जिमेदारियां

जिमेदारियों को सर पर कुछ यूं पड़ते देखा है
अपने अंदर के बच्चे को मैने मरते देखा है

दिल को बार बार शिकायत करते देखा है
गिरवी पड़ी है फुरसत, ज़िमेदारी की बाजार में
ख्वाइशों की उम्र में कैसा काम का बोझ आया है

मजबूरी को रात में जागते हुए देखा है
अपने सपनों को दिल में खुदखुशी करते देखा है

महफिल में मुस्कुराते , घाव दिल के देखे कोन
रोते होंगे वह रात में, उनकी पीठ थपथपाएं कोन

हंसती खेलती जिंदगी को आम होते देखा हैं
आज बिना मुस्कुराते ही हमने शाम होते देखा हैं

हमने आज फिर मासूमियत को दम तोड़ते देखा हैं
जिमेदारी आते खुदको जिमेदार इंसान बनते देखा हैं

-

नारी

कर्तृत्व तुझे खुप मोठे,
पुरुषाचा यशाचा मागे तुझे च वाटे!!

इतिहास सांगतो आम्हाला,!
आमचा शत्रु स्त्रीने तुडविला!
लक्ष्मीबाई ने झाशीचा किल्ला लढवला!
जिजाबाई ने राजा शिवछत्रपती घडवला!
महाराणी ताराबाई ने महाराष्ट्र भूमीत ऑरंगजेब रडवला!
आणि अंगावर शेण घेऊनी सावित्री ने समाज शिकवला!!

जखमांशी तुझे हळवे नाते, आजन्म तुझा विस्तवात जाळला!
संसार तु जटांचा बांधुनी , तो तू माथी माळला!!

बनुनी सहचारिणी संसार करते ती सुखाचा !
केलास का कधी तू विचार तीच्या मनाचा !
साथीदार ती जीवनातली समजून घे तिला थोड !
सुटता सुटता सुटत मग या संसाराच कोड !
मग कळेल तुला दिसत तस नसत !
जगुन पहा एकदा बाईपण काय असत !!

डोळ्यात स्वप्न, हृदयात प्रेम !
मुखात मधुर वाणी खांद्यावर जबाबदारी !
अशीच आहे स्त्री आणि त्यागची समानता !
शब्दात व्यक्त न होणारी !!

जिच्या उदरातून जन्म घेते दुनिया सारी !
चोहीकडे प्रकाश देऊन जगास ती उद्धारी !
त्या विश्वशक्तीचे नाव आहे नारी !!

-

❤️एकदाची येते बालपण❤️
हवं हवंस सरलं सुखाच ते बालपण
निरागस मन घेऊन हर्ष भरलेले क्षण
रडण्यासाठी नेहमी आईचा पदर असायचा,
झोपेसाठी तिच्या कुशीत सामावून जायचं,
भीती वाटली रात्री तर पोटाशी बिलगून रहायचं,
मिठी मारण्यासाठी नेहमी हळूच हसून द्यायचं,
लहान होतो तेव्हां कसलाच ताण नसायचा,
आईच्या हातचा घास पूर्ण पोट भर असायचा,
पदराने तोंड पुसून संतुष्टी चा ढेकर द्यायचा
मायेचा हात पाठीवर फिरवून प्रेमाचा सागर वाहायच,
हातात हात धरून परमोच्च आनंद मिळायचा,
पुन्हा हे सगळं कधी मिळणे नाही,
आईचा छोटा बाळ पुन्हा होणे नाही,
आईच पदर हेच आपल आभाळ असायच
खरचं बालपण खुपचं छान असायच
बालपण जगण्यासाठी पुन्हा जन्म घायचा
आईला मिठी मारून मन भरून रडायचं

-

वाटलं होतं थोड बसावं, असच खाली पाहून हसाव
ना दिसे तू जेंव्हा मन माझ का रुसाव

तुझ्या माझ्या स्वापनांच एक छोटंस गावं असावं
रुसण फुगण अन नजरेतून प्रेम दिसावं

बेधुंद बरसणाऱ्या पावसात आपण मनसोक्त भिजाव
ओठावर अबोला ठेवून नजरेनं सार बोलावं

थोडंसं कधी एकमेकावर हक्क दाखवून रूसाव
चिडशिन जेव्हां तू मी गालातल्या गालात हसाव

चकाकनाऱ्या काचांसारखे नात्यांना अलगद जपावं
एकमेकावर रागावून आपण एकमेकांना च जपावं

तीळ गुळाच्या गोडव्याप्रमाने नाते आपले फुलाव
तू तीळ आणी मी गूळ होऊन आयुष्यभर बांधुन रहावं

सवरेना मोह तो का , प्रेम प्रेमात फसाव
गुंतलेल्या पलव्याना जणु देठ नविंन फुटाव

रातराणीच्या चंद्राला डोळ्यांत दाटुन ठेवावं
पसरलेल्या चांदण्यांना अंगणात टाकून बसावं

वाटलं होतं थोड बसावं, असच खाली पाहून हसाव
ना दिसे तू जेंव्हा मन माझ का रुसाव

-

कळत नाही का तुला शब्द माझ्या मनातले
डोळ्यांतले भाव, आणि हसणे ते गलातले

सारखं सारखं तुझं ते रुसण, डोळ्यांतले पाणी पुसन
माला बघतच हुंदका देऊन बाजूला येऊन बसणं

थोडस हसू गालावरती छान दिसते बघ तुझ्या
लाजून बघते कशी तू जेंव्हा वलवतो मी माझ्या मिशा

पोरखळपना तुझ्यातला छान वाटतो ग मला
बोलुन नाही दाखवत मी कळत का नाही हे तुला

कल्पनेत होतीस माझ्या तशीच समोर दिसलीस तू
कल्पना नव्हती कळले हे गाली जेव्हां हसलीस तू

तुझ्या मनातल्या विचारांना तू एकदम सावरते
दिसलो जेव्हां मी तेंव्हा हळुच डोळे लावते

खोडकळ पनाने तुझ्या या मी दंग झालो बघ
सोबत राहून तुझ्या मी पण मंद झालो बघ

सगळ्याच गोष्टी अशा सांगायच्या नसतात
न सांगता ज्या गोष्टी समजतात वेडे त्याला च तर प्रेम मनतात

शेवटीं विखुरले मी प्रेम माझे तुझ्या त्या प्रत्येक वाटे वरती
लाहरू दे नौका तुझी माझ्या हर्दयच्या लाटावरती

-

बीते हुऐ पल

वह मंजर भी कुछ थम सा गया।
वह अपनापन भी कुछ नम सा गया।।

हर पल जो देता था सुकुन दिल को।
वह पल भी अभी कही खो सा गया।।

तकलीफ होते हुए भी, दिखावे की चद्दर में लिपट सा गया ।
जिंदगी भी कमाल की है , बताना चाहे कुछ भी किरदार हमारा लिख सा गया।।

मंजिल पाने की ज़िद मैं कुछ इस तरह गुम हो गया ।
तकदीर ने ऐसे घुमाया की खुद को ही ढूंढता रह गया।

काटो की बौछार ने रास्तो को ही रूका दिया।
मै क्यों रुकु काटो से, मैंने तो जख्मो का हिसाब लिया।।

गजब हैं यहा के रिश्ते, जो चेहरो पे दिखाऐ जाते हैं।
ढुंढने चले खुद को तो सिर्फ परछाई साथ देती हैं।

बनावट का मुखड़ा पहन के अछाई दिखाई जाती हैं।
जरा छिप कर देखो तो सच्चाई नजर आती हैं ।

एक वक्त तक रोक भी लु खुद को, आहिस्ता जिंदगी समेट जाती हैं।
कैसे अजीब सी कश्मकश है। यहा हर पल भूला दिऐ जाते हैं।

वो रिश्ते वो यादे, क्यों आज लोग भुल से गए ।।
वो पल वो बाते, नजाने क्यों आज थम से गए।।

-

काय रे दोस्ता,कालची एकलीस का रे बात।
काल म्हणे जळत्या दिव्याला आवडली होती वात।।

रडली होती म्हणे वात काल तेल डोळायाले पुसून ।
का? त भांडण केल होत म्हणे मोठ दिव्याने रूसुन ।।

दिवा वाट पाहत होता म्हणे काल गळा दाटून।
पण विजली होती म्हणे वात काल नुसता आळस टाकून।।

झालतं म्हणते भांडण मग, वात गेली रडुन।
तरी दिला धीर दिव्याने, स्वतः अंधारात पडुन ।।

जळली म्हणते वात अन विजला म्हणते दिवा।
बसला म्हणते दिवा आता खात कोरडी हवा ।।

काय लेका एवढी मोठी ऐकली नाही तु बात।
अन काल म्हणे जळत्या दिव्याला आवडली होती वात।।

-

जरूरत से ज्यादा इज्ज़त
और हद्द से ज्यादा वक्त दोगे
तो लोग तुम्हें गिरा हुआ हि समझेंगे।।

-

दर्द-ए-दिल

आँखों में आँसू आ जाए तो मुंह छुपा कर रो लिया करो।
ना चाहने वाले तो ,उनमे भी दिखावा ढूंढ हि लेंगे।।

अहमियत ना मिल रही हो रिश्ते में तो ।
वक्त बदलने का इंतजार कर लिया करो ।।
उम्मीद को गले लगा कर ही सही ।
नफ़रत-ए-इश्क़ कर लिया करो ।।

जितना भागोगे प्यार के पीछे ।
रोने से कभी फुरसत ना मिलेगी।
पल पल संभल के बिताते बिताते ।
खुद को अकेला समझ के
जीना सिख लिया करो।।

-

दर दर ऐसे भटके हम, प्यास ऐ पेठ की बूझ ना पायो।।
जाने कैसी ऐ किस्मत हमारी, हरवक्त नसीब की ठोकरें खायो।।

भूक से बड़ा ज़ालिम न कोई ,खाने के लिए झगड़ाता वही।।
कर परिश्रम निकाल पसीना, तब निवाला मिलेगा कही।।

तकदीर से भी बड़ा सिकंदर होवे,खुद को ऐसी ढाल बनावे ।।
कर पावेगा तब दुनिया हासिल ,नसीब का हातोडा भी रोक न पावे।।

बुझने नहीं देना आग पेठ की ,वो ठोकरें याद दिलाये गी ।।
निकले हुऐ हर बूंद पसीने की ,कीमत तभी मिल पाएगी।।

तकदीर भी हमको हरा ना पाऐ ,कितनी भी कोशिश क्यों न हो ।।
खोने का भी डर नहीं हमको ,फिर वो मुसीबत का पहाड़ ही क्यों न हो।।

-