തുറന്നിട്ടിരിക്കുന്ന വാതിലിനായുള്ള തിരച്ചിലിനിടയിൽ
ഞാൻ കാണാതെ പോയത് അവിടെയുമിവിടെയുമായി
എനിക്കായി തുറന്ന ഭംഗിയുള്ള ചില ജനലുകളായിരുന്നു.
അവിടെ എനിക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന പുതിയ
ചെറിയ പല പല ലോകങ്ങൾ..
വലിയ ആഡംബരങ്ങളില്ലാത്ത , മറ്റുള്ളവരുടെ പ്രശംസയോ
തൃപ്തിയോ ആവശ്യമില്ലാതെ , ദുഃഖങ്ങളെ ക്ഷമയുടെ
കൂട്ടിലൊതുക്കി കരയാൻ വിടാതെ ,ഉള്ളിലവശേഷിക്കുന്ന
ഇപ്പോഴും വിടരുവാൻ വിടാത്ത ബാക്കി കുറച്ചു സന്തോഷങ്ങളുടെ
തിരിയെ ഒരു ചെറുനാളത്തിൽ മാത്രമൊതുക്കുന്ന,
ലളിതമായ , ബഹളങ്ങളില്ലാത്ത, കുറേ കുറേ ലോകങ്ങൾ.

പക്ഷെ പുറത്തേക്കിറങ്ങാൻ മനസ്സിപ്പോഴും മടിച്ചു
നിൽക്കുകയാണ്. തുറന്നു വെച്ച ജനലരികിലൂടെ കാറ്റും
മഴയും അടങ്ങുന്നതും നോക്കി പുറത്തിറങ്ങി കളിക്കുവാൻ
കാത്തിരിക്കുന്ന ആ പഴയ പത്തു വയസ്സുകാരിയുടെ
മനസ്സാണോ ഇപ്പോഴുമെനിക്ക്?

-

ഒരു നാൾ നമ്മളും മാറും,
പലതും മറക്കും,
സ്വജീവിതം മാത്രം ശ്രദ്ധിച്ചു
നമ്മുടെ തിരക്കുകളിൽ നാം മുഴുകും,
ഏകാന്തതയെ പിന്നിലേക്കാക്കി
പലതിന്റെ പിറകിലായി നാമും ഓടും.
വിരഹവും ദുഖവുമില്ലാത്ത രാത്രികളെ
നാം നമ്മുടേതുമാക്കിത്തീർക്കും,
ഓർമ്മകൾ ഒരു വിലയുമില്ലാത്ത
പഴങ്കഥ പോലെ നാമും വലിച്ചെറിഞ്ഞേക്കും,
അങ്ങനെയങ്ങനെ നമ്മുടെ ലോകവും
കുറച്ചു വ്യക്തികളിൽ മാത്രമൊതുങ്ങും,
വഴികൾ മാറും , കഥകളിൽ പുതുമ വരും..

അപ്പോഴും ഉള്ളിലാ ചെറുസ്വരം
പതിയെ മൂളുമായിരിക്കും,
"ശ്ശൊ! വലുതാവണ്ടായിരുന്നു..".

-

Have you ever wondered why does somedays feel like
the weight of sorrows, of seven billion people in the
world is suddenly weighing you down. Like its all in your
shoulders. You can’t smile , you can’t move from where
you are standing, like you are just stuck in there,
blaming yourself for every miserable things that
happened around you for all these years.

It’s when your brain begs you to
stop it but your heart wouldn’t.
On days like this, You don’t go
looking for other people for comfort.
Instead you hug yourself a little harder
because you know only you can be your
greatest cheerleader on those days.

-

സ്നേഹം ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഒരു കുടുങ്ങിക്കിടക്കലാണ്.
ഒരുപാടങ്ങു സ്നേഹിക്കുക അല്ലെങ്കിൽ സ്നേഹിപ്പെടുക
എന്നതിന് നമ്മൾ പോലുമറിയാതെ നമ്മൾ കൊടുക്കുന്ന വില
വളരെ കൂടുതലാണെന്ന് നമ്മളിൽ എത്ര പേർക്കറിയാം?
സന്തോഷനിമിഷങ്ങളെ പോലെ അവരുടെ സങ്കടനിമിഷങ്ങൾ
നമ്മുടേത് കൂടിയാകുമ്പോഴുള്ള നമ്മിലെ വെപ്രാളവും നമ്മുടെ
മാത്രമുള്ള പ്രശ്നങ്ങൾ അവരുടേത് കൂടിയാകാതിരിക്കാൻ വേണ്ടി
നമ്മൾ നടത്തുന്ന നാം നടത്തുന്ന ഓരോ തന്ത്രപ്പാടിലും സ്നേഹമുണ്ട്.

ഇതൊക്കെ ഒരു ഭാരമല്ലേ എന്ന് ചിലപ്പോൾ മനസ്സ് ചോദിക്കുമ്പോഴൊക്കെ
ഞാൻ പ്രകൃതിയിലേക്ക് നോക്കാറാണ് പതിവ്.

മഴയെന്ന് മുതലാണ് ഭൂമിക്ക് ഭാരമായത്? അതിന്റെ
ദാഹം മതിവരുവോളം തീർത്തുകൊടുത്തതല്ലാതെ..

പർവ്വതങ്ങളെന്ന് മുതലാണ് ആകാശത്തിന്റെ പ്രൗഢി
കുറച്ചിട്ടുള്ളത്? അതിന്റെ ഭംഗി കൂട്ടുന്നതല്ലാതെ..

തീരമെപ്പോഴൊക്കെയാണ് കടലിന്റെ പരിധി നിശ്ചയിച്ചത്?
അതിന്റെ തിരമാലകളെയോരോന്നും സ്വീകരിച്ചും അവ
പോകുമ്പോൾ അതിനനുവദിച്ചിട്ടുമല്ലാതെ..

നക്ഷത്രങ്ങൾ ഇരുളിന്റെ പൂർണ്ണതയെ ഇല്ലാതാക്കി
പകരമതിന്റെ ഭംഗി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത്‌ പോലെ,

ഒട്ടും അടർത്താതെ , വാടാൻ വിടാതെ പൂമ്പാറ്റകളോരോന്നും
പൂവുകളിൽ നിന്ന് തേനും കൊണ്ട് പോകുന്നത് പോലെ,

ഓരോ തളർച്ചയിലും സ്നേഹവും നിങ്ങളെ
ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നതാവാം..
നിങ്ങളുടെ ഭംഗി കൂട്ടുന്നതാവാം..
നിങ്ങളെ നിങ്ങളായി മാറ്റുന്നതാവാം..
ഓരോ വീഴ്ചയിലും നിങ്ങളെ സ്വയം
എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു കൊണ്ട്...

-

What my 20’s taught me,

Sometimes we desperately rush to fix
something that’s broken ages ago only to find
ourselves getting disappointed and upset.
Giving up on something which
doesn’t need to be fixed is not a bad thing.
Some things in our life are supposed to
fix itself.We don’t have to try so hard.
The only thing that matters is how much
time we give ourselves to see the results.

You can always see it.
If you are genuinely looking for
an answer, It will come to you eventually.
Don’t beat yourself up for it.
You just have to set some boundaries.
The people who really wants to be
with you, will always be there.
It’s okay to do nothing. It’s okay if
you are not able to reach out every time.
It’s okay to forgive yourself.

-

Somedays,
A little more warmth is all we need.
Not because it’s freezing outside.
But because it’s been too long since
we let others to hold our hand so
we forgot about how human touches
feels like.
Or May be , Just May be it’s our
endless thoughts that need
to be silenced.Not our aching heart.

So thank you.
I sincerely appreciate your company,
even though I still hasn’t figured
about how to express it.

-

23.01.2023

ഓരോ തിരക്കേറിയ വഴികളിലും
ഞാൻ തിരയുന്നൊരു മുഖമുണ്ട്.
ഓരോ യാത്രയിലും ഞാൻ തേടുന്നൊരിടമുണ്ട് .
ഓരോ കാറ്റിലും ഞാൻ ശ്വസിക്കാൻ
വെമ്പുന്നൊരു ഗന്ധമുണ്ട്.
ഓരോ ഇടനാഴികളിലും ഞാൻ തുറക്കപ്പെടാൻ
ആഗ്രഹിക്കൊന്നൊരു വാതിലുണ്ട്.

സഹനത്തിന്റെ മുഖം ,
എന്നെ ഞാനാക്കുന്നിടം,
പരിശുദ്ധിയുടെയും എളിമയുടെയും ഗന്ധം,
എനിക്ക് ലഭിച്ച സംരക്ഷണമൊക്കെയും
അവിടെ നിന്ന് തുടങ്ങുന്നു.

അവസാനമായി കൈകൾ കൊടുത്ത്
യാത്രയായി രണ്ട് വർഷമായെങ്കിലും
എന്റെ ഇന്നിലും ഇന്നലകളിലും
മായാതെ പുതുമ പോകാതെ ഉപ്പ...

-

Adulting is realizing that
“Nothing lasts forever”
doesn’t always means
the death of someone,
sometimes it also means
the changes in people.

-

When you realize that you have outgrown the people
you love the most, it’s always a painful feeling to process.

When you don’t have to wait for that special person to
make you your favorite dish because now you managed
to make the same exact recipe after a lot of failed attempt.

Suddenly you don’t really feel like going to somewhere
like a home ,Or a place, which always made you nostalgic,
happy and you actually belonged somewhere.

When you finally stopped the urge to run towards that
someone who is always there for you, ready to listen all
of your problems, without a tiny bit of judgment.

You know it’s sad,
Because now you have officially began to become an
independent strong individual, now it’s your time to be
that kind of person to someone who need you just like
how you needed some people in your life before.

And now it really makes me wonder, when the exact
moment the caterpillar turned into a beautiful butterfly,
Did he felt the same pain like I am feeling right now?!
Or was he comfortable enough to fly higher with his
newly gifted wings right after his transformation?!

-

whenever I am having
just one rough day,
Why does I feel like
all my happy days before that
day were fake and unreal?

whenever I started having
thoughts like there really
wasn’t a way out.
Why does it feel like I was
only pretending to be
okay all these days?

Somedays when I look back,
I just can’t help but sigh,
Because it all was too
good to be true anyway.

-