ഞാൻ എഴുതി മടുക്കാത്ത, ഓർത്താൽ വെറുക്കാത്ത ഒന്നേയുള്ളു ഈ ഭൂമിയിൽ...പ്രണയം.എന്തിനോടും ഏതിനോടുമുള്ള പ്രണയം.
പ്രണയം തുടങ്ങുമ്പോൾ അവയെ വർണ്ണിക്കുന്ന അക്ഷരങ്ങളോടുള്ള പ്രണയം.
പ്രണയത്തിൽ ജീവിക്കുമ്പോൾ ജീവിച്ചു തീർക്കുന്ന നിമിഷങ്ങളോടുള്ള പ്രണയം.
പ്രണയം തകരുമ്പോൾ അയവിറക്കുന്ന ഓർമ്മകളോടുള്ള പ്രണയം.
കാറ്റിനോടും കടലിനോടും പൂക്കളോടും പുഴകളോടും പ്രണയം.
കവികളോടും കവിതകളോടും പ്രണയം.
കഥകളോടും കഥാകൃത്തുകളോടും പ്രണയം.
വെറുക്കില്ല ഒന്നിനേയും.വെറുപ്പിനെ താലോലിച്ച് വളർത്തില്ല.
തിരിച്ചു പ്രണയിക്കാത്ത പ്രണയങ്ങളോട് ക്ളേശമില്ല, സഹതാപമില്ല, നിഷ്ഫലത്വമില്ല കാരണം കല്ലിനെ പ്രണയിക്കുന്ന മനസ്സിന് പുനഃപ്രാപ്ത്തിയില്ലാത്ത പ്രണയം ഐച്ഛികമാണ്.എന്നെ വെറുക്കുന്നവരേ തിരിച്ചു വെറുക്കില്ലേയെന്ന ചോദ്യമുന്നയിക്കുമ്പോൾ അതിനുത്തരം ഒന്ന് മാത്രം, അവർ കരയുകയാണ് കരയട്ടെ പൊട്ടി കരയട്ടെ, കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു തളരട്ടെ. തളർന്നിരിക്കുമ്പോൾ ഒന്ന് പോയി കാണും എന്നിട്ട് ചോദിക്കും വീണ്ടുമെന്നെ വെറുക്കുന്നുണ്ടോയെന്ന്, ഇല്ലെന്ന് ചൊന്നാൽ അവരോടും പ്രണയം, ഉണ്ടെന്ന് ചൊന്നാൽ മേലും കരയുവാൻ ഞാൻ തടസ്സമാവില്ല.
-