-

ഇല പൊഴിഞ്ഞതറിയാതെ
മരമെത്ര പുണർന്നെന്നോ
നിന്നെ.

-

അഴകുള്ളൊരാമ്പൽപ്പൂ
പതിയെ വിടർന്നിട്ടും,
അലസമാം മിഴികളെ
മയക്കം കവർന്നിട്ടും,
അകലെയൊരു മാലാഖ
മെല്ലെ വിളിച്ചിട്ടും,
അടരുവാൻ വയ്യ
നിൻ ഹൃദയത്തിൽ നിന്നും,
ആഴങ്ങളറിയാതെ മണ്ണിൽ
ഉറങ്ങിടുംപോഴും.

-

ചില്ലുകൂട്ടിൽ ഞാൻ എന്നെ നോക്കവെ
നിന്നെയെന്തിനു കാണുന്നതിനിയും
ചുട്ടുപൊള്ളുന്നൊരോർമ്മതൻ നെരിപ്പോടിൽ,
വിരലടയാളങ്ങൾ പോലും
വിറകൊള്ളുന്നെങ്കിലും.
വീണ്ടും ഒരു മുറ എന്നെ നോക്കവെ
ഞാനിതെന്നു നീ ഓർക്കാതെ
പോകയൊ ?

-

She was the painting
in a wrong canvas

-

ഒരു മുറിയിലൊരാകാശമായി നീ.
ഇരുണ്ട മേഘങ്ങളെ
തണലായൊരുക്കി നീ
പൊള്ളുന്ന വേനലിൽ
മഴയായ് പെയ്തു നീ
മടുത്ത പകലുകളിൽ
മടിയിൽ മയക്കി നീ
കറുത്ത രാത്രികളിൽ
കഥകൾ പറഞ്ഞു നീ
ചിറകില്ലാ പക്ഷിക്ക്
ഖബറായ് മാറി നീ

— % &

-

അക്ഷരത്തെറ്റുകളല്ല.
എഴുതിയൊടുക്കാൻ
കഴിയാതെ കടലാസ്സിൻ
ചുരുളുകൾക്കിടയിൽ ബന്ധിതരായി
പിടഞ്ഞുമരിച്ച ചില
അക്ഷരങ്ങളുടെ ആത്മാക്കൾ
ഇടയ്ക്കിടെ ഈ വരികൾക്കിടയിൽ
വന്നൊളിച്ചിരിക്കുന്നതാണ്.

-

നിന്റെ ചിന്താകോശങ്ങളിൽ
എവിടെയെങ്കിലും ഇന്നും ഞാൻ
അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ
ഒരു കടലാസ്സിലെന്നെ
നീ കുറിച്ചിടുക.
അക്ഷരങ്ങളിലെങ്കിലും
ഞാൻ മരിക്കാതിയിരിക്കട്ടെ.

-

നീ കടലും ഞാനീ നിലാവും.
നിൻ്റെ തീരമിതിൽ
മയങ്ങുമീ മൺരികളെ
വെയിൽ പുതപ്പിക്കുമൊരു
സൂര്യനണഞ്ഞിടും.
ആഴങ്ങളളക്കാൻ വെമ്പുന്ന കാറ്റിനിയും
പുറം മേനി തഴുകി മെല്ലെ മറഞ്ഞിടും.
കാറും കോളും നമ്മെ വകഞ്ഞു മാറ്റിടും.
ഏറെ വിരഹത്താൽ
നീ ഉറക്കെ കരഞ്ഞിടും.
വീണ്ടുമൊരു രാവിൽ
ഒരു പിടി
നക്ഷത്ര കുഞ്ഞുങ്ങൾ പിറന്നിടും.
പതിയെ ഞാനും നിന്നോടടുത്തിടും.
പകൽ വരും വരെ
നിന്നിൽ മയങ്ങിടും.

-

വേലി പടർപ്പിൽ നീ
എത്തി നോക്കുന്നതും,
അഞ്ചിതൾ തന്നിലും
കുങ്കുമമണിഞ്ഞതും,
ഞെട്ടുടയാതെ നീ
കാറ്റിലുലഞ്ഞതും,
ഋതുഭേദമില്ലാതെ
പൂക്കാൻ തുനിഞ്ഞതും,
കൊഴിഞ്ഞകലും വരെ
ഭ്രാന്തിൻ വരികളിൽ ചുവന്നു
പടർന്നൊരടയാളമായതും.

-