ફૂલો તો હજી ખીલ્યા ન હતા, ઉપવન મુરઝાયું,
કેવી આવી હવા ખરી ગયા પુષ્પો, ઉપવન મૂરઝાયું.
આજે આકાશ પણ લાગતું હતું કેવું તારા વિહોણું,
ધરતી પણ નિર્જન થઈ ગઈ કેવું હતું આ ટાણું.
જળ એ જીવન છે આ કહેવત હતી કહેવાણી,
જળમાં જ ડૂબી જિંદગી જે નથી હજી જીવાણી.
હું આવું છું એવું કહી ગયા કેવા મીઠા વેણ,
શું ખબર હતી પાછા સાંભળવા નહિ મળે મધુરા વેણ.
કોઈનો હતો દીકરો,કોઈની હતી લાડલી બહેન,
હૈયાફાટ રુદન થી ગુંજી ઉઠ્યું સુકાયા ના નૈન.
બસ પ્રાથના છે ઈશ્વરને કરજે તેમનું જતન,
પાછા આવે એ લાડલા જેને ગુમાવ્યું પોતાનું રતન.
અમિત બુધેલિયા ✍️
-