ਅੱਜ ਵਰਿਆਂ ਬਾਦ ਦਿੱਲ ਵਿੱਚ ਓਹੀ ਸਿਸਕ ਜੀ ਜੋਈ,
ਅੱਜ ਫੇਰ ਓਹੀ ਸਮਾਂ ਮਿਹਸੁਸ ਹੋਇਆ,
ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਨਾ ਮੈ ਸੀ, ਨਾ ਹੋਰ ਕੋਈ।
ਜਦ ਦਿਨ ਨਾਲੋਂ ਲੰਬੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਸੀ,
ਨਾ ਨੀਂਦ ਸੀ, ਨਾ ਬਾਤਾਂ ਸੀ।
ਬਸ ਹਨੇਰਾ ਸੀ, ਤੇ ਹੌਂਕਿਆ ਦੀ ਸੌਗਾਤਾ ਸੀ।
ਜਦ ਮੇਰਾ ਠਰਦਾ ਜਿਸਮ ਮਰ ਰਿਹਾ ਸੀ,
ਓਹ ਸੂਰਜ ਦੀ ਲੌ ਵਾਂਗ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਇਆ,
ਓਹਦੀ ਲੌ ਨੇ ਮੈਨੂ ਰੁਸ਼ਨਾਇਆ,
ਮੈਂ ਹਰ ਪੀੜ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਕੇ, ਓਹਨੂ ਗੱਲ ਨਾਲ ਲਾਇਆ।
ਇਕ ਦਿਨ ਹਨੇਰੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ਚਲਦੇ ਹੋਏ,
ਇਕ ਭਯਾਨਕ ਤੂਫਾਨ ਆਯਾ,
ਓਸ ਰਾਤ ਮਗਰੋਂ, ਨਾ ਓਸਨੂ ਮੈਂ ਮਿਲੀ,
ਨਾ ਮੈਨੂ ਓਹ ਮਿਲ ਪਾਇਅਾ।
ਤੇ ਅੰਤ ਰਿਹ ਗਿਆ,
ਇੱਕ ਅਨੰਤ ਸੂਨਾਪਨ ਤੇ ਏਕਾਂਤ।
-ਮਾਨਵੀ ਮੌਦਗਿਲ
-