చిన్నతనమే బాగుండేది ...
ఏడుపొస్తే ఏడ్వచ్చు ,
కోపం వస్తే అరవచ్చు ,
ఏ భయమూ లేకుండా హాయిగా నవ్వచ్చు ...
కానీ ఇప్పుడు , మనసే ఓ సముద్రమై పైకి ఎగసి పడుతున్న కెరటాల్ని కనురెప్పల తలుపులతో బంధించాలి.
అవతలి వ్యక్తి మన మనసుని పేర్చి అతకడానికి కూడా వీలులేని గాజు ముక్కల్లా విరిచేసినా , ఏమీ జరగనట్టు ఆ మనిషిని రోజూ చూడాలి మాట్లాడాలి.
ప్రతీ రాత్రి నిద్రపోవు సమయంలో ఈ రాత్రితో నా జీవితం ముగిసిపోతే బాగుణ్ణు అనుకుంటూ , తెల్లవారగానే మంచం దిగడానికి మనసు సహకరించకపోయినా బలవంతంగా కాళ్ళని దించి ఈ నరకం వంటి లోకంలో ఒక్కొక్క అడుగు వేస్తూ , పెదవులపై ఒక అబద్ధపు నవ్వుతో , ఇంకొక రోజు ఎదురుచూద్దాం , ఏమైనా అద్భుతాలు జరుగుతాయేమో అనే ఆశతో జీవించాలి ...
ఇవన్నీ తలుచుకుంటే అనిపిస్తుంది ,
చిన్నతనమే బాగుండేది ...
-