कुशीत तुझ्या मज शांत झोप
कुठली भीती घेऊन जगायचे नोहते
माझे सर्व तुझे, मी सर्वस्व तुझीच होती.
किती जखमा देणार आणखीन, गुपित हेच प्रश्न होते.
वाट पाहिली तुझी, नजरेस आस होती
हाक नाही दिली पण मनी आत् होती.
वर्ष निघुण गेले तरी, तुझ न हे उमगले
नजरे समोर तू, आतुरल्या डोळ्यांची माग होती.
वाट तुझी ते पाहुन थकले, एक यत्न कराव म्हटले
रस्ता तू मापाला न कधी, तेच तुझं वर धावुनी आले.
शोध तुझा घ्यायला निघाले, विसरुनी तुझे कडू बोलणे
तिथे हि तू घात केला, भावना माझ्या तिथेच पडल्या.
पुन्हा एकदा खेड खेडून, माघारी तू निघून गेला
साथ सोडण्याची सवय तुझी, मी सांग कशी विसरली.
प्रेम राहील सदैव तुझ्या वर, सत्य हे मी कधी टाकणार नाही
मी प्रयत्न केला हे समाधान घेऊन, आसू पुसून मी निघून आली.
वाट पाहिली तुझी, नजरेस आस होती
हाक नाही दिली पण मनी आत् होती..
-