ಹೇ ಮುದ್ದಿನ ಮಳೆಯೇ... ಅವಳ ನೆನಪಗಳ ಮರೆತು ಮೌನವಾಗಿದ್ದ ನನ್ನ ಮನಕ್ಕೆ ನಿನ್ನ ತುಂತುರು ಹನಿಗಳ ಸಿಂಪಡಿಸಿ ಅವಳ ನೆನಪುಗಳ ಕಾರಗೃಹದಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿಸಬೇಡ... ಎಷ್ಟು ಶ್ರಾವಣಗಳು ಮುಗಿದು ಹೋದವು ಅವಳು ನನ್ನ ಮರೆತು... ಅವಳ ಅದೆಷ್ಟು ಆಣೆಗಳು ಅಳಿಸಿ ಹೋದವು ಒಲವ ಸಿಂಚನವಿಲ್ಲದೆ... ಹೇ ಮುದ್ದಿನ ಮಳೆಯೇ ನನ್ನೂರಿನಲ್ಲಿ ಸುರಿಯಬೇಡ ಎಲ್ಲ ಮರೆತು ಬರಡಾದ ಅವಳ ಮನದ ಅಂತಃಪುರದಲ್ಲಿ ಅಮೃತಧಾರೆಯಾಗಿ ಬಿಡು ಅಷ್ಟೇ ಸಾಕು ನನಗೆ...