী ধুনীয়া নাৰীৰ চিৰস্থায়ী গুণ আছিল।।
ভাই-ভনী আৰু বন্ধু-বান্ধৱীৰ ঈৰ্ষাই,,
তেওঁ লাভ কৰা প্ৰাপ্য,,
নিঃচৰ্ত মৰমৰ ওপৰত প্ৰশ্নৰ চিন ৰাখিছিল।।
পুৰুষৰ সহপাঠী,ওচৰ-চুবুৰীয়া আৰু আত্মীয়ৰ চকু,,
সৌন্দৰ্য্যৰ যোগ্যতাসম্পন্ন/প্ৰশংসনীয় বিশেষণত বিলীন হৈ গ’ল।।
তাৰ "শাৰীৰিক আকৰ্ষণ" মাত্ৰ আছিল বুদ্ধিমত্তা,,
তাইৰ যৌনতাৰ সম্পৰ্কত যোগ্যতা শূন্য আছিল।।
সৌন্দৰ্য্য আশীৰ্বাদ আছিল নে অভিশাপ?
বুজি উঠিছিল যেতিয়া,,
পিতৃৰ বাধা-নিষেধ,স্বামীৰ সন্দেহত।।
আৰু ৰাইজৰ তাই ওপৰত থকা নিৰীক্ষণে,,
তাই বিভ্ৰান্ত কৰিব ধৰিলে।।
সুন্দৰী নাৰীৰ লগত অকলশৰীয়া কৈ নাহে সৌন্দৰ্য,,
ইয়াৰ লগত আহে,,
ঈৰ্ষা,ভয়,ঘৃণা,কু-অভিপ্ৰায়,সন্দেহ,অস্বীকাৰ্যৰ বহু বন্ধন,,
আৰু অধিক নেতিবাচকতা কাৰণ।।
সৰ্ব প্রাকৃতিৰ,,
নাৰীসৌন্দৰ্য্যৰ আগতে সিদ্ধ হোৱা পুৰুষবোৰ।।

✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*বিদ্ৰোহৰ বান্ধোনৰ এনাজৰী*
সামাজিক বান্ধোনৰ বিদ্ৰোহেও,,
মোৰ ভিতৰৰ উত্তেজনা,,
এটা প্ৰহেলিকা হৈ জাগ্ৰত কৰি আছিল।।
এই বিদ্ৰোহী মনোভাৱেই যুৱক-যুৱতীক নিজৰ,,
ভাষাৰ পৰা আঁতৰাই আনি,,
বিৰোধৰ শক্তিক প্ৰসাৰিত কৰিছেনে?
সামাজিক দুষ্টতাৰ বিয়পি পৰা বিদ্ৰোহৰ,,
জলাশয়ই প্ৰত্যাহ্বানেৰে ভৰা এক বিচ্ছিন্নতাৰ,,
ভাৱ সৃষ্টি কৰি মানসিক অশান্তি বৃদ্ধি কৰি,,
পুনৰ বেয়া প্ৰভাৱ পেলাইছে।।
ভয়, ভয়, ঘৃণা, আত্মসন্দেহ, হীনমন্যতা আৰু অযোগ্যতাৰে ভৰা,,
উত্তেজিত পৰিস্থিতিয়ে আগ্ৰাসনৰ জন্ম দিছে।।
যদি মই নাৰীৰ শক্তিৰ কথা কওঁ,,
তেন্তে তাইৰ মনত থকা বিদ্ৰোহী মনোভাৱক দমন কৰি,,
তাই সহানুভূতি আৰু দায়িত্ববোধক শক্তিশালী কৰি,,
ফাঁকত আবদ্ধ হৈ পৰিছে।।
কথা-বতৰাত যুৱা,শিশুসকলক মন্দ কৰা আৰু,,
সৰু সৰু কথাবোৰত বাধা দিয়াটোৱেই হৈছে,,
বিশেষভাৱে বিদ্ৰোহৰ অৱস্থা গঢ়ি তুলিবলৈ উচটনি দিয়া,,
আৰু নিৰুৎসাহিত কাম কৰা।
পুৰুষৰ সহনশীলতাই পাহাৰৰ দৰে সংকটৰ
সন্মুখীন হয়,,
কিন্তু আভ্যন্তৰীণ সংগ্ৰাম আৰু বিফলতাৰ প্ৰভাৱে,,
বিদ্ৰোহৰ উচ্চাকাংক্ষাক প্ৰগতিশীল কৰি তুলিছে।।
ডিপ্ৰেছন অৰ্থাৎ মানসিক ৰোগে আনৰ প্ৰতি,,
অনৈতিক চিন্তাৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহৰ কাল্পনিক,,
আৱৰণ পিন্ধি নিৰাপত্তাহীনতাৰ অনুভূতি গঢ়ি,,
তোলাত ফলপ্ৰসূ বুলি প্ৰমাণিত হৈছে।।
মোৰ আভ্যন্তৰীণ উত্তেজনা প্ৰশ্ন হৈ,,
সজীৱতাৰ প্ৰশ্নৰ প্ৰবাহলৈ বৈ গৈ আছে,,
বিভিন্ন চিন্তাৰ দৃষ্টিভংগীক প্ৰেৰণা দিছে।।
✍সান্নিধ্য

-

*যদি মই অক্ষম হলোহেতেন*
যদিহে!মই অক্ষম হৈ পৰিলোঁহেঁতেন
যদিহে!মোৰ হাত বা ভৰি কাটি পেলোৱা হ’লহেঁতেন দুৰ্যোগত,
যদিহে!মোৰ পৰা মোৰ প্ৰতিটো অংগ কাঢ়ি লোৱা হ’লহেঁতেন
যাৰ অবিহনে জীৱনটো কেৱল জীয়াই থকাৰ দৰেই।
আৰু জগতক সমান কৰক এটা কল্পনাৰ দৰে।
যদিহে!মই অক্ষম হৈ থাকিলোঁহেঁতেন।
মই মানুহক খোজ কাঢ়ি যোৱা দেখিছোঁ...
দূৰত বহি কোনোবা চুকত।
তাৰ পিছত মোৰ মগজুটো যায়
ঠিক পোহৰৰ গতিৰ দৰেই।
"তেতিয়া মই নিজকে গালি নিদিওঁ"।
দেশত সংঘটিত হোৱা অপৰাধৰ বাবে,
দিনে দিনে ঘটি থকা পৰিঘটনাসমূহৰ বাবে,
এতিয়াও চলি থকা ধৰ্ষণৰ বাবে,
দিনক দিনে বৃদ্ধি পোৱা আত্মহত্যাৰ বাবে,
আকাশ স্পৰ্শ কৰা দুৰ্নীতিৰ বাবে।
যদিহে! মই অক্ষম হৈ থাকিলোঁহেঁতেন।
সমাজে কৰা প্ৰতাৰণামূলক নিয়মৰ পৰা বহু দূৰৈত থাকিলোঁহেঁতেন,
মই এজন স্বেচ্ছাচাৰী পংগু হ'লোহেঁতেন,
সকলোৰে বিপৰীত হ'লোহেঁতেন..
যদিহে!মই অক্ষম হৈ থাকিলোঁহেঁতেন।
পৃথিৱীৰ প্ৰতিটো অসম্পূৰ্ণ শ্লোক লিখা
যাৰ দায়িত্ব হ’লহেঁতেন কোনোবা প্ৰস্তুতি মানুহৰ।
তেতিয়া আধা শৰীৰ লৈ গোটেই কবিতা এটা লিখিলোঁহেতেন
যি অস্ত্ৰবিহীন বিদ্ৰোহ/সংগ্ৰাম কৰিছিল।
✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*কবিতা*
বিষয়- *শিক্ষা*
উকা বুদ্ধিক শিক্ষাৰ নিয়ম কৈ যোৱা,,
অজ্ঞানীৰ পৰা জ্ঞানীলৈকে যাত্ৰা তৈয়াৰ কৰি যোৱা,,
শিক্ষাৰ উজ্বলতা কিছু শিখা লগাই যোৱা,,
উকা বুদ্ধিক গলিবলৈ এক সুযোগ দি যোৱা,,
তুলি লোৱা কিতাপ আৰু কলম,,
পৰিৱৰ্তনৰ অনুৰোধ কৰি যোৱা,,
সমাজত সন্মানৰ উপযুক্ত তেওঁক গঢ় দি যোৱা,,
বন্ধ দৰ্জাৰ কাৰাৰুদ্ধ উকা বুদ্ধিক,,
নতুন জীৱন দান দি যোৱা,,
জীৱনৰ সৰু সৰু শিক্ষাৰ নিয়োজিত কৰি যোৱ,,
আত্মবিশ্বাসৰ সামৰ্থ আৰু কৰ্তব্যবোধ কৰায় যোৱা,,
শিক্ষাক নিজস্বতা কৰি জীৱনৰ আধাৰ বনাই যোৱা,,
জীৱনত শূণ্যতকৈ ওপৰত তুলি তেওঁক স্বতন্ত্ৰ কৰি যোৱা,,
শিক্ষাৰ দ্বাৰা সমাজত বিকাশৰ অংশীদাৰৰ পঞ্চীয়ন কৰি যোৱা।।
✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*গদ্য*
বিষয়- *নাৰী*
কালৰ চক্ৰবেহুত,,
সমাজৰ ককৰ্থনাত,,
নিয়মৰ বান্ধোনত,,
কেতিয়ালৈকে মৰি মৰি,,
জীয়াই থাকিব কন্যা সন্তান?
বন্দীৰ দৰে জীয়াতু ভোগ,,
আই ঐ!
যি এই সমগ্ৰ বিশ্বৰ অস্তিত্বৰ কাৰণ,,
তোমাৰ অস্তিত্বতেই সমাজৰ প্ৰশ্ন চিহ্ন।।
স্থান নল'বা গৰ্ভত ধাৰণ কৰি নাৰীৰ ৰূপ,,
জন্মিলেই লাঞ্চিত কৰিব তোমাক,,
সমাজৰ দৃষ্টিত কৰিলা পাপ তুমি,,
কাৰণ ল'লা নাৰীৰ ৰূপ তুমি।।
সমগ্ৰ দোষত আৰোপিত কেৱল কন্যা,,
বলিদান দি জীৱনৰ সৰ্বোচ্চ।।
তাৰ পিছতো ককৰ্থনাত,,
কৰিব লগা হয় শিৰ নত,,
অপৰাধ বহনকাৰীৰ হাতত,,
জীয়াতু ভোগ কৰিব লগা হয় নাৰীয়ে,,
কিয়ে সমাজৰ এই কঠোৰতা,,
নিকৃষ্ট আৰু একপক্ষীয় নিয়ম,,
য'ত লাঞ্চিত হয় নাৰী পদে পদে।।
✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*মাতৃৰ নাম পালোঁ*
দিনে দিনে নিস্তব্ধতা বাঢ়ি আহিল,
জীৱনটো এনেকুৱা কিবা এটালৈ পৰিণত হৈছিল,
প্ৰসৱৰ সেই মুহূৰ্তটো মই বহন কৰি আগবাঢ়িলোঁ মাতৃ হৈ।
বিষণ্ণতাৰ শেষ মুহূৰ্তবোৰ আন্ধাৰ হৈ পৰিল,
মোৰ অদৃশ্য চিঞৰবোৰ মোৰ হৃদয়ত পুতি থোৱা হ’ল,
মাতৃৰ ন মাহৰ সুখৰ বেদনাত....
সুখ-দুখৰ দলিচা মেৰিয়াই জন্ম দিলে সুখ,
যদিহে!আপুনি দেখিব পাৰিছিল অতীতৰ মুহূৰ্তবোৰ আইনা হৈ পৰিছিল,
কিয়নো 'কন্যা'সন্তানৰ জন্ম হৈছিল,
বিষণ্ণতাৰ পৰা বুকুখন গধুৰ হৈ পৰিল
পাপৰ হিচাপ দিয়াৰ পিছত ঈশ্বৰক দোষী বুলি কোৱা হ’ল,
গভীৰ নিসংগতাৰ ৰংটো ফাগুনৰ ৰঙেৰে ভৰাই দিয়ক।
গোটেই জীৱনটো মোৰ জীৱনটো আধা অসম্পূৰ্ণ হৈ পৰিছে,
ঘৃণাৰ লিপি কথা মনত ৰাখি..
মোৰ সুখ অজাত আছিল
নিজৰ 'কন্যা'সন্তানকক কোলাত লৈ যাও
মাতৃ হোৱাৰ সুখৰ অনুভৱ দিলে,
তোমাৰ স্বভাৱ আৰু মোৰ দুৰ্ভাগ্যৰ ওচৰত
মই নিজকে অস্তিত্বহীন বুলি গণ্য কৰো....
সেই মুহূৰ্তবোৰ মেৰামতি কৰা হ’ল,
য'ত সৃষ্টিৰ সকলো ধাৰণা নিজৰ মাজতে সন্নিৱিষ্ট কৰি
জীয়েকৰ প্ৰেমত বিলীন হৈ গ'ল...
মাজত থকা দূৰত্বৰ কাৰণবোৰ ছেদ কৰা হৈছে,
এই উশাহবোৰ বন্ধ নহ’ল কিন্তু আমাৰ সমৰ্থন কম,
আমাৰ সম্পৰ্কত এটা জীৱনৰ ব্যৱধান আছিল,
এতিয়ালৈকে মোৰ সুখৰ প্ৰসৱ হোৱা নাই
ছোৱালীহঁতৰ হাতত সকলো সুখ বন্দী কৰি পেলালোঁ!
✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

*তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ*
বিশ্বত তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধ হ’ব
বিশ্বাসী আৰু নাস্তিকৰ মাজত,
অৱশেষত যেতিয়া যুদ্ধক্ষেত্ৰখন মৃতদেহেৰে আবৃত হ’ব,
তেতিয়া আপুনি দেখিব যে
আপুনি কিমান অকলশৰীয়া হৈ পৰিছে,
যদি ঈশ্বৰ আছে
আৰু এই পৃথিৱীত আবিৰ্ভাৱ হয়,
তেন্তে আপুনি থিয় দিব পাৰিব নে?
তেওঁৰ সন্মুখত?
আপুনি যুক্তি দিছে যে
আমি সকলোৱে ঈশ্বৰৰ সন্তান,
মতাদৰ্শগত পাৰ্থক্যৰ বাবে ঈশ্বৰৰ সন্তানক হত্যা কৰিলে,
ভগৱানে আপোনাক,সকলোকে ক্ষমা কৰিব পাৰিব নে?
আৰু যদি ভগৱান নাথাকে,
তেন্তে ক’ৰ পৰা পাব এযোৰ কৰ্ণ
যিয়ে তোমাৰ,সকলোৱে হৃদয়ৰ বেদনা শুনিব পাৰিব,
কাৰণ মৃতদেহবোৰে ক’ত কাৰোবাৰ কথা শুনিছে
মই বিচাৰো তৃতীয় বিশ্বযুদ্ধখন দুয়োটা সেনাবাহিনীৰ মাজত যুদ্ধ নহয়
তাৰ সলনি বন্যা ভূমিত অস্ত্ৰ-শস্ত্ৰ ত্যাগ কৰি
গোলাপৰ গছপুলি ৰোপণ কৰক,
তেওঁক বিজয়ী ঘোষণা কৰা উচিত,
বিজয় যিকোনো পক্ষৰ হওক,
এই পৃথিৱীয়ে গোন্ধ পাব,
পৃথিৱীক এতিয়া সুগন্ধিৰ প্ৰয়োজন
মৃতদেহৰ গোন্ধ ইতিমধ্যে অতি প্ৰৱাহিত।।
✍সান্নিধ্য শইকীয়া।।

-

তোমাৰ প্ৰতিটো ক্ষণৰ স্মৃতি
দৰ্শন কৰা কৰ্মৰ বেতন
সুকলমেই পাইছোঁ।
তাত খৰচও বহুত
দুই চকুযুৰিৰ।।
কিন্তু তাত দয়া ক'ত?
সকলোবোৰটো পইচা বিনিময়ত,,
ধাৰলৈও পোৱা যায়।।

-